Το δάχτυλο, το ανάστημα και η αυτοδυναμία...

Από το Μαρικάκι

Έβαλε πλώρη για την αυτοδυναμία ο Σαμαράς (την θέλει και ισχυρή τρομάρα του), αλλά με ποιον να πολωθεί για να συσπειρώσει το ποίμνιο (λέμε τώρα); Με τον καθρέφτη του, δηλαδή τον κυβερνητικό του εταίρο, το ΠΑΣΟΚ που δύει, και εδώ που τα λέμε μπορεί να το χρειαστεί τελικά μετεκλογικώς;

Ο Γιούνκερ το είπε:

«Εάν μετά τις εκλογές στην Ελλάδα κληθούν να κυβερνήσουν πολιτικοί οι οποίοι αποφασίσουν να αποχωρήσουν από το πρόγραμμα βοήθειας, τότε θα αποχωρήσουμε κι εμείς».

Με άλλα λόγια η εξωτερική βοήθεια υπάρχει, ο άνθρωπος παρενέβη για να μας πει τι και ποιον να ψηφίσουμε, αλλά πρέπει και ο Αντωνάκης ως διάδοχη κατάσταση να βάλει το χέρι του για να επικρατήσει. Με κωλοτούμπα; Με κωλοτούμπα; Με τρομοκρατία για τους δράκους που παραμονεύουν έξω από το ευρώ; Με τρομοκρατία. Με επίθεση στην Αριστερά;

 

Γιατί είναι φανερό, ότι ο δρόμος για την αυτοδυναμία ή για την διάσωση του ζεύγους ΝΔ – ΠΑΣΟΚ στην εξουσία περνάει και μέσα από την καταπόντιση της Αριστεράς.

Τι κι αν για το τελευταίο χρειάστηκε να ξεπατικώσει περασμένες ομιλίες του συμμαθητή Γιωργάκη, με όλα τα στερεότυπα περί «γενικής καταγγελίας» αντί προτάσεων ή περί της επιρροής που άσκησε η Αριστερά αν και δεν κυβέρνησε και της στήριξης όλων των στρεβλώσεων του κράτους.

Όσο για τον ίδιο κι επειδή κουράστηκε να του κουνάνε το δάχτυλο και να ακούει ότι έγινε μνημονιακότερος του μνημονίου το οποίο ξαφνικά το βλέπει μια χαρά αναπτυξιακότατο, άσε που γλιτώσαμε και την δραχμή, μας έτριψε στη μούρη το ανάστημά του: «όταν στην Ευρώπη επικράτησαν λάθος απόψεις, σηκώσαμε το ανάστημά μας και διαφωνήσαμε ανοικτά. Και σήμερα παλεύουμε να παραμεριστούν οι απόψεις αυτές και να βρει η Ενωμένη Ευρώπη το δρόμο της».

Το ερώτημα είναι τι έγινε μετά Αντωνάκη και το μαζέψατε το ... «ανάστημα»; Μήπως κατάλαβες κι εσύ την πραγματικότητα; Ότι δηλαδή το "παιχνίδι" είναι τόσο χοντρό που δύο μόνο επιλογές υπάρχουν: είτε να το αρνηθείς είτε να γίνεις μέρος του...Οι "προτάσεις" είναι απλώς ένα μύθευμα της εποχής...