Οι Γερμανοί ξανάρχονται reloaded

Ο φαύλος κύκλος της βίας, οι επικίνδυνοι μικρο-εμφύλιοι και η συζήτηση που έχει μετατοπιστεί.

Οι Γερμανοί ξανάρχονται reloaded

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

Παρότι έχει έναν εξαιρετικά συντηρητικό πυρήνα, ή και ως αντίδραση στον συντηρητισμό αυτό, η Θεσσαλονίκη αποτελεί πηγή ιδεών, ταλέντων και πρωτοποριακών πρωτοβουλιών, που σπάνια εμφανίζονται στην Αθήνα ή σε άλλες πόλεις της χώρας. Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος έχει πάρει τον τελευταίο καιρό τη σκυτάλη: «Θέατρο κατ’ οίκον», με μικρές παραστάσεις στα σπίτια ανθρώπων που δεν μπορούν να μετακινηθούν.

Κοινωνικό θεατροπωλείο, στο οποίο οι θεατές πληρώνουν το εισιτήριό τους σε τρόφιμα, τα οποία στη συνέχεια διανέμονται σε όσους έχουν ανάγκη, πρωτοβουλία η οποία ενέπνευσε τον Δήμο Κορυδαλλού στην Αθήνα να δημιουργήσει το δικό του κοινωνικό κινηματογραφοπωλείο. Παραστάσεις που βγαίνουν στη πόλη και δίνουν τη δυνατότητα στο νεότερο δυναμικό του θεάτρου να δείξει το ταλέντο του, δημιουργώντας βραδιές ξεχειλισμένες από ενέργεια, χιούμορ και θεατές, όπως η «Pigs Reloaded», στο Γαία Live.

Σε αυτήν τη λογική, όπου η τέχνη και το θέατρο δεν κάνουν την πάπια αλλά συμπάσχουν με την κοινωνία, το ΚΘΒΕ ανέβασε αυτόν το χειμώνα το απολαυστικό Οι Γερμανοί ξανάρχονται που είναι τόσο επίκαιρο, ώστε μοιάζει σαν να γράφτηκε χθες. Και η επικαιρότητά του δεν έχει να κάνει με τη Μέρκελ. Οι δημιουργοί του, ο Αλέκος Σακελλάριος και ο Χρήστος Γιαννακόπουλος, ανέβασαν το 1948, ενώ μαινόταν ο εμφύλιος πόλεμος, ένα συγκλονιστικό έργο το οποίο, με αφορμή την φόβο για την επιστροφή των κατακτητών, είχε θέμα ακριβώς τον εμφύλιο διχασμό.

Μου ήρθαν όλα αυτά στο μυαλό με αφορμή όσα συνέβησαν την προηγούμενη εβδομάδα -πού αλλού;- στην Αθήνα, από τη δημόσια, πολιτική αυτοκτονία του Δημήτρη Χριστούλα μέχρι τον άγριο ξυλοδαρμό, από διαδηλωτές που γυρνούσαν από την κηδεία του, ενός περαστικού αστυνομικού. Δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά: σε αντίθεση με άλλες πόλεις, όπως η Θεσαλλονίκη, που πλήττονται εξίσου από την οικονομική και κοινωνική κρίση αλλά δεν έχουν χάσει το κέντρο και την καρδιά τους, η ατμόσφαιρα στην Αθήνα μυρίζει μπαρούτι.


Δεν χρειάζονται Σέρλοκ Χολμς για να βρεθούν οι ένοχοι για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί: αυτοί που κυβερνούν τη χώρα τα τελευταία χρόνια επέβαλλαν, χωρίς πολιτική νομιμοποίηση, μέτρα που έχουν οδηγήσει σε κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση ένα μέρος του πληθυσμού και σε απόγνωση ολόκληρη τη χώρα. Μάλιστα, οι ίδιοι άνθρωποι που την οδήγησαν ως εδώ παρουσιάζονται ως οι σωτήρες της κι ετοιμάζονται να επιβάλουν στις ερχόμενες εκλογές εκβιαστικά διλήμματα που θα οξύνουν ακόμη περισσότερο την κοινωνική ένταση, ενισχύοντας την απελπισία και τον αριθμό των αυτοκτονιών στην Ελλάδα.

Το κλίμα φορτίζει ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι, με την εξαίρεση κάποιων συλλήψεων για τα τηλεπαράθυρα των 8, κανείς υπεύθυνος για το εθνικό ναυάγιο δεν έχει τιμωρηθεί, ούτε έχει ξεκινήσει κάποια διαδικασία γι’ αυτό. Ατιμώρητοι παραμένουν ακόμα και οι αστυνομικοί που ευθύνονται για εγκληματικές ενέργειες, όπως ο βαρύτατος τραυματισμός του φωτορεπόρτερ Μάριου Λώλου την προηγούμενη εβδομάδα. Αντίθετα, επειδή μετά τη χρεοκοπία των ΜΜΕ, της δικαιοσύνης κ.λπ., το μοναδικό εργαλείο που έχει απομείνει για την υπεράσπιση του συστήματος είναι η αστυνομία, η τελευταία έχει αποκτήσει εξουσίες και συμπεριφορά που παράγει καθημερινά περιστατικά «ζαρντινιέρας», με θύματα απλούς πολίτες. Είναι καθαρά θέμα τύχης το ότι η σιδερένια λαβή από το κλομπ του ματατζή δεν έσκασε μερικά χιλιοστά πιο πέρα στο κεφάλι του Λώλου και θέμα χρόνου να εμφανιστεί ένας νέος Κορκονέας που θα πυροβολήσει έναν διαδηλωτή ή κάποιο άλλο παιδί στα Εξάρχεια.
Όμως, όπως το μοναδικό έγκλημα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν ότι βρέθηκε σε λάθος τόπο τη λάθος στιγμή, έτσι και το μοναδικό λάθος του αστυνομικού που ξυλοκοπήθηκε ήταν ότι περνούσε από την πλατεία Συντάγματος. Ποια θα είναι, άραγε, την επόμενη φορά η συμπεριφορά αστυνομικών που θα βρεθούν περικυκλωμένοι από εξαγριωμένο πλήθος; Θα τραβήξουν πιστόλι, πυροβολώντας στο ψαχνό;


Αυτός ο φαύλος κύκλος βίας και αίματος πρέπει να σταματήσει. Συμφέρει μόνο όσους έχουν συμφέρον να μετατοπίσουν τη δημόσια συζήτηση από το Μνημόνιο και τα επερχόμενα μέτρα στην ανάγκη τήρησης του νόμου και της τάξης. Η πρόσφατη έναρξη της κυνηγετικής περιόδου για μετανάστες είναι η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό. Από μικρο-εμφυλίους και συγκρούσεις δεν πρόκειται να ωφεληθούν παρά αυτοί που έχουν τους μηχανισμούς βίας στα χέρια τους. Η απάντηση στην καταστροφή της χώρας πρέπει να είναι μαζική, δυναμική και ειρηνική. Όποιος αμφιβάλλει, ας δει το Οι Γερμανοί ξανάρχονται, reloaded.

 http://www.lifo.gr/mag/columns/4793