Η τρέχουσα περιπέτεια της Κύπρου επαναβεβαιώνει την αρχή: οι
συμμαχίες είναι δυναμικές, αναπροσδιορίζονται ανά πάσα στιγμή βάσει
ιδίων συμφερόντων. Ο Δ. Χριστόφιας και ο Ν. Αναστασιάδης έσφαλαν
αντιδιαμετρικά. Ο μεν υπερεκτίμησε τον ρωσικό παράγοντα, ο δε
υποεκτίμησε το κόστος της άνευ όρων συμμόρφωσης. Αμφότεροι υποτίμησαν
την ιστορική ευθύνη έναντι του λαού που τους εψήφισε.
Ολοι έσφαλαν στην
εκτίμηση του ραγδαία αυξανόμενου εκγερμανισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης,
ιδίως της Ευρωζώνης όπου η Γερμανία επιβάλλει ωμά στους αδύναμους
εταίρους το δικό της μείγμα πολιτικών πρακτικών, ακόμη και μονόδρομους
επιβίωσης. Αυτό περιέγραψε παγωμένος από τρόμο ο υπουργός Οικονομικών
της Μάλτας, που καθόταν ανάμεσα στον Γερμανό και τον Κύπριο ομόλογό του
την κρίσιμη Παρασκευή. Αυτό περίπου ψέλλισαν οι υπουργοί της Ισπανίας
και του Λουξεμβούργου.
Εν όσω η άλλοτε ισχυρή Γαλλία θα σιωπά και η Ιταλία θα παραμένει
ακέφαλη, η Γερμανία θα επιβάλλει τη βούλησή της και το εθνικό της
συμφέρον ως ad hoc ευρωπαϊκό κανόνα. Οι θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αρχές της
ειρήνης, της αλληλεγγύης, της ισονομίας και της σύγκλισης ερμηνεύονται
τώρα αποκλειστικά υπό το πρίσμα της οικονομικής ισχύος.
Η τριετής διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη μάς δείχνει, επίσης, μια
κρίσιμη μετατόπιση εξουσίας στην Ευρώπη: η Κομισιόν και το
Ευρωκοινοβούλιο έχουν υποκατασταθεί από το Eurogroup, την ΕΚΤ και το
Βερολίνο. Ακόμη και από το ΔΝΤ. Οι μεγάλες αποφάσεις δεν λαμβάνονται
πλέον από εκλεγμένα ή λογοδοτούντα διακρατικά όργανα. Οι κ. Ολι Ρεν,
Μπαρόζο, Βαν Ρομπέι είναι σχεδόν γραφικές φιγούρες, εκπροσωπούν την
αυτοαναπαραγωγή των χρυσοπληρωμένων fonctionnaires των Βρυξελλών, αλλά
ελάχιστα τις ιστορικές αρχές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και
δημοκρατίας· και τρέμουν μπροστά στη γερμανική ηγεσία.
Η κατατρόπωση της μικροσκοπικής Κύπρου, ωστόσο, μακροπρόθεσμα δεν είναι
νίκη της Γερμανίας. Είναι ρωγμή στην Ευρωζώνη και μία ακόμη αφορμή για
ευρωσκεπτικισμό και αντιγερμανικά αισθήματα.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου