11 Μαίου λοιπόν: το "παιχνίδι του δειλού" (chicken game) μέχρι το τέλος;

11 Μαίου λοιπόν: το "παιχνίδι του δειλού" (chicken game) μέχρι το τέλος; 

Η αφόρητη πίεση των Γερμανών (γιατί καθαρά περί αυτού πρόκειται) μέχρι το τέλος (τέλος θεωρείται η αθέτηση πληρωμών για την δόση προς το ΔΝΤ στις 12 Μαΐου) προκαλεί ένταση και σύγχυση διεθνώς  - η μπλόφα δείχνει όλο και πιο σοβαρή όσο πλησιάζει το σημείο μηδέν ή την ώρα της κόλασης για Ελλάδα και ΕΕ όπως λέει ο Κρούγκμαν.

Οι Αμερικανοί σχεδόν εκλιπαρούν τις δυο πλευρές να καθησυχάσουν τις αγορές με μια πλήρη δέσμευση για συμφωνία - και είναι σίγουρο ότι όσο περνούν οι ημέρες δεν θα μείνουν στα παρακάλια. Οι Ρώσοι διασκεδάζουν με το chicken game που παρακολουθούν αφήνοντας να κυκλοφορήσουν διαρροές για 2-5 δις άμεση προκαταβολή για τον αγωγό - μην ξεχνάμε ότι αυτοί έχουν εφεύρει πολλά από τα σχετικά παιχνίδια όπως την ρωσική ρουλέτα... Οι Κινέζοι ως σοφοί δεν μιλούν αλλά ξέρουν ήδη πως να εκμεταλλευθούν κάθε εκδοχή ως οι δανειστές της ισχνής αμερικανικής ανάπτυξης. Τις εκδοχές, το παιχνίδι και τα εκατέρωθεν σχέδια αναλύει με πληρότητα εδώ ο αναλυτής Μάκης Ανδρονόπουλος.

Το ζήτημα όπως πάντα είναι οι άλλοι. Οι όχι ακραίες συντηρητικές ή οι μετριοπαθείς δυνάμεις μέσα στην ΕΕ. Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία, Ιρλανδία κλπ Τι θα κάνουν αυτές; 

Στο chiken game ή παιχνίδι του δειλού όπως αποδίδεται στα ελληνικά, δυο οδηγοί κατευθύνονται με ταχύτητα ο ένας πάνω στον άλλο και κερδίζει αυτός που θα φρενάρει ή πηδήξει από το αυτοκίνητό του ...δεύτερος. Η διαπραγμάτευση για το ελληνικό χρέος κατέληξε να γίνει από σοβαρή συζήτηση ανάμεσα σε εταίρους, το παιχνίδι του δειλού - μια σειρά από μπλόφες και υπονοούμενα, κρυφές και φανερές απειλές και εκβιασμούς και ζυγίσματα φοβικών σεναρίων. 

Γιατί; Γιατί η διαπραγμάτευση αυτή δεν είναι τεχνοκρατική - κανείς δεν ψάχνει αν οι προτάσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης είναι πρακτικές και σε καλύτερη κατεύθυνση από το προηγούμενο πακέτο μέτρων του μνημονίου - αν ήταν σε αυτήν την κατεύθυνση, η συμφωνία θα είχε υπογραφεί ήδη. Προφάσεις εν αμαρτίαις είναι ακόμη και κάποιες εύλογες ενστάσεις για αοριστία μερικών ελληνικών θέσεων. Η διαπραγμάτευση είναι καθαρά πολιτική.

Ό,τι και να έχει αποφασισθεί στις συνόδους κορυφής και τα eurogroup, οι Γερμανοί επιμένουν στο παλιό πρόγραμμα της λιτότητας. Επιμένουν στα μνημόνια λέγοντας ότι αυτή η κυβέρνηση γκρεμίζει ότι χτίσθηκε επί των προηγούμενων. Δλδ γκρεμίζει τα μνημόνια... Μα γι αυτό ψηφίστηκε - ακόμη δεν το έχουν συνειδητοποιήσει;

Η πολιτική της λιτότητας αμφισβητείται από τον ελληνικό λαό επισήμως και δια της ψήφου του. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα των οικονομικά επικυρίαρχων της ΕΕ, Γερμανών. Μπροστά στην αμφισβήτηση έχουν δυο επιλογές: ή να ακούσουν τον ελληνικό λαό και να αποτιμήσουν τα πραγματικά καταστροφικά αποτελέσματα της πολιτικής τους αλλάζοντάς τα - αυτό θα έκανε μια δημοκρατική ηγέτιδα δύναμη. Ή να συντρίψουν τον αμφισβητία. Φυσικά επιλέγουν το δεύτερο κραδαίνοντας προκλητικά την οικονομική δύναμή τους ως επιχείρημα- πηγαίνετε να βρείτε αλλού χρήματα είπε ο Σόιμπλε, κι αν βρείτε γράψτε μας (σε ...ελεύθερη απόδοση). Γνωρίζοντας όμως ότι τελικά θα υιοθετήσουν αναγκαστικά το πρώτο. Αναγκαστικά γιατί όπως είπε πάλι ο Σόιμπλε όταν πιέστηκε από μη διαπλεκόμενους δημοσιογράφους στο συνέδριο του Brookings, ένα grexit θα δημιουργούσε παγκόσμια αναστάτωση.

Έτσι, αντί για διαπραγμάτευση παρακολουθούμε το "παιχνίδι του δειλού", με τις μηχανές να ζεσταίνονται για την σύγκρουση. Η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να παίξει το παιχνίδι. Μετά από μια πρώτη της επιτυχία με την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και την παροχή από τους εταίρους της δυνατότητας δημιουργικής ασάφειας στην εκπλήρωση κρίσιμων δεσμεύσεων όπως του ύψους του πρωτογενούς πλεονάσματος, ήρθαν τα απανωτά χτυπήματα του εργαλείου των Γερμανών που λέγεται Ντράγκι και ΕΚΤ. Τέλος τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ως εγγυήσεις δανεισμού, τέλος η ποσοτική χαλάρωση για την Ελλάδα, δέσμευση του υπολοίπου του ΤΧΣ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, όχι επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ από τον δανεισμό της χώρας μας, ακόμη και μερικά "ατυχήματα" όπως το 1,2 δις που επιστράφηκαν "από λάθος"... τέλος το μαρτύριο της σταγόνας με τον δανεισμό των τραπεζών από τον ELA. Πλήρης ασφυξία δλδ ως ...διαπραγματευτικό περιβάλλον!

Στις διεθνείς σχέσεις επικρατεί ο ρεαλισμός και το δίκαιο του ισχυρού. Αν δεν υπήρχαν οι άλλοι εταίροι και η ανολοκλήρωτη ευρωπαϊκή ομπρέλα, οι Γερμανοί θα είχαν "λιώσει" τον Έλληνα αμφισβητία της πολιτικής τους. Στην ουσία και οι Γερμανοί και οι Έλληνες έχουν πάρει τις αποφάσεις τους - αυτοί που δεν ξέρουν τι να κάνουν, και ο χρόνος τους τελειώνει, είναι οι υπόλοιποι.
Η καυτή πατάτα είναι στα χέρια τους γιατί στις τελικές αποφάσεις θα υπάρχει η υπογραφή τους.

Ούτε αυτοί χαίρονται να κρύβονται πίσω από την Ελλάδα για να αμφισβητήσουν την γερμανική πολιτική της λιτότητας - θα προτιμούσαν να το πάνε βήμα βήμα - ήδη Ιταλοί και Γάλλοι πήραν μόνοι τους παράταση για τα ελλείμματά τους. Ούτε θέλουν να δώσουν πολύ θάρρος σε μια χώρα που μπορεί να έχει μια νέα κυβέρνηση αλλά τους έχει εξαπατήσει συχνά στο παρελθόν χρησιμοποιώντας κοινοτικά χρήματα για την συντήρηση του πελατειακού της συστήματος. Από την άλλη, είναι μοναδική ευκαιρία να ξεφύγουν λίγο από την ασφυξία του μονολιθικού γερμανικού σχεδίου - να ωφεληθούν από μια αλλαγή πορείας προς την ανάπτυξη και την ενοποίηση, πράγματα που σχεδόν έχουν ξεχάσει.

Η ελληνική περίπτωση είναι ακραία αλλά όχι μόνη - είναι η κορυφή του παγόβουνου της ευρωπαϊκής κρίσης - ακόμη και οι σύμμαχοι της Γερμανίας κλυδωνίζονται πλέον πχ η Φινλανδία μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης σκέφτεται να ζητήσει δάνειο από το ΔΝΤ.

Η ελληνική περίπτωση που μέχρι σήμερα θαβόταν κάτω από το χαλί, είναι πια διάφανη σε όλες τις τις πλευρές χάρη στην πολιτική ανοιχτού διαλόγου της νέας κυβέρνησης - οι τεμπέληδες του Νότου έχει πλέον αποδειχθεί ότι καταστράφηκαν αντί να βοηθηθούν από την άκαμπτη και δογματική προσέγγιση των μνημονίων, ότι δεν έχουν ελπίδα ανάπτυξης και βιωσιμότητας αν δεν κουρευτεί με κάποιον τρόπο το χρέος το οποίο τα μνημόνια διόγκωσαν. Μέχρι τώρα σε συνεργασία με την κυβέρνηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ, το θέμα της Ελλάδας χρησίμευε για μια αντιστροφή της πραγματικότητας - δεν ήταν οι πολιτικές της λιτότητας που αποτύγχαναν αλλά οι ανίκανοι Έλληνες που δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να κάνουν μεταρρυθμίσεις. Αλλά τώρα, μετά από πέντε χρόνια "μεταρρυθμίσεων", η απορρυθμισμένη ελληνική οικονομία έχει τερματίσει - είναι κλινικά νεκρή χάρη ακριβώς στην αντιαναπτυξιακή πολιτική των μνημονίων - και η Ευρώπη τώρα το μαθαίνει ολοκληρωμένα, από τα αποτελέσματα της ανθρωπιστικής κρίσης που έριξαν την προηγούμενη κυβέρνηση.

Οι Ευρωπαίοι δεν γνώριζαν ότι μεταρρύθμιση στην Ελλάδα της τρόικας σήμαινε αφαίρεση δικαιωμάτων που όλοι οι ευρωπαίοι έχουν, ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου στο όνομα των ιδιωτικοποιήσεων με ένα υποψήφιο (συνήθως έλληνα ολιγάρχη), καταστροφή του περιβάλλοντος από "επενδύσεις" χωρίς έσοδα για την χώρα, καταστροφή του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας στην λογική "όποιος επιβιώσει" και κατάσχεση εισοδημάτων και ακίνητης περιουσίας γενεών λόγω της απαίτησης να πληρώσουν τον λογαριασμό δίκαιοι και άδικοι. Τώρα τα μαθαίνουν και εκτίθεται δημόσια η πολιτική της λιτότητας που είναι καλή για τους Γερμανούς αλλά για κανέναν άλλο.
Αυτή η ιστορία είναι πολύ ενοχλητική για τον Σόιμπλε και την Μέρκελ - ειδικά όταν συνοδεύεται από το άνοιγμα του ζητήματος των πολεμικών αποζημιώσεων, που αποκαλύπτει μια άλλη εξίσου δόλια πλευρά της γερμανικής πολιτικής που εμφανίζεται ως η ηθική δύναμη της Ευρώπης που κουνάει το δάκτυλο στους αποτυχημένους... Αποδομείται συνολικά η γερμανική αφήγηση για την Ευρώπη, αμφισβητείται η ηθική της ηγεμονίας της. Όλα αυτά είναι πολλά για να τα αντέξουν οι γερμανικές ελίτ.

Γι αυτό και παρακολουθούμε ένα bullying κατά της χώρας μας, και τις μηχανές του chiken game να μαρσάρουν και τα λάστιχα να σπινάρουν βγάζοντας μαύρους καπνούς: όλα είναι δήθεν έτοιμα για την τελική σύγκρουση.

Αλλά η δύναμη είναι συχνά και αδυναμία. Οι ευρωπαίοι δεν θα ακολουθήσουν την Γερμανία στην ρωσική ρουλέτα. Και η Μέρκελ ετοιμάζεται ήδη για να εμφανίσει τον "έντιμο συμβιβασμό" ως ηγετική παρέμβαση της υπεύθυνης χώρας οδηγού της ΕΕ.
Θα το πιούμε το ποτήρι της μπλόφας και των εκβιασμών υποχρεωτικά μέχρι το τέλος όπως φαίνεται. Αλλά άλλος δρόμος δεν υπάρχει εφόσον και η Μέρκελ έχει ψηφοφόρους που πρέπει να δεχθούν ότι απλά δεν μπορούσε να το τραβήξει άλλο και να ρισκάρει διεθνή ύφεση, αλλά τιμώρησε αρκετά τους απείθαρχους Έλληνες με τετράμηνη ασφυξία κάτω από το νερό.
Όσο για μας, ένα όπλο έχουμε: την υπομονή. Όταν τα βάζεις με ισχυρότερο αντίπαλο θα παίξεις το παιχνίδι του αφού εκείνος το καθορίζει, θα αναμετρηθείς στο έδαφος που εκείνος αποφασίζει.
Με τους όρους σου και την υπομονή σου. 

Αυτήν την στιγμή λοιπόν δεν κάνουμε διαπραγμάτευση - παίζουμε με την Γερμανία το "παιχνίδι του δειλού" (chiken game). Και οι Γερμανοί ρώσικη ρουλέτα με την παγκόσμια οικονομία.

Γιώργος Παπασπυρόπουλος

http://aristeristrouthokamilos.blogspot.gr