Μια διαφορετική σκέψη για τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το δημόσιο σχολείο προσφέρει τα ερεθίσματα και τις ευκαιρίες για "το καλό" των παιδιών μας

Μια διαφορετική σκέψη για τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση

Του Ανδρέα Ρουμελιώτη* 

Με την απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει κλιμακωτό ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση προκλήθηκαν τόσες αντιδράσεις από όσους εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην ιδιωτική εκπαίδευση (ιδιοκτήτες φροντιστηρίων, ιδιωτικών σχολείων, γονείς) αλλά και από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων και πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ. Και όλοι μαζί καθημερινώς κατέληγαν στην πλήρη αναγνώριση της απαξίωση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης.

Και είναι φυσικό να μιλούν με αυτόν τον τρόπο οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων γιατί διακυβεύονται οικονομικά τους συμφέροντα -είναι αστείο να πιστεύουμε ότι ξαφνικά όλοι νοιάζονται για τη μόρφωση των νέων-, αλλά να την απαξιώνουν με τις δηλώσεις τους (αντί να ερυθριούν) τα πολιτικά κόμματα που κυβερνώντας της προσέθεσαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ή τα κόμματα που υποκινούσαν αναταραχές στα δημόσια σχολεία με αποτέλεσμα καταλήψεις μηνών, νομίζω ότι είναι τουλάχιστον λάθος τακτική.

Και μπορεί οι καταλήψεις να γίνονταν και να γίνονται με σκοπό την καλυτέρευση των σχολείων, ωστόσο ελάχιστες φορές είχαν αποτελέσματα και ακόμη πιο ελάχιστες φορές μπόρεσαν να εμφυσήσουν στις καρδιές των μαθητών τα βαθύτερα νοήματά τους, της διεκδίκησης όσων τους αξίζουν και της ενεργοποίησης, αφού οι περισσότεροι μαθητές έβρισκαν την κατάληψη ως ευκαιρία για καφέ και χαλάρωση. Τότε το δημόσιο σχολείο θα παρέδιδε μάθημα ζωής, που κανένα ιδιωτικό σχολείο ή φροντιστήριο δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί ότι θα μπορούσε να δώσει.

Σε όλα τα ΜΜΕ παρουσιάστηκε και το επιχείρημα ότι ένας μαθητής κοστίζει στο Ελληνικό Δημόσιο 5.000 - 6.000 ευρώ; Πρέπει να νιώθω άσχημα λοιπόν που αν και είχα τη δυνατότητα να πάω σε ιδιωτικό, επέλεξαν οι γονείς μου το δημόσιο του Άγιου Παντελεήμονα και των Σεπολίων; Μήπως δεν νοιάζονταν για τη μόρφωσή μου ή μήπως πρέπει να τους θεωρούμε "τζαμπατζήδες" που καταναλώνουν δημόσιους πόρους; Μήπως με αυτή την επιλογή τους έριξαν τη χώρα έξω; Ντροπή τους και ντροπή μου τότε. Γιατί από ότι φαίνεται τους έλειπε η εθνική συνείδηση αλλά και το ενδιαφέρον τους για "το καλό" του παιδιού τους. Ευτυχώς όμως τον βρήκα τον δρόμο μου, 18.000 μόρια στις Πανελλήνιες και στα 23 μου μεταπτυχιακός φοιτητής της Αρχαίας Ιστορίας του ΕΚΠΑ (έχοντας ολοκληρώσει και τη στρατιωτική θητεία). Δίχως δίδακτρα, με εξετάσεις. Γιατί με τα λεφτά σου μπορείς να γίνεις ότι θέλεις, δίχως να σημαίνει ότι το αξίζεις κιόλας.

Έστω και αν κόστισα παρ' όλα αυτά 5.000 - 6.000 ευρώ, σας διαβεβαιώνω ότι τα παιδιά που θα έρθουν από τα ιδιωτικά δεν θα κοστίσουν τόσο όσο θέλουν να μας παρουσιάσουν συγκεκριμένα συμφέροντα που όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε ποια είναι αυτά. Αυτοί που χάνουν πελάτες. Μόνο βιβλία θα μας κοστίσουν (αξίας 30 ευρώ ανά μαθητή) και θα προστεθούν σε ήδη υπάρχουσες τάξεις, άρα ούτε καθηγητές επιπλέον (δυστυχώς), ούτε επιπλέον πετρέλαιο για θέρμανση αφού η αίθουσα ήδη χρησιμοποιούνταν, οπότε κόστος μαθητή 30 ευρώ για το Ελληνικό Δημόσιο. Επί 20.000 που υπολογίζεται η φυγή μαθητών από ιδιωτικά σχολεία ίσον 600.000 ευρώ. Όλος ο ΦΠΑ κέρδος λοιπόν για το Ελληνικό Δημόσιο. Απλά μαθηματικά, αλλά όχι σαν και αυτά που διδάσκουν τα ιδιωτικά σχολεία, τα μαθηματικά που τους συμφέρουν.

Ας θυμηθείτε πόσοι επιστήμονες έκαναν τις πρώτες σπουδές τους σε δημόσιο σχολείο πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ας αναλογιστούμε πόσοι διέπρεψαν φοιτώντας σε δημόσια σχολεία. Και όσοι δεν πείθονται ας σκεφτούν ότι αφού τα ιδιωτικά σχολεία έχουν εφοδιάσει τους μαθητές τους με ανώτερα εφόδια από ό,τι τα δημόσια, όσοι μαθητές έρθουν στα δημόσια θα ανεβάσουν το επίπεδο των δημόσιων σχολείων και θα δώσουν την ευκαιρία να αυξηθεί η άμιλλα μεταξύ των μαθητών και να λειτουργήσουν ως εφαλτήριο για τη βελτίωση της δημόσιας παιδείας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το δημόσιο σχολείο προσφέρει τα ερεθίσματα και τις ευκαιρίες για "το καλό" των παιδιών μας. Αλλά είναι στο χέρι τους να τα αξιοποιήσουν και να γίνουν με την αξία τους αυτό που ονειρεύονται, και όχι αυτό που ονειρευόμαστε.

Επομένως η σωστή οδός είναι να αγωνιστούμε για το πώς θα βελτιώσουμε το δημόσιο σχολείο και όχι πώς θα το υποβαθμίζουμε περαιτέρω στις "Τατιάνες" και λοιπές εκπομπές "κράζοντάς" το. Αυτή είναι η αλήθεια.

ΥΓ: Κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ καλό που γίνεται αυτή η συζήτηση διότι αποδεικνύει όσα πρόκειται να γίνουν αν αποφασιστεί δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η ίδια υποβάθμιση θα γίνεται για τα δημόσια πανεπιστήμια έναντι των ιδιωτικών, στην αγορά εργασίας το πτυχίο τους θα είναι υποδεέστερο των αντίστοιχων ιδιωτικών και όποιος μπορεί να πληρώσει τα δίδακτρα θα έχει και πλεονέκτημα στην αγορά εργασίας. Πιστεύετε ότι είναι κατά της μεσαίας τάξης να φοιτούν όσοι αξίζουν και όχι όσοι μπορούν να πληρώσουν τα δίδακτρα στα "καλά" πανεπιστήμια; Λυπάμαι αλλά τότε ο δρόμος θα μας οδηγήσει σε πολύ χειρότερες καταστάσεις από τις σημερινές. Γιατί υπάρχουν και χειρότερα... Πιστέψτε με...

* Ο Ανδρέας Ρουμελιώτης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Αρχαίας Ιστορίας του ΕΚΠΑ

http://www.avgi.gr/