«Πίσω ολοταχώς», όπως έλεγε ο Χριστόδουλος

«Πίσω ολοταχώς», όπως έλεγε ο Χριστόδουλος

Τάσος Παππάς

EUROKINISSI *

Την περίοδο της μάχης για τις ταυτότητες είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε την μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας.

Ο Χριστόδουλος είχε κάνει εισπήδηση στο εσωτερικό των κομμάτων και δούλευε ακατάπαυστα για να συντρίψει την κυβέρνηση σ' ένα ήσσονος από πρώτη ματιά θέμα.

Είχε υπό τον απόλυτο έλεγχο του τη Νέα Δημοκρατία και γενικότερα το χώρο της Δεξιάς, επηρέαζε το μισό υπουργικό συμβούλιο και ήταν συνομιλητής κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ τα οποία κινούνταν υπογείως, τάχα μου για να πετύχουν την εκτόνωση της κατάστασης, ωστόσο οι προθέσεις τους ήταν να υποχρεωθεί σε αναδίπλωση ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.

Ο Χριστόδουλος οργάνωσε διαδηλώσεις, έβαλε τους ιεράρχες να εξαπολύουν από τους άμβωνες μύδρους κατά του άθεου και Εβραίου πρωθυπουργού, κατέβασε στις πλατείες τις «ιερές» εικόνες από τα μοναστήρια και το Αγιον 'Ορος, «επιστράτευσε» τα λάβαρα της επανάστασης του 1821, απείλησε με αφορισμούς, καθύβρισε την Ευρώπη, απαίτησε δημοψήφισμα.

Ωστόσο, ηττήθηκε κατά κράτος. Σήμερα ένας άλλος αρχιεπίσκοπος, ο οποίος είχε συκοφαντηθεί βάναυσα από τον Χριστόδουλο με αποτέλεσμα να τεθεί εκτός μάχης για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο φαίνεται ότι εζήλωσε τη δόξα του προκατόχου του.

Κι όμως όλα έδειχναν τόσο διαφορετικά όταν ο Ιερώνυμος ξεκινούσε τη θητεία του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο.

Χαμηλοί τόνοι, ήπιο ύφος, ευρύχωρη σκέψη, λιτή παρουσία, αποστάσεις ασφαλείας από τους φανατικούς της ιεραρχίας.

Ούτε αντικομμουνιστικά παραληρήματα ούτε ακροδεξιές κορώνες ούτε αντιδυτικά φληναφήματα ούτε θεωρίες συνωμοσίας.

Κι από προχτές ένας άλλος Ιερώνυμος. Τύφλα νά' χει ο Χριστόδουλος. Κάποιο θαύμα έγινε. Το ενδιαφέρον τώρα μετατοπίζεται στη στάση των κομμάτων.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας φιλελεύθερος πολιτικός και κανονικά δεν πρέπει να έχει πρόβλημα με τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση συνολικά στο θέμα των σχέσεων Κράτους- Εκκλησίας.

Όμως διοικεί ένα βαθύτατα συντηρητικό κόμμα το οποίο τον τραβάει από το μανίκι.

Έτσι έκανε τη μεσοβέζικη δήλωση πώς είναι «είναι μια αχρείαστη αντιπαράθεση», χωρίς να μας πει πότε κατά τη γνώμη του επιβάλλεται να γίνει η αντιπαράθεση.

Από το ΠΑΣΟΚ είχαμε τη γνωστή τακτική του «στρίβειν δια του αρραβώνος».

Η Χ. Τρικούπη κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι διχάζει την κοινωνία, ότι επιχειρεί αντιπερισπασμό για να αποπροσανατολίσει τους πολίτες (από πρωτοτυπία σκίζουν στο ΠΑΣΟΚ) και ζήτησε διάλογο με την ηγεσία της Εκκλησίας.

Σε ποια βάση θα διεξαχθεί ο διάλογος δεν μας ενημέρωσαν, προφανώς γιατί εκτιμούν πώς δεν είναι της παρούσης.

Προς τιμήν του ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης στήριξε τον υπουργό Παιδείας.

Το ΚΚΕ θεωρεί υπερώριμο ζήτημα και για την Ελλάδα το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας και ό,τι αυτό σημαίνει, δηλαδή «περιουσιακό θέμα,, τελετουργικές διαδικασίες, πολιτικός γάμος, πολιτική κηδεία, ονοματοδοσία παιδιών, αποτέφρωση νεκρών κ.α».

Για να μην παρασυρθούμε όμως και μπούμε στον πειρασμό να υποθέσουμε ότι το ΚΚΕ βοηθάει τον ΣΥΡΙΖΑ στη διαμάχη του με την ηγεσία της εκκλησίας, το κόμμα επικρίνει την κυβέρνηση επειδή «άνοιξε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα με ανεύθυνο τρόπο».

Και στην περίπτωση του ΚΚΕ δεν φωτιζόμαστε για το πώς και το πότε πρέπει να ανοίγουν τέτοια ζητήματα.

Το σίγουρο είναι ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

*Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στο συλλαλητήριο για τις ταυτότητες- 21/6/2000 | 

ΠΗΓΗ