Το 20% του ουρανού...

Το 20% του ουρανού... 

Του Νίκου Σαραντάκου

Σήμερα είναι 8 Μαρτίου, η παγκόσμια μέρα της γυναίκας και μια γρήγορη ματιά στα περιεχόμενα του ιστολογίου μού δείχνει ότι είναι η πέμπτη 8η Μαρτίου από τότε που άρχισε να εκπέμπει το ιστολόγιο (στις 16.2.2009) και δεν έχω ποτέ ανεβάσει κάτι σχετικό με τη σημερινή μέρα -οπότε επανορθώνω σήμερα με ένα πολύ σύντομο θέμα, στο οποίο θα ζητήσω κυρίως τη γνώμη σας.
Σύμφωνα με το γνωστό ρητό, “Οι γυναίκες είναι το μισό του ουρανού”. Εδώ θα ταίριαζε το χαριτολόγημα που λέγαμε στα φοιτητικά μου χρόνια (“το άλλο μισό στην Κίνα βρίσκεται”), και θα ταίριαζε επειδή το ρητό έχει κινέζικη προέλευση, αφού αν δεν κάνω λάθος το είπε ο Πρόεδρος Μάο.

Συνεπής ο Τζιτζικώστας, ορθώς έπραξε

Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

«(...) Για μια ακόμη φορά νικήσανε οι χίτες, οι κουτσαβάκηδες και οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές. (...) Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου».

Προφανώς τούτη τη φράση του Μάνου Χατζιδάκι, τακτικού συνδαιτυμόνα του πατριάρχη της παράταξής τους, είχε υπόψη ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας.

Ως εκ τούτου, επέλεξε να τηρήσει κατά γράμμα την εντολή - εγκύκλιο του αιδημόνως λουφάζοντος υπουργού Εσωτερικών Μιχελάκη και να καλέσει τους ναζί στην παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου 1940. Και τον ακούσια ευεργέτη του, Παναγιώτη Ψωμιάδη...

«Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή»

ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΜΗΤΑΦΙΔΗ

  Εμπρός, παιδιά, όλοι μαζί για τη Θεσσαλονίκη,

να δούνε τα καθάρματα πως φέραμε τη νίκη.

Στο σύνθημα αυτό, που έχει κατακτήσει διαχρονικά την ετυμηγορία της Ιστορίας, συμπυκνώνονται και ζωντανεύουν όλα τα «μαθήματα» από την απελευθέρωση-σωτηρία της μαρτυρικής, ανυπότακτης Θεσσαλονίκης από τα νύχια των ναζί και των ταγματαλητών, σαν σήμερα, πριν 69 χρόνια, από τον ΕΛΑΣ.

Η παράσταση της πλέμπας

Η παράσταση της πλέμπας

πολύφημος

Αν δεν παρακολουθούσα την αυτοκρατορική εμφάνιση του προέδρου της δημοκρατίας και των μνημονίων την ημέρα του εορτασμού του αγίου Δημητρίου της Θεσσαλονίκης, θα μιλούσα για την Τζιτζικώσταινα, τον θιγμένο αντιφασίστα Βενιζέλο και το καραγκιοζιλίκι των παρελάσεων με το τηλεοπτικό εθνικό φρόνημα της πειρατικής Δημόσιας Τηλεόρασης.

ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ Η ΣΗΜΑΙΑ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΧΟΡΗΓΟ

ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ Η ΣΗΜΑΙΑ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΧΟΡΗΓΟ 

Strange Journal

Μετά από 4 χρόνια η πολιτική ηγεσία αποφάσισε να ξαναβγούν τα στρατιωτικά οχήματα στους δρόμους ενόψει της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου. Πρόσχημα είναι η τόνωση του “πατριωτικού φρονήματος” και η επίδειξη στους γείτονες Τούρκους, σύμφωνα με κύκλους, αλλά ο λόγος είναι περισσότερο το άνοιγμα στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, που ως υπερσυντηρητικοί θέλουν περισσότερο χακί και…εθνική υπερηφάνεια.

Έθνος-κράτος, κρίση, παρελάσεις, τανκς

Έθνος-κράτος, κρίση, παρελάσεις, τανκς

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ*

Η φετινή επιστροφή αρμάτων μάχης στις παρελάσεις αιτιολογήθηκε από υπεύθυνα κυβερνητικά χείλη ως προσπάθεια «ενίσχυσης του εθνικού φρονήματος». Τα τανκς αποτελούν την πρώτη παιδική μου σωματοποιημένη εμπειρία εθνικής ταυτότητας. Παρακολουθούσαμε τις παρελάσεις από το μπαλκόνι του διαμερίσματος του θείου Χαράλαμπου, στην οδό Εγνατίας στη Θεσσαλονίκη. Φίλοι του θείου αφηγούνταν προσωπικές αναμνήσεις από το 1940 και από την ασπρόμαυρη τηλεόραση ακουγόταν ο σχολιαστής της ΥΕΝΕΔ που κάλυπτε την παρέλαση. Για εμάς τα παιδιά τίποτα από αυτά δεν είχε σημασία. Αυτό που «γέμιζε» την εθνική μας εμπειρία ήταν οι δονήσεις και ο εκκωφαντικός θόρυβος που προκαλούσαν τα τανκς.

ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ :ΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

 ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ :ΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Σήμερα γιορτάζει η Δημοκρατία μας!

Ανανδρανιστάκης Γιώργος
Παραθέτουμε μερικές σκόρπιες ειδήσεις της ημέρας:

• Με νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί την Πέμπτη, οι εφορίες θα μπορούν να κατάσχουν σπίτια, μισθούς, συντάξεις, επιδοτήσεις και καταθέσεις, από όσους χρωστούν από 300 ευρώ και πάνω και δεν έχουν πληρώσει το χρέος τους εντός τριάντα ημερών. Οι κατασχέσεις θα γίνονται χωρίς δικαστική απόφαση και αν ο έφορος δεν κινεί εγκαίρως τη διαδικασία, θα υφίσταται σοβαρές πειθαρχικές κυρώσεις. Κατόπιν τούτου, το υπουργείο Οικονομικών γίνεται δια νόμου και ελεγκτής και δικαστής και εκτελεστής.

Η μελαγχολία της αποκατεστημένης δημοκρατίας

Η μελαγχολία της αποκατεστημένης δημοκρατίας

Του Παντελή Μπουκάλα

Με όσες νότες αισιοδοξίας κι αν εμπλουτιστούν τα φετινά διαγγέλματα για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, μελαγχολικός θα παραμείνει ο τόνος τους. Ακόμα κι αν αυτοεκβιαζόμενοι προσεγγίσουμε τα πράγματα με «θετική σκέψη», και πάλι θα μετρήσουμε περισσότερα προβλήματα παρά παρηγορητικά σημάδια. Κατά κοινή ομολογία, δεν βρισκόμαστε πια στην περίοδο που η μείωση της δημοκρατίας οφειλόταν πρωτίστως στη δράση εξωθεσμικών κέντρων. Σήμερα, στα χρόνια των Μνημονίων, η επίσημη Ελλάδα, όπως αναγνωρίζουν και οι κρατούντες, έχει συνυπογράψει τη μείωση της εθνικής της κυριαρχίας, άρα και την κολόβωση της δημοκρατίας της. Με αντάλλαγμα μια οικονομική σωτηρία ίδια με τον ορίζοντα: απομακρύνεται πάνω που νομίζουμε ότι τη φτάνουμε· πάλι και πάλι.

Άγγελος Ελεφάντης: In memoriam

Ζαγάρας Κωνσταντίνος

Είναι ένα από τα πράγματα της ζωής να μιλάς για τον θάνατο ενός ανθρώπου, ενός συντρόφου, ενός φίλου, έγραφε ο Άγγελος...

Στον ίδιο, ωστόσο, δεν άρεσε ποτέ να ακούει ή να διαβάζει ότι «έφυγε» κάποιος. Για τον λόγο αυτό ρωτούσε σκωπτικά, «πού πήγε; Θα επιστρέψει;». Θέλοντας να πει ότι αυτό το «έφυγε» μόλις και μετά βίας «καλύπτει την απαντοχή για την άλλη ζωή, την ατελεύτητο, τη Δευτέρα Παρουσία και την επουράνια ανταμοιβή». Ο Άγγελος, λοιπόν, πέθανε μια μέρα σαν σήμερα, πριν από 5 χρόνια, αφήνοντας πίσω έναν τεράστιο όγκο πνευματικού -και όχι μόνο- έργου. Ένα έργο που τον καθιστά αναπόσπαστο μέρος της ζώσας ιστορίας «που κάνει τους ανθρώπους να ζουν και όχι να επιζούν μόνο σε στιγμές παρόντος, να επιθυμούν ένα μέλλον καλύτερο». Αναπόσπαστο μέρος σε αυτό το ατελείωτο χνάρι ζωής που μας συντροφεύει, συμπορεύεται μαζί μας, δείχνοντας προς τα πού πάνε ή θα έπρεπε να πάνε τα όσα έρχονται, οι ατελεύτητες ιστορίες της ζωής.

Το μαγικό χαλί

ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΕΛΕΦΑΝΤΗ

 Μνήμη του Άγγελου Ελεφάντη και του Πολίτη

  

Το μαγικό χαλί

 της Πόπης Πολέμη

Τέλη Απριλίου του 2006 συνεργάτες και φίλοι του περιοδικού Ο Πολίτης έλαβαν επιστολή-πρόσκληση του Άγγελου Ελεφάντη να συμμετάσχουν στο επετειακό τεύχος του Μαΐου, καθώς Ο Πολίτης θα γιόρταζε τότε τα τριάντα του χρόνια. Ζητούσε να συμπράξουν στην αποτίμηση του έργου του περιοδικού: «Σαν μια πράξη κριτικής αυτοσυνείδησης κατ’ αρχήν, ας πούμε να φτιάξουμε τώρα έναν καθρέφτη, αν και μάλλον θα είναι πολυπρισματικός». Το κείμενο που ακολουθεί δόθηκε τότε στον Άγγελο και καθώς το επετειακό εκείνο τεύχος ουδέποτε στήθηκε, έμεινε στο συρτάρι. Ο ίδιος και το περιοδικό που εμψύχωσε μας άφησαν έναν άλλο Μάιο, δυο χρόνια αργότερα. Πέντε  χρόνια μετά, σκέφτηκα πως δεν είναι άκαιρο, έτσι, αντί για μνημόσυνο, να δημοσιευτεί στα «Ενθέματα».

50 χρόνια μετά - στα βήματα του Γρηγόρη Λαμπράκη

50 χρόνια μετά - στα βήματα του Γρηγόρη Λαμπράκη

Εκδήλωση μνήμης και τιμής για τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη Θα μιλήσουν: Αλέκος Γρίμπας, Βασίλης Δεμουρτζίδης, Γρηγόρης Κοκοζίδης, Σπύρος Σακέτας, Κυριάκος Υψηλάντης, Τριαντάφυλλος Μυταφίδης, Γιάννης Γκλαρνέτατζης 
Προβολή του ντοκυμαντέρ «100 ώρες του Μάη», των Δήμου Θέου και Φώτου Λαμπρινού Ακολουθεί μουσική βραδιά με τραγούδια της εξορίας και του «Επιτάφιου», με το Νίκο Καραγκούνη, τον Παναγιώτη Κούλελη και τον Κυριάκο Υψηλάντη. 50 χρόνια μετά, στα βήματα του Γρηγόρη Λαμπράκη, συνεχίζουμε τον αγώνα για αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, Ζωή! 

Τετάρτη, 22 Μάη 2013, 19.00 

Στο μνημείο του Λαμπράκη (Ερμού, Βενιζέλου και Σπανδώνη) Στέκι Μεταναστών – Κοινωνικό Κέντρο

Κράτα κάτι αναμμένο

Κράτα κάτι αναμμένο

Αυτούσιο το ευχετήριο μήνυμα του κυρίου Σαμαρά από το Ναύπλιο όπου γιόρτασε το Πάσχα: «Ας κρατήσει ο καθένας μέσα του, στην καρδιά του, μια αναμμένη λαμπάδα που να συμβολίζει την προσδοκία για την Ανάσταση και της πατρίδας μας και την αισιοδοξία για το μέλλον του ελληνικού λαού. Χριστός Ανέστη»!

Έκανα κάποιες σκέψεις διαβάζοντας το βαθυστόχαστο μήνυμα του πρωθυπουργού:

Η πατρίδα έχει πεθάνει και της ευχόμαστε να αναστηθεί. Το λέμε τόσον καιρό και μας χαρακτηρίζουν λαϊκιστές. Σήμερα μας επιβεβαιώνεται και τα πιο επίσημα χείλη: αυτουνού που παριστάνει τον πρωθυπουργό.

Και τώρα τίθεται το σημαντικό ερώτημα: Αν η πατρίδα είναι νεκρή, τότε ποιος τη σκότωσε; Δε θα πρέπει να αναζητήσουμε το δολοφόνο και να τον δικάσουμε; Εδώ σκύλο σκοτώνεις και σε τρέχουν στα δικαστήρια. Όχι κοτζαμάν πατρίδα με τόσες ψυχές απάνω. Ή μήπως πέθανε επειδή ήρθε η ώρα της;

Πάσχα Ελλήνων: Γιορτή της βαρβαρότητας (ή “τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα της Λαμπρής”)

Πάσχα Ελλήνων: Γιορτή της βαρβαρότητας (ή “τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα της Λαμπρής”)

Το Πάσχα, ειδικά με τον τρόπο που γιορτάζεται στην Ελλάδα, πρέπει είναι –πιστεύω- η πιο βάρβαρη γιορτή στον κόσμο.

Την περίοδο του Πάσχα, ο Έλληνας εκδηλώνει τα απωθημένα του, τις μικρότητές του, τις κακίες του, τα συμπλέγματά του και –κυρίως- την υποκρισία του, καθώς όλες αυτές τις εκδηλώσεις τις αποκαλεί, με τον χαρακτηριστικό φαρισαϊσμό που τον διακρίνει, «θεία κατάνυξη», «θρησκευτική ευλαβικότητα», «ιερή μέθεξη» και άλλα τέτοια ωραία και βαρύγδουπα…

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ 

Εργατική Πρωτομαγιά

Εργατική Πρωτομαγιά

πολύφημος 

Τα αγωνιστικά αντανακλαστικά της ετοιμάζεται να δείξει η εργατιά μιας και πλησιάζει ο εορτασμός της εργατικής πρωτομαγιάς που όλοι λένε αργία, αλλά είναι απεργία. Η κυβέρνηση έχει αλλάξει την ημερομηνία μνήμης της εξαιτίας του εορταστικού ωραρίου, όμως οι περισσότεροι δεν θα απεργούσαν έτσι κι αλλιώς μιας και ο ιδιωτικός τομέας έχει να δει μαζική κινητοποίηση των εργατών του από την εποχή του Κιλελέρ.

Θέλεις Παπαδόπουλο μαλάκα;

Θέλεις Παπαδόπουλο μαλάκα;

Η διαδήλωση για την 25η Μαρτίου 1943 κάτω από τη μπότα των κατακτητών

Μία εκπληκτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη πριν 70 χρόνια

Η διαδήλωση για την 25η Μαρτίου 1943 κάτω από τη μπότα των κατακτητών

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Εβδομήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη εκδήλωση που συνέβη στη Θεσσαλονίκη στα χρόνια της γερμανικής φασιστικής κατοχής: Τη μαχητική  διαδήλωση στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, στις 25 Μαρτίου 1943, χιλιάδων φοιτητών και άλλων νέων, κάτω από τα έκπληκτα βλέμματα των πάνοπλων Γερμανών στρατιωτών και δίπλα στις ερπύστριες των τανκς του Γ΄ Ράϊχ.

«Ξεχωριστός» Καραμανλής...

«Ξεχωριστός» Καραμανλής... 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Συγγνώμη που δεν θα συμμετάσχουμε σε αυτό το «μεθύσι της γενικής συναδέλφωσης» και στο φεστιβάλ του «πολιτικού καθωσπρεπισμού».

Που δεν θα ανέβουμε στην πασαρέλα του χαμαιλεοντισμού.

Μας συγχωρείτε, επίσης, που δεν θα πιούμε από το «νερό της πολιτικής και ιστορικής λήθης» που σερβίρεται στα Μέγαρα Μουσικής και από τα Μέγαρα της «ενημέρωσης».

***

Ως εκ τούτου:

*

Ο «ξεχωριστός» Καραμανλής, ο «συντηρητικός ριζοσπάστης», ο «εθνάρχης», είναι ο Καραμανλής της «βίας και νοθείας». Του ανελέητου αντικομμουνισμού. Των εξοριών. Των πιστοποιητικών «κοινωνικών φρονημάτων». Του «φακελώματος». Του αδυσώπητου κυνηγητού των αριστερών, των δημοκρατών. Της υποκρισίας του «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;» όταν στη χώρα που ο ίδιος κυβερνούσε αλώνιζαν τα «τρίκυκλα» και οι «Γκοτζαμάνηδες» που δολοφονούσαν τον Γρηγόρη Λαμπράκη, οι πρωταγωνιστές της «Καρφίτσας» και οι επιφορτισμένοι να ψηφίζουν δυο και τρεις φορές στις εκλογές του '61.