Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση
Τρόπους για να αντιμετωπίσει την “απάτη της είσπραξης μαζικών κοινωνικών επιδομάτων”, ψάχνει να βρει η Γερμανία, όπως διαρρέει η κυβέρνηση της. Αφορμή στάθηκε η δυνατότητα ελεύθερης διακίνησης Ρουμάνων και Βουλγάρων στην Ευρωπαϊκή Ένωση από την 1η Γενάρη του 2014.Η Γερμανία φοβάται μην τυχόν και οι -κατά τα άλλα- Ευρωπαίοι πολίτες των δύο αυτών χωρών “εκμεταλλευτούν” το πολύτιμο κοινωνικό της κράτος. Φόβοι τους οποίους έχει εκφράσει εδώ και καιρό η Βρετανία, με τις δικές της αρχές να προσπαθούν να μπλοκάρουν το δρόμο με πρόφαση επίσης αυτά τα “κοινωνικά επιδόματα”.
Χώρες σαν τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία λογίζονται ως ανθρώπινες “χαβούζες”. Ο κόσμος πρέπει να μείνει εκεί, με μισθούς πείνας, για να κρατήσει σταθερό το ευρωπαϊκό του κεκτημένο.
Με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού οι δουλειές της Δύσης άνοιξαν και οι χαβούζες αυτές δημιούργησαν ένα λαμπρό επιχειρηματικό πεδίο. Ενέργεια, όπλα, πουτάνες, ναρκωτικά, ξεχύθηκαν στην Ευρώπη και οι ολιγάρχες που ξεπετάχτηκαν από το ανατολικό μπλοκ γέμισαν με ρούβλια τα δυτικά πορτοφόλια.
Σε μερικούς μπορεί να είναι κάπως δύσκολο για να το καταλάβουν, όμως ο ρατσισμός δεν έχει να κάνει ούτε με το χρώμα του δέρματος, ούτε με τη θρησκεία, το φύλο ή τις σεξουαλικές προτιμήσεις. Ο πραγματικός ρατσισμός βρίσκεται στην τσέπη.
Ο πολιτισμένος κόσμος μισεί τους φτωχούς. Τους θέλει μακριά του, κι όχι στην αυλή του “να απειλούν τα επιδόματα του”· τα “κοινωνικά κεκτημένα”, τα οποία χτίστηκαν από εύρωστες οικονομίες που γέμισαν μίζες τον πλανήτη, εξαγόρασαν κυβερνήσεις και καταχρέωσαν τους πολίτες τους.
Όσο τα πράγματα πήγαιναν καλά, κανείς δεν έδινε σημασία σε αυτές τις χωματερές ανθρώπων. Πηδούσε τα κοριτσάκια τους, μίσθωνε ως μπράβους τα αγοράκια τους και ρουφούσε τον πλούτο τους με σωλήνες φυσικού αερίου. Ώσπου η κρίση θύμισε σε όλους τι πραγματικά συμβαίνει.
Ύστερα ήρθε η “ευρωπαϊκή ολοκλήρωση”. Η προσπάθεια να τραβηχτούν και με τη βούλα αυτοί οι -κατά τα άλλα λιγούρηδες- λαοί, μακριά από τη μαμά Μόσχα. Το πρόσφατο παράδειγμα της Ουκρανίας, με Ευρωπαίους κι Αμερικανούς πολιτικούς να παριστάνουν τους “Ουκρανούς indignados” στην κεντρική πλατεία του παγωμένου Κιέβου, φωτογραφίζει τη μανία που τους διακατέχει.
Ρουμάνοι και Βούλγαροι αποτελούν “απειλή” για την ευημερούσα Ευρώπη, η οποία εδώ και τρία χρόνια χαράσσει έναν νέο βιοποριστικό χάρτη σε ολόκληρη την ήπειρο. Έναν χάρτη που θα αποφασίζει ποιος είναι πλέον ο ανταγωνιστής κάθε χώρας, και βάζει ως μέτρο σύγκρισης εισοδημάτων κι επιπέδου ζωής τη φιλόξενη αυτή πρώην σοσιαλιστική παρέα.
Αν θυμηθούμε, άλλωστε, ότι από τα μεταφρασμένα κείμενα των ελληνικών μνημονίων καθορίζεται ακόμη κι ότι οι ελληνικοί μισθοί θα προσαρμοστούν σε αυτούς της Λετονίας, της Εσθονίας ή της Βουλγαρίας, καταλαβαίνουμε πολύ εύκολα πού πάει η ιστορία.
Γιατί ο φτωχός που κάθεται στα αυγά του -σαν τα εκατομμύρια των Μπαγκλαντεσιανών στις φάμπρικες της χώρας- είναι χρήσιμος. Όταν όμως σηκώνεται να φύγει, συνιστά απειλή. Ακόμη κι αν οι διεθνείς συνθήκες του το επιτρέπουν. Γιατί τα σύνορα βρίσκονται εκεί για να κρατούν μέσα μόνο τους ανθρώπους. Τους φτωχούς ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου