Σκληρή απάντηση Μοσκοβισί στο άρθρο Τόμσεν

Με άρθρο στους FT ο Ευρωπαίος επίτροπος χαρακτηρίζει άδικο το blame game στις πλάτες των Ελλήνων. Αποδομεί τα επιχειρήματα ΔΝΤ. «Επίτηδες» απαισιόδοξο, το Ταμείο δεν μπορεί να θέτει πολιτικά αδύνατα αιτήματα.

Σκληρή απάντηση Μοσκοβισί στο άρθρο Τόμσεν

του Pierre Moscovici

Η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι στο μυαλό των ανθρώπων καθώς πλησιάζουμε στο μέσο του προγράμματος διάσωσης 86 δισ. ευρώ που συμφωνήθηκε τον Αύγουστο του 2015. Υπάρχουν σημαντικές αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν στη συνέχεια και πρέπει να ληφθούν προς το γενικό συμφέρον της Ελλάδας και της υπόλοιπης ευρωζώνης. Οι εκλογές που θα διενεργηθούν στην Ευρώπη το 2017 δεν θα τις κάνουν ευκολότερες, όμως η κωλυσιεργία θα ήταν ανεύθυνη.

Ολάντ: Το Eurogroup αποφάσισε για το ελληνικό χρέος

«ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΘΕΤΕΙ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ» ΛΕΕΙ Ο ΜΟΣΚΟΒΙΣΙ

Ολάντ: Το Eurogroup αποφάσισε για το ελληνικό χρέος

Την υποστήριξή του στην Ελλάδα εξέφρασε ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφής, αναφορικά με την εφαρμογή των μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.

«Υποστηρίζω τις αποφάσεις που λήφθηκαν στο Eurogroup. Το Eurogroup αποφάσισε να ελαφρύνει το ελληνικό χρέος, μάλιστα όχι ικανοποιητικά ακόμα», ανέφερε, υπογραμμίζοντας πως δεν είναι δυνατό «να υπάρχει απαίτηση για επιπλέον προσπάθειες από την Ελλάδα ή να αποτρέψουν την κυβέρνηση να πάρει κυρίαρχες αποφάσεις εντός του πλαισίου των δεσμεύσεων που έχει λάβει εδώ στις Βρυξέλλες προκειμένου βρεθεί μία λύση για το μέλλον της Ελλάδας».

Νεοφιλεμφύλιες εμμονές

Νεοφιλεμφύλιες εμμονές

Καρτερός Θανάσης

Βγήκε κάτι καλό από το τελευταίο Eurogroup - τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Βγήκε - τι πρωτότυπο!- και κάτι κακό: τα φασούλια του ΔΝΤ και του Σόιμπλε, που επιδιώκουν σώνει και καλά να διατηρήσουν την αγχόνη των μεγάλων πλεονασμάτων στον λαιμό της οικονομίας και της κοινωνίας, για καμιά δεκαριά χρόνια μετά τη λήξη του προγράμματος - και βλέπουμε. Το πρώτο κάνει ορατή -επιτέλους- τη διέξοδο, γιατί φέρνει πιο κοντά την ποσοτική χαλάρωση και τα θετικά παρελκόμενα. Το δεύτερο υπενθυμίζει ότι είμαστε ακόμα αιχμάλωτοι θεσμών, κυκλωμάτων και συμφερόντων που έχουν γραμμένη στα παλιά τους τα παπούτσια την Ελλάδα. Κάπως έτσι.

Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση με τα μάτια του ΟΟΣΑ

Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση με τα μάτια του ΟΟΣΑ

Ανδρέας Παπαδαντωνάκης*

Εχουν περάσει περίπου τρία χρόνια από τότε που ο πρωθυπουργός, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δήλωνε: «Αποτελεί παραλογισμό και απόλυτη στρέβλωση της μεταρρύθμισης ως έννοιας να πιστεύει κάποιος ότι, στη διαλυμένη Ελλάδα, την ανάπτυξη θα φέρει η περίφημη “εργαλειοθήκη” του ΟΟΣΑ». (12/2/2014).

Η μεταστροφή έγινε σχετικά γρήγορα: Σε πρώτη φάση, τον Μάρτιο του 2015 υπεγράφη συμφωνία, με την οποία «ο ΟΟΣΑ αναλαμβάνει να παράσχει τεχνογνωσία στην ελληνική πλευρά για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων».

Κατερίνα Ακριβοπούλου: Άντε και στον Σόιμπλε…

Μετά το Brexit η Ιταλία και μετά την Ιταλία τι;

Άντε και στον Σόιμπλε…

Κατερίνα Ακριβοπούλου

Το ΟΧΙ του ιταλικού λαού στον Ρέντσι, ξεπερνά τα όρια της Ιταλίας, όπως ξεπέρασε τα σύνορα  της Βρετανίας το Brexit και την εγχώρια μικρότητα της πολιτικής διαχείρισης, το ελληνικό ΟΧΙ…
Οι λαοί της Ευρώπης, συναντώνται πλέον στην κόκκινη γραμμή που χωρίζει τον κακοφορμισμένο εσμό των διεφθαρμένων ελίτ, από την πραγματική ζωή των κανονικών ανθρώπων.

Πλαν Β, C και D έχουμε;

Πλαν Β, C και D έχουμε;

Γιώργος Κυρίτσης 

Καλώς η κυβέρνηση επιχειρεί να εκμεταλλευτεί το παράθυρο ευκαιρίας που άνοιξε το τελευταίο δίμηνο, εν μέρει και λόγω των τριγμών από την εκλογή Τραμπ. Το καλό και αρκετά ρεαλιστικό σενάριο λέει ότι στο τέλος του χρόνου ένας συνδυασμός χρέους και ποσοτικής χαλάρωσης πυροδοτεί την ελληνική οικονομία, χωρίς η κυβέρνηση να αναγκάζεται να κάνει πράγματα, τα οποία δεν πιστεύει και είναι λάθος, ακόμα κι όταν γίνονται με πιο δίκαιο τρόπο. Αυτο άλλωστε προβλέπει και το Μνημόνιο το οποίο η κυβέρνηση αναγκάστηκε να συνομολογήσει τον Ιουλιο του 2015. Η ρύθμιση του χρέους ήταν ένα από τα λίγα σημεία στα οποία η διαπραγμάτευση απέβη επιτυχής. Σε αυτό, το «καλό σενάριο», συντρέχουν επίσης υπό προϋποθέσεις και μια συγκεκριμένη ανάγνωση του προσφυγικού αλλά και το ιταλικό δημοψήφισμα.

Αχ, βρε Φιντέλ!

Αχ, βρε Φιντέλ!

Καρτερός Θανάσης

Αχ, βρε Φιντέλ! Τόσα χρόνια στην ουρά, με το αντάρτικο σακίδιο στο ένα χέρι και το εισιτήριο, που όλοι κάποια στιγμή αγοράζουμε, στο άλλο. Με τον αποχαιρετισμό σου να αιωρείται πάνω από πρόσωπα και αφίσες στον τελευταίο σταθμό. Και κανείς μας δεν το πίστευε ότι τελικά θα αναχωρήσεις. Ούτε καν οι εχθροί σου, που τόσο πάσχισαν να σε επιβιβάσουν με κάθε μέσο στο μαύρο τρένο. «Θα πεθάνω και δεν θα το πιστεύουν» είχες πει πριν από κάποιο καιρό. Και τότε χαμογελάσαμε, γιατί νομίσαμε ότι αυτούς ειρωνευόσουν. Αλλά τώρα καταλάβαμε ότι ειρωνευόσουν κι εμάς.

Ο μιθριδατισμός των πλεονασμάτων

Ο μιθριδατισμός των πλεονασμάτων

Κιμπουρόπουλος Γιάννης

Δηλαδή, για να καταλάβω, είναι καλό πράγμα το να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα μια οικονομία σε ύφεση επί οκτώ χρόνια, που έχει χάσει σχεδόν το 30% του ΑΕΠ της; Είναι καλό πράγμα να αυξάνονται τα φορολογικά έσοδα από τα εξουθενωμένα επί έξι χρόνια νοικοκυριά, που έχουν χάσει κατά μέσο πάνω από το 30% του εισοδήματός τους; Είναι καλό να μειώνονται οι δημόσιες δαπάνες σε μια χώρα που επί σχεδόν μια δεκαετία υφίσταται συστηματική αποεπένδυση, που οι υποδομές της μαραζώνουν και δεν έχει μπει καρφί σε τοίχο, δεν έχει πέσει μια σπιθαμή άσφαλτος να μπαλώσει τις τρύπες του οδικού δικτύου (εξαιρουμένων, φυσικά, των ιδιωτικών μεγάλων οδικών αξόνων); Είναι καλό να βγαίνουν «απ’ τα στρώματα» τ’ αποθέματα (αν)ασφαλείας των νοικοκυριών για να πληρωθούν τα μνημονιακά κερατιάτικα και ο «παρά λίγο να καταργηθεί» ΕΝΦΙΑ;

Στίγκλιτς: Μήπως η λιτότητα είχε στόχο να ρίξει τις αριστερές κυβερνήσεις;

Στίγκλιτς: Μήπως η λιτότητα είχε στόχο να ρίξει τις αριστερές κυβερνήσεις;

«ΕΥΡΩ: Πώς ένα κοινό νόμισμα απειλεί το μέλλον της Ευρώπης», είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του νομπελίστα οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτς που κυκλοφορεί τώρα και στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Μεγάλη έκταση του κειμένου αναφέρεται στην Ελλάδα -καλύπτοντας το διάστημα από την έναρξη της κρίσης έως σήμερα- όπου ο Στίγκλιτς επικρίνει τη σκληρή λιτότητα των προγραμμάτων διάσωσης που οδήγησαν τη χώρα σε συντριπτική ύφεση, ενώ υποστηρίζει ότι παρά κάποια τραντάγματα και αβεβαιότητες, η Ελλάδα θα μπορούσε να ανακάμψει εκτός ευρώ δημιουργώντας ένα σύστημα βασισμένο αποκλειστικά σε ηλεκτρονικό χρήμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας και τα ψέματα. Ποιον κοροϊδεύουν;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας και τα ψέματα. Ποιον κοροϊδεύουν;

Παπαβασιλείου Βασίλης

Οι συμπατριώτες μας Δωδεκανήσιοι αλλά και όλοι οι Έλληνες έχουμε βιώσει με σκληρό τρόπο τα πεπραγμένα των δικών τους ημερών, τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δ., μάθαμε για τα δανεικά και αγύριστα 210 εκατομμύρια που έλαβαν από τις τράπεζες και τα οποία σήμερα πληρώνει με αίμα ο ελληνικός λαός. Είναι λοιπόν απορίας άξιον πού βρίσκουν το θράσος και με ποιο ηθικό ανάστημα δημοσιοποιούν τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ για τα νησιά μας και τα παρουσιάζουν μάλιστα ως ψέματα και ως καταστροφή.

Σχέδιο συμβιβασμού για το χρέος με διπλή «υποσχετική» προς Αθήνα

Σχέδιο συμβιβασμού για το χρέος με διπλή «υποσχετική» προς Αθήνα

Ένας (εγκλωβισμένος) πολιτικός εμπρηστής και μια ασταθής Ευρώπη κρατούν τα κλειδιά του συμβιβασμού και της συμφωνίας για το ελληνικό χρέος - μιας συμφωνίας που, όπως δείχνουν οι τελευταίες πληροφορίες, θα βασίζεται σε μια διπλή «υποσχετική» προς την Αθήνα για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα και τη μείωση των στόχων για τα πλεονάσματα.

Αλέξης Τσίπρας :Με σταθερά βήματα για την ανάκαμψη και τη δημοκρατία

Αλέξης Τσίπρας :Με σταθερά βήματα για την ανάκαμψη και τη δημοκρατία

Αλέξης Τσίπρας

Η Αριστερά ανέλαβε για πρώτη φορά τη διακυβέρνηση του τόπου ίσως στην πιο δύσκολη στιγμή για τη χώρα από τη Μεταπολίτευση και μετά.

Για άλλους κακή τύχη, για τους γνώστες, όμως, της Ιστορίας αναμενόμενο.

Η Ιστορία ποτέ δεν θυμάται την Αριστερά για τα εύκολα, μα για να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Τι ξέχασε να πει ο Σόιμπλε στον Τσίπρα για το Γερμανικό χρέος του 1953 και 1990;

Τι ξέχασε να πει ο Σόιμπλε στον Τσίπρα για το Γερμανικό χρέος του 1953 και 1990; 

Του Κωνσταντίνου Βέργου*

Η συζήτηση για το δημόσιο χρέος έχει δύο πλευρές. Η μια είναι τα χρέη της Ελλάδος προς τους δανειστές. Η άλλη είναι τα χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Αλήθεια, οφείλει κάτι η Γερμανία του κυρίου Σόιμπλε προς την Ελλάδα, και αν ναι, σε τι αποτιμάται; Ποιος είναι τελικά ο μεγάλος «μπαταχτσής» της Ε.Ε., η Ελλάς ή η Γερμανία;

Στη Ζώνη της Σκουριάς

Στη Ζώνη της Σκουριάς

Του Στρατή Αγγελή

Στην πάλαι ποτέ ισχυρή Βιομηχανική ζώνη των Ηνωμένων Πολιτειών, εκεί που εκατομμύρια εργαζόμενοι έβγαζαν καλά μεροκάματα, τώρα πολλά εργοστάσια είναι κλειστά. Οι διορθωτικές κινήσεις της κυβέρνησης Ομπάμα μετά το σκάσιμο της φούσκας το 2008 στα χέρια του προκατόχου του Τζορτζ Μπους αποδείχθηκαν μπαλώματα. Όχι τόσο για τα μεγάλα αφεντικά και του τραπεζίτης της Wall Street, αλλά για πολλούς Αμερικανούς εργαζόμενους που έβλεπαν τους επίσημους δείκτες της ανεργίας για μεροκάματα και ζούσαν τις οικογένειες τους με κουπόνια.

Κατερίνα Ακριβοπούλου: «Σκασμός»…

 «Σκασμός»… 

Κατερίνα Ακριβοπούλου 

Πρόκειται για την εξέγερση της λεγόμενης μεσαίας τάξης απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, ή για τη συντριπτική ήττα της πολιτικής;

Η εκτόξευση του Ντόναλντ Τράμπ στο ύπατο αξίωμα του πλανητάρχη, με όλα τα ΜΜΕ του κόσμου απέναντι, δεν συνέτριψε μόνον το σύστημα Κλίντον, αλλά τον πυρήνα της λεγόμενης παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Τη χρηματοπιστωτική εξουσία με τα μακρυά χέρια, δηλαδή τα μιντιακά «μαγαζιά»,τις εταιρίες δημοσκοπήσεων και γενικώς όλους τους μηχανισμούς χειραγώγησης που δρούν ενιαία και αδιαίρετα σε όλο τον πλανήτη, ακυρώνοντας την ίδια τη Δημοκρατία και κακοποιώντας τις κοινωνίες…

«Βάστα, Βόλφγκανγκ»

«Βάστα, Βόλφγκανγκ»

Με τη στάση της αυτή η Ν.Δ. δεν παρέμεινε απλώς στην εκδοχή Σαμαρά περί βιώσιμου χρέους, που δεν την αποδέχθηκε ποτέ κανείς άλλος εκτός από τον πρώην πρωθυπουργό και τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, αλλά προχώρησε ένα βήμα περισσότερο στον δρόμο του πολιτικού ξεπεσμού.

Την ώρα που ο Μάριο Ντράγκι, ο Φρανσουά Ολάντ, ο Μάρτιν Σουλτς έθεταν στις Βρυξέλλες την επιτακτική ανάγκη της αναδιάρθρωσης του χρέους στο πλαίσιο της εφαρμογής των όσων η Ε.Ε. και το Βερολίνο έχουν δεσμευτεί από τον Μάιο, η Ν.Δ. έσπευδε, μέσω του εκπροσώπου Τύπου, να συμπαραταχθεί στο πλευρό του κύριου αντίπαλου της χώρας στο ζήτημα αυτό, του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Τα κουφάρια ενός μύθου

Τα κουφάρια ενός μύθου

Του Θανάση Καρτερού

O Ιάσων Φωτήλας ψάχνει το χρυσόμαλλο δέρας στην Κολχίδα του Μητσοτάκη. Ο Θεοχάρης σαλπάρισε για την Τροία της μεγάλης πολιτικής αλλαγής, αλλά του προέκυψε πριν την ώρα του Δούρειος Ίππος και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Ο Λυκούδης αναζητεί τον ούριο άνεμο που θα οδηγήσει τους καραβοτσακισμένους στο λιμάνι της Κεντροαριστεράς. Ο Ψαριανός έχει κάπως χαθεί από της Βουλής τα έδρανα, στα οποία άφησε οπωσδήποτε την πολιτική του οσμή. Και ο Σταύρος το έχει ρίξει στη σοβιετολογία – ανατριχιάζει με τον Παππά που εφαρμόζει απέναντι στα κανάλια συνταγές σοβιετικών καθεστώτων.

Γιάνης Βαρουφάκης: Τέσσερις λόγοι για τους οποίους επιβάλλεται η απομάκρυνση του διοικητή της ΤτΕ

Τέσσερις λόγοι που πρέπει να απομακρυνθεί ο κ. Στουρνάρας

Γιάνης Βαρουφάκης

Ένα πρόβλημα ρευστότητας λύνεται με δανεισμό. Ενα πρόβλημα όμως πτώχευσης δεν μπορεί ποτέ να λυθεί με νέα δάνεια, ιδίως όταν τα δάνεια αυτά δίνονται υπό τον όρο περαιτέρω συρρίκνωσης του εισοδήματος του χρεοκοπημένου (π.χ. η επιβληθείσα λιτότητα). Προαπαιτούμενο για την υπέρβαση μιας πτώχευσης είναι η αναδιάρθρωση του χρέους, το λεγόμενο «κούρεμα».

Γιατί πυροβολούν τον Μουζέλη

Γιατί πυροβολούν τον Μουζέλη

Χρήστος Μαχαίρας

Η μεταχείριση που επιφύλαξαν τις τελευταίες μέρες γνωστοί "αναλυτές" του διαδικτύου στον Νίκο Μουζέλη, πιστοποιεί με τον πιο κραυγαλέο τρόπο τη βύθιση του δημόσιου λόγου στα βάθη του φανατισμού, αν όχι και του μίσους.

Διανοούμενος με εκσυγχρονιστικό παρελθόν και κεντροαριστερή ταυτότητα, ο γνωστός καθηγητής βρέθηκε στη δίνη μιας απίθανης πολεμικής, που έφθασε στο σημείο να αμφισβητεί όχι μόνο την πολιτική ευθικρισία του, αλλά και την ίδια την ηθική ακεραιότητά του.

14 χρόνια υποχρεωτική εκπαίδευση και όχι διετές Λύκειο-ελίτ

14 χρόνια υποχρεωτική εκπαίδευση και όχι διετές Λύκειο-ελίτ

Θέμης Κοτσιφάκης*

Έχει ανάψει για τα καλά η συζήτηση για τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος το τελευταίο διάστημα. Οι παρεμβάσεις στο πρόγραμμα σε Δημοτικό, Γυμνάσιο και ΕΠΑΛ, αρκετές από τις οποίες προήλθαν από τις συλλογικά διαπιστωμένες απόψεις του εκπαιδευτικού κινήματος, αλλά και οι ίδιες οι διαδικασίες διαλόγου για τη παιδεία με τις προτάσεις για τις αναγκαίες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, έδωσαν και δίνουν υλικό για τη συζήτηση αυτή.