Ο προϋπολογισμός της Ιστορίας

Μόνο στο τέλος της πορείας θα ξέρουμε αν και πότε ξεκίνησε η ριζική αλλαγή ή αν η Αριστερά έγινε ακόμη μια εκδοχή κεντροαριστερού κυβερνητισμού

 

Ο προϋπολογισμός της Ιστορίας

Κώστας Δουζίνας
Οταν πήγα στο Λονδίνο για μεταπτυχιακές σπουδές το 1974 δεν υπολόγιζα να μείνω στην Αγγλία. Εγινε χωρίς να το προγραμματίσω ή να το θέλω. Τελείωσα το διδακτορικό το 1982, έστειλα στην Ελλάδα την «οικοσκευή» μου και άρχισα να ψάχνω διαμέρισμα στην Αθήνα.

Η πολιτική επανάσταση των «απολιτίκ»

Η πολιτική επανάσταση των «απολιτίκ»

5 Ιουλίου 2015. Το 61,31 % των ψηφοφόρων, ήτοι 3.558.450 πολίτες εξέφρασαν το ισχυρό «ΟΧΙ» στο ιστορικό δημοψήφισμα, μέσα μάλιστα σε ένα σκηνικό οικονομικής ασφυξίας, λυσσασμένης προπαγάνδας της εντός και εκτός συνόρων διαπλοκής και το αντιδημοκρατικό τελεσίγραφο (''game is over'') της Ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας.

Δύο γενναίοι άνθρωποι

Πώς η κηδεία ενός σημαντικού ηθοποιού γίνεται μέγιστη πολιτική πράξη.

 Δύο γενναίοι άνθρωποι

του Νίκου Μωραΐτη

Δεν θα μιλήσω για τη συνεισφορά του Μηνά Χατζησάββα στην τέχνη του θεάτρου, αυτό είναι δουλειά άλλων πολύ πιο ειδικών στο θέμα από εμένα – και ευτυχώς το έχουν κάνει ήδη. Σπάνια, όμως, η κηδεία και η ταφή ενός ανθρώπου απετέλεσαν μία πολιτική πράξη τόσο ισχυρή προς τόσες διαφορετικές κατευθύνσεις.

ΜΗΠΩΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΖΩ;

ΜΗΠΩΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΖΩ;

ΧαραλαμποςΓαμβρελης

Επειδή στην μακρόχρονη ιστορία της Αριστεράς περίσσευαν πάντα οι τιμητές της (μην πω για τους αλάθητους και τους «καθαρούς» της), διόλου δεν με κακοφάνηκε που ο Αλέκος Αλαβάνος έριξε πρώτος τον «λίθο του αναθέματος», προετοιμάζοντας την από δω και πέρα σύγκρουση με τον «προδότη» Τσίπρα. Σύγκρουση στο επίπεδο της… πίσσας με τα πούπουλα!

Αριστερά της πράξης...και ο μύθος της αντισυστημικότητας

Αριστερά της πράξης...και ο μύθος της αντισυστημικότητας

Γιώργος Παπασπυρόπουλος

Όταν δεν έχεις κυβερνήσει, κοιμάσαι και ξυπνάς με τα όνειρα και τις αναλύσεις σου για μια καλύτερη κοινωνία. Αυτή ήταν μέχρι τις αρχές του 2015 η περίπτωση της Αριστεράς που ακόμη και όντας στην αντιπολίτευση διαφωνούσε έντονα στους κόλπους της για το ποια είναι η ορθή αριστερή ανάλυση και ποιο είναι το πιο καθαρό αριστερό πρόγραμμα.

«Και η Αριστερά, κύριε;»

«Και η Αριστερά, κύριε;»

Αλέξανδρος Μπίστης*

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το 2015 και το 2016 η χώρα θα βρίσκεται σε ύφεση, η ανεργία θα αυξάνεται και το χρέος θα αγγίξει το 200%.

Με την εκτίμηση αυτή συμφωνούν τόσο το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής όσο και ο ΟΟΣΑ, ο οποίος προβλέπει πως η χώρα θα μπει σε τροχιά ανάπτυξης από το 2017 και μετά, αφού θα έχουν υλοποιηθεί στο ακέραιο τα προβλεπόμενα στο 3ο Μνημόνιο.

Απ’ έξω και περιμένοντας

Απ’ έξω και περιμένοντας

Τάσος Παππάς

Eurokinissi-ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Μιλώντας στην «Εφ.Συν» του Σαββάτου ο νέος γραμματέας της ΚΝΕ Νίκος Αμπατιέλος για το ενδεχόμενο να σχηματιστεί κυβέρνηση στην Πορτογαλία από τους σοσιαλιστές, τους κομμουνιστές και το Μπλόκο ανέφερε ότι «από τη στιγμή που οικοδομούνται [αυτές οι κυβερνήσεις] πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού [...] θα είναι δεμένες χειροπόδαρα με τις ανάγκες του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ».

1.498 λέξεις, με αφορμή κάποιες αποχωρήσεις αγαπητών συντροφισσών και συντρόφων

1.498 λέξεις, με αφορμή κάποιες αποχωρήσεις αγαπητών συντροφισσών και συντρόφων

Μιχάλης Καστρινάκης

Επειδή δεν γνωρίζω πόσοι θα κατορθώσουν να το διαβάσουν ως το τέλος είπα να προτάξω το Υ.Γ: Μου ήταν πολύ δύσκολη η απόφαση της δημοσιοποίησης αυτού του κειμένου. Είναι άχαρο να ασκείς κριτική σε συντρόφους με τους οποίους μοιράζεσαι χρόνια συμπόρευσης ή παράλληλων διαδρομών. 

Το χρώμα της ψήφου

Το χρώμα της ψήφου

Του Βασίλη Μουλόπουλου

Όσο κυλούν οι ημέρες και η ώρα της κάλπης πλησιάζει, τόσο η Ν.Δ. εγκαταλείπει την επικοινωνιακή οβιδιακή μεταμόρφωσή της σε ένα κεντροδεξιό φιλελεύθερο κόμμα και δείχνει την πραγματική ψυχή της. Τα στελέχη της, από τον μάγκα τον πολλά βαρύ Βαγγέλα Μεϊμαράκη, τον Γεωργιάδη, τη Βούλτεψη, τον Κεφαλογιάννη ως τους νεοφιλελεύθερους Μητσοτάκη, Δένδια, Χατζηδάκη, εγκαταλείπουν το φτιασιδωμένο προσωπείο της εθνικής συμφιλίωσης, της συναίνεσης, της δημοκρατικής ευαισθησίας και αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο: αυτό της αυθεντικής Δεξιάς: κουτσαβάκικη, θρησκόληπτη, ρατσιστική, κλεπτοκρατική, πλουτοκρατική, τραμπούκικη. Ο λόγος τους γίνεται άλογος και η συμπεριφορά τους φασίζουσα.

Λουτσιάνα Καστελίνα: Η ευρωπαϊκή Αριστερά διασπάται όταν αντιμετωπίζει το θέμα της διακυβέρνησης

Λουτσιάνα Καστελίνα: Η ευρωπαϊκή Αριστερά διασπάται όταν αντιμετωπίζει το θέμα της διακυβέρνησης

• Εάν εγκαταλείψουμε το ευρωπαϊκό επίπεδο, θα χάσουμε και την τελευταία ελπίδα να διασφαλίσουμε ακόμη και μια ελάχιστη δημοκρατία σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο
• Πρέπει να το παραδεχθούμε: η ευρωπαϊκή Αριστερά διασπάται όταν αντιμετωπίζει το θέμα της διακυβέρνησης και της εξουσίας.
•  Στο θέμα της διακυβέρνησης διασπάστηκε η Αριστερά της Ιταλίας, της Νορβηγίας, της Δανίας, της Ολλανδίας, της Γαλλίας. Η Αριστερά πρέπει να αρχίσει να λειτουργεί με τη λογική της επιλογής λύσεων για το κάθε πρόβλημα.
• Θα είναι καλύτερα για τους ανθρώπους που πλήττονται από την κρίση να επιστρέψει η ελληνική Αριστερά στο 10% και να κυβερνά η Νέα Δημοκρατία; Μου φαίνεται μια άθλια σκέψη.

Δεύτερη φορά Αριστερά - μεταρρυθμιστική ευρωπαϊκή Αριστερά!

Δεύτερη φορά Αριστερά - μεταρρυθμιστική ευρωπαϊκή Αριστερά!

"το κράτος του κομματισμού, της γραφειοκρατίας, του ρουσφετιού, των σκανδάλων"

Από την ομιλία Τσίπρα στην Καισαριανή:

"Και η Ελλάδα έχει πληγές που αιμορραγούν.
Είναι το κράτος της ταξικής μονομέρειας, της γραφειοκρατίας,
Το κράτος της απέχθειας για το νέο,της αποθάρρυνσης της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας,

AΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

AΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

της Ουέντι Μπράουν1

μετάφραση Άκης Γαβριηλίδης

Σε κάθε εποχή πρέπει να επιδιώκεται η εκ νέου απόσπαση της παράδοσης από τον κονφορμισμό, που είναι έτοιμος να την καταδυναστεύσει. […] Το χάρισμα να αναζωπυρώνει τη σπίθα της ελπίδας στο παρελθόν έχει εκείνος μόνο ο ιστορικός, που έχει την πεποίθηση, ότι και οι νεκροί ακόμα δεν θα είναι ασφαλείς από τον εχθρό, στην περίπτωση που θα νικήσει.

Βάλτερ Μπένγιαμιν, «Θέσεις για τη Φιλοσοφία της Ιστορίας»2

Για τους "νεοκομσομόλους" της ΛΑΕ: έχει κάτι να προσφέρει ένα ακόμη ΚΚΕ;

Τα παιδία παίζει...

Για τους "νεοκομσομόλους" της ΛΑΕ: έχει κάτι να προσφέρει ένα ακόμη ΚΚΕ;

Γιώργος Παπασπυρόπουλος

Οι σύντροφοι της "αριστερής πλατφόρμας" του ΣΥΡΙΖΑ ολοκλήρωσαν τελικά την πορεία επιστροφής στα ορεινά καταφύγια της καθαρότητας με την δημιουργία της ΛΑΕ. Η πορεία ήταν μεγάλη και μακρόχρονη - από την διάσπαση του ΚΚΕ το 1990 μέχρι την Μεγάλη Επιστροφή στην μητρική αγκαλιά (ή κάπου παραδίπλα της αφού το ΚΚΕ δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί...) πέρασαν 25 ολόκληρα χρόνια...

Το κυνήγι της δόξας ή αλλιώς πώς χάσαμε τη μάχη

Το κυνήγι της δόξας ή αλλιώς πώς χάσαμε τη μάχη

ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Τελείωσαν τα ψέματα. Ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του. Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Νιώθουμε μία αβάσταχτη πίκρα και μια τεράστια απογοήτευση. Γιατί δεν διαχειριστήκαμε σωστά τη νίκη της Αριστεράς; Ποιός έκανε ανεπανόρθωτα λάθη; Πόσο πολύ φταίει ο πρωθυπουργός για την προσωπική επιλογή ατόμων σε κυβερνητικές θέσεις;

Εκλογές χωρίς συνέδριο, κυβέρνηση χωρίς κόμμα

Εκλογές χωρίς συνέδριο, κυβέρνηση χωρίς κόμμα

Χ. Γεωργούλας, Π. Κλαυδιανός 

Πάμε για εκλογές λοιπόν. Το αποφάσισε το κυβερνητικό επιτελείο και το ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός. Η αιτιολόγηση έχει δύο σκέλη: πρώτον, έπρεπε η κυβέρνηση να ζητήσει νέα λαϊκή νομιμοποίηση, καθώς άλλη λαϊκή εντολή είχε λάβει και ήδη άλλη πολιτική εφαρμόζει, δεύτερον, δεν μπορούσε να συνεχιστεί το θεσμικό παράδοξο και επικίνδυνο ενδεχομένως να προχωρεί η κυβέρνηση νομοθετώντας στηριγμένη όχι στις ψήφους των βουλευτών της συμπολίτευσης, αλλά της αντιπολίτευσης.

H διαίρεση της ενότητας

H διαίρεση της ενότητας

Του Λάκη Λαζόπουλου

Είναι μερικές φορές που προτιμάς να μείνεις μπερδεμένος, παρά να σε καλεί επιτακτικά ο χρόνος να ξεκαθαρίσεις και να αποφασίσεις.
Αυτές οι εκλογές βρίσκουν τους Έλληνες βουτηγμένους στην απόλυτη απελπισία. Μοιάζει να μην έχουμε καμία ελπίδα πια.
Δεν υπάρχει λοιπόν, κανείς που να μπορεί να αντισταθεί;

Είμαστε στις φυλακές του Ευρώ με δεσμοφύλακες την Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τους λοιπούς αδίστακτους, πλην Γάλλων και Ιταλών.

Οι "πολύ αριστεροί" του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν πρώτοι το λάθος...

1ον Συμφωνία και 2ον Κουπί Τέλος 

Οι "πολύ αριστεροί" του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν πρώτοι το λάθος...

Γιώργος Παπασπυρόπουλος 

Γιάννης Καλαϊτζής/efsyn

Η κυβέρνηση πέρασε την συμφωνία - έχασε την δεδηλωμένη. Η αριστερή πλατφόρμα έκανε το μοιραίο λάθος και ελευθέρωσε τα χέρια του Αλέξη Τσίπρα και της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ: 

μπορούν τώρα εντελώς θεσμικά και δημοκρατικά να ζητήσουν την λαϊκή επιδοκιμασία (ή αποδοκιμασία) στην πορεία που επέλεξαν με την νέα συμφωνία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και ταυτόχρονα να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη εφαρμογή του πολιτικού τους σχεδίου χωρίς εσωτερικές τρικλοποδιές στην ανασυγκρότηση κράτους και παραγωγής. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, που λέει και η παροιμία.

Ξανά επίκαιρη η «ποίηση της ήττας»;

Ξανά επίκαιρη η «ποίηση της ήττας»;

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Επειδή η Ιστορία έχει το κακό συνήθειο να επαναλαμβάνεται και σαν δράμα, και όχι μόνο σαν φάρσα, στον χώρο της Αριστεράς, ανεξάρτητα από κόμματα και συνιστώσες, απέκτησαν τις τελευταίες εβδομάδες δραματική επικαιρότητα οι ποιητές της εκείνοι που αντί των δοξαστικών, μαρτυρολογικών και αγιογραφικών στίχων επέλεξαν τη στάση της τίμιας κριτικής.

Όμως εγώ παραδέχτηκα την ήττα…

Όμως εγώ παραδέχτηκα την ήττα…

του Στρατή Μπουρνάζου

ΑΡΘΟΥΡ ΝΤΟΟΥΒ, «ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΗΛΙΟΣ», 1935

Ο τίτλος, καρφωμένος στο μυαλό μου εδώ και δυο βδομάδες, προσπαθεί να εκφράσει δύο βασικά, για μένα, πράγματα, προκειμένου να συνεχίσουμε: την ήττα και την παραδοχή της. Θα προσπαθήσω να τα εξηγήσω, μαζεύοντας τη σκέψη και τα κουράγια μου.

Και προδότες και αποστάτες και σύντροφοι;

Και προδότες και αποστάτες και σύντροφοι;

Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

(...) Δεν έφταιγεν ο ίδιος  

τόσος ήτανε (...)

Μ. Αναγνωστάκης

Η λέξη "προδοσία", όπλο των πολύ αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν χρειάζεται επεξήγηση. Αντίθετα, η λέξη "αποστασία", όπλο των λίγο αριστερών, θα μπορούσε να είναι ανεκτή, ως περιγραφή ενός πολιτικού φαινομένου, αν δεν είχε εμπλουτιστεί με το φορτίο της εξαγοράς συνειδήσεων και βουλευτικών ψήφων, τον Ιούλιο του 1965.