Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας

Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας

Κυρίτσης Γιώργος

Η λόγω και έργω αποβολή του ΣΥΡΙΖΑ απο το αντιρατσιστικό εγγράφεται σε μια προσπάθεια – ασυνείδητη πιστεύω- να λυθούν ενδοαριστερά ζητήματα με όρους πρωτοετούς φοιτητικού συνδικαλισμού, και ως τέτοια δεν είναι μόνο παιδαριώδης, αλλά και απολύτως αντίθετη με το συμφέρον των προσφύγων και μεταναστών και με τη σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Η Αριστερά σήμερα

Η Αριστερά σήμερα

Δημήτρης Ψαρράς

΄Οπως συμβαίνει συνήθως μετά από πολιτικές ρήξεις και διασπάσεις, οι σκληρότεροι επικριτές της σημερινής κυβέρνησης είναι οι μέχρι πρότινος υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια το χειρότερο από όσα καταλογίζουν στον Αλέξη Τσίπρα είναι ότι με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου πρόδωσε το ίδιο το κόμμα του και ότι πλέον δεν αξίζει στην κυβέρνησή του η ταυτότητα της Αριστεράς.

Πόσο δίκιο είχε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης;

Πόσο δίκιο είχε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης;

Του Κώστα Ζαχαριάδη*

Photo Copyright - ΕΥΡΩΚΙΝΗΣΗ

Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ακτινοβολούσε τις αξίες της δημοκρατίας, της ειρήνης, του ανθρωπισμού, των κοινωνικών ελευθεριών και του πολιτικού πλουραλισμού. Ο διανοούμενος, ο πολιτικός, ο Πολίτης της Ευρώπης υπήρξε προσωπικότητα της ελληνικής και της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ο Παπαγιαννάκης ήταν ένα υπόδειγμα σύγχρονου αριστερού ηγέτη. Ένα φρέσκο, πλούσιο μυαλό, ένας άνθρωπος της κινηματικής δράσης από το παγκόσμιο μέχρι το τοπικό επίπεδο, ένας ακομπλεξάριστος συλλογικός άνθρωπος, ένας αδιάλλακτος δημοκράτης, ένας εμπνευσμένος ρήτορας που πάντα αναζητούσε την πρωτοτυπία για να κάνει τον λόγο του κρουστικό.

Εντιμότητα, πολιτική και γάμοι

Εντιμότητα, πολιτική και γάμοι

 Κ. Βαξεβάνης

«Όποιος διαφωνεί να κατέβει από το τρένο» έλεγε ο Αντρέας Παπανδρέου, όταν εμφανιζόταν κάποιος να διαφωνεί. Άλλες εποχές, άλλα και τα τρένα. Το να πηδήξει κάποιος από την υπερταχεία των ελληνικών εξελίξεων, δεν είναι ό,τι πιο ασφαλές.

Το επέλεξε πάντως η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Βασιλική Κατριβάνου, δημιουργώντας δύο ειδών σχόλια. Τα πρώτα από τους συντρόφους της, πως ήταν έντιμη η απόφαση αποχώρησης. Τα άλλα από όλους αυτούς που βλέπουν (ή μάλλον θέλουν να βλέπουν) στην αποχώρησή της πρόβλημα στην κυβέρνηση και στη σταθερότητά της.

Η οργή και το έργο

Η οργή και το έργο

Του Βασίλη Η. Παπαβασιλείου*

Το τελευταίο διάστημα, επ' ευκαιρία και του αναμενόμενου αποτελέσματος της αξιολόγησης, τα όργανα της κινδυνολογίας και της λάσπης, τα όνειρα θερινής νυκτός περί αριστερής παρένθεσης καλά κρατούν. Έχουν πολλά να πουν για τον Τσίπρα, για τον ΕΝΦΙΑ που δεν καταργήθηκε, για τις 12.000 αφορολόγητο που δεν εφαρμόστηκε, για τη 13η σύνταξη που δεν δόθηκε και για πολλά άλλα που δεν κάναμε ως οφείλαμε.

Ο πολιτικός χρόνος της «αριστερής παρένθεσης»

Ο πολιτικός χρόνος της «αριστερής παρένθεσης»

Του Γιώργου Αγγελόπουλου*

Η αξιολόγηση δεν θα κλείσει στο επερχόμενο Eurogroup και δύσκολα θα ολοκληρωθεί. Αν η κυβέρνηση ήθελε να κλείσει άμεσα η αξιολόγηση, απλά θα δεχόταν πριν από εβδομάδες έναν κάποιο συμβιβασμό. Οι δηλώσεις τού τύπου «αν φτάσουμε Μάιο, καήκαμε» είχαν τη σκοπιμότητά τους. Έχουν άλλωστε ήδη παράξει κάποια από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Μόλις η κυβέρνηση εκτιμήσει ότι τα αποτελέσματα αυτά έχουν μεγιστοποιηθεί, θα κλείσει η αξιολόγηση.

H δική μου αριστερά

 H δική μου αριστερά

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη*

“Ήταν ένας νέος ωχρός, καθόταν στο πεζοδρόμιο,

χειμώνας, κρύωνε. “τι περιμένεις;' του λέω.' τον άλλο αιώνα' μου λέει.

Και χιόνιζε ήσυχα, ήσυχα, όπως πάνω από έναν τάφο'

Τάσος Λειβαδίτης

Η δική μου αριστερά, είναι η στρατιά των διπλά ηττημένων ευγενών ηρώων που για ένα πουκάμισο αδειανό, για ένα διαψευσμένο όνειρο, για μια ματαιωμένη ελπίδα έδωσαν τη ζωή τους.

Και μετά την απεργία, τι;

Και μετά την απεργία, τι;

Του Γιάννη Κουτσοκώστα

Ναι. Το πλήθος στις απεργιακές διαδηλώσεις της περασμένης Πέμπτης, ήταν μεγάλο. Το πάθος μεγαλύτερο, αλλά και η αφέλεια μεγίστη. Σε όλες τις πλευρές. Και στους διαμαρτυρόμενους απεργούς και στους αποδέκτες της διαμαρτυρίας. Γιατί; Για πολιτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς αλλά και γεωπολιτικούς λόγους. Ας τα πάρουμε με τη σειρά και ας δούμε τα δεδομένα όσο το δυνατόν ψύχραιμα και αντικειμενικά. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

“Για τυπικούς λόγους.” Ένα παραμύθι για τον Οδυσσέα.

“Για τυπικούς λόγους.” 

Ένα παραμύθι για τον Οδυσσέα.

Αντώνης Γαζάκης

Μέρες που είναι θα σας πω ένα παραμύθι λίγο αλλιώτικο από τα συνηθισμένα:

“Μια φορά κι έναν καιρό, σε κάποια χώρα μακρινή και φτωχή, πολλοί άνθρωποι έφευγαν για άλλες, ακόμη πιο μακρινές χώρες μπας και βελτιώσουν τη ζωή τη δική τους και των οικογενειών τους. Καθώς περνούσαν όμως τα χρόνια, η χώρα αυτή έπαψε να είναι τόσο φτωχή και έτσι κάποια στιγμή άρχισαν να έρχονται σε αυτή άνθρωποι από άλλες μακρινές χώρες, είτε για να δουλέψουν μπας και βγουν από τη δική τους φτώχεια και μιζέρια είτε για να ξεφύγουν από πολέμους και καταστροφές.

Χωρίς αυταπάτες και σεχταρισμούς

Χωρίς αυταπάτες και σεχταρισμούς

του Νίκου Καϊμάκη

Ζούμε σε μια περίοδο διαρκούς μετάλλαξης του ενός και μόνου συστήματος του καπιταλιστικού, που μέσα από τις αντιφάσεις του, τις κρίσεις του και τις αντινομίες του, αναπαράγεται και παραμένει πανίσχυρο.

Ο προϋπολογισμός της Ιστορίας

Μόνο στο τέλος της πορείας θα ξέρουμε αν και πότε ξεκίνησε η ριζική αλλαγή ή αν η Αριστερά έγινε ακόμη μια εκδοχή κεντροαριστερού κυβερνητισμού

 

Ο προϋπολογισμός της Ιστορίας

Κώστας Δουζίνας
Οταν πήγα στο Λονδίνο για μεταπτυχιακές σπουδές το 1974 δεν υπολόγιζα να μείνω στην Αγγλία. Εγινε χωρίς να το προγραμματίσω ή να το θέλω. Τελείωσα το διδακτορικό το 1982, έστειλα στην Ελλάδα την «οικοσκευή» μου και άρχισα να ψάχνω διαμέρισμα στην Αθήνα.

Η πολιτική επανάσταση των «απολιτίκ»

Η πολιτική επανάσταση των «απολιτίκ»

5 Ιουλίου 2015. Το 61,31 % των ψηφοφόρων, ήτοι 3.558.450 πολίτες εξέφρασαν το ισχυρό «ΟΧΙ» στο ιστορικό δημοψήφισμα, μέσα μάλιστα σε ένα σκηνικό οικονομικής ασφυξίας, λυσσασμένης προπαγάνδας της εντός και εκτός συνόρων διαπλοκής και το αντιδημοκρατικό τελεσίγραφο (''game is over'') της Ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας.

Δύο γενναίοι άνθρωποι

Πώς η κηδεία ενός σημαντικού ηθοποιού γίνεται μέγιστη πολιτική πράξη.

 Δύο γενναίοι άνθρωποι

του Νίκου Μωραΐτη

Δεν θα μιλήσω για τη συνεισφορά του Μηνά Χατζησάββα στην τέχνη του θεάτρου, αυτό είναι δουλειά άλλων πολύ πιο ειδικών στο θέμα από εμένα – και ευτυχώς το έχουν κάνει ήδη. Σπάνια, όμως, η κηδεία και η ταφή ενός ανθρώπου απετέλεσαν μία πολιτική πράξη τόσο ισχυρή προς τόσες διαφορετικές κατευθύνσεις.

ΜΗΠΩΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΖΩ;

ΜΗΠΩΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΖΩ;

ΧαραλαμποςΓαμβρελης

Επειδή στην μακρόχρονη ιστορία της Αριστεράς περίσσευαν πάντα οι τιμητές της (μην πω για τους αλάθητους και τους «καθαρούς» της), διόλου δεν με κακοφάνηκε που ο Αλέκος Αλαβάνος έριξε πρώτος τον «λίθο του αναθέματος», προετοιμάζοντας την από δω και πέρα σύγκρουση με τον «προδότη» Τσίπρα. Σύγκρουση στο επίπεδο της… πίσσας με τα πούπουλα!

Αριστερά της πράξης...και ο μύθος της αντισυστημικότητας

Αριστερά της πράξης...και ο μύθος της αντισυστημικότητας

Γιώργος Παπασπυρόπουλος

Όταν δεν έχεις κυβερνήσει, κοιμάσαι και ξυπνάς με τα όνειρα και τις αναλύσεις σου για μια καλύτερη κοινωνία. Αυτή ήταν μέχρι τις αρχές του 2015 η περίπτωση της Αριστεράς που ακόμη και όντας στην αντιπολίτευση διαφωνούσε έντονα στους κόλπους της για το ποια είναι η ορθή αριστερή ανάλυση και ποιο είναι το πιο καθαρό αριστερό πρόγραμμα.

«Και η Αριστερά, κύριε;»

«Και η Αριστερά, κύριε;»

Αλέξανδρος Μπίστης*

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το 2015 και το 2016 η χώρα θα βρίσκεται σε ύφεση, η ανεργία θα αυξάνεται και το χρέος θα αγγίξει το 200%.

Με την εκτίμηση αυτή συμφωνούν τόσο το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής όσο και ο ΟΟΣΑ, ο οποίος προβλέπει πως η χώρα θα μπει σε τροχιά ανάπτυξης από το 2017 και μετά, αφού θα έχουν υλοποιηθεί στο ακέραιο τα προβλεπόμενα στο 3ο Μνημόνιο.

Απ’ έξω και περιμένοντας

Απ’ έξω και περιμένοντας

Τάσος Παππάς

Eurokinissi-ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Μιλώντας στην «Εφ.Συν» του Σαββάτου ο νέος γραμματέας της ΚΝΕ Νίκος Αμπατιέλος για το ενδεχόμενο να σχηματιστεί κυβέρνηση στην Πορτογαλία από τους σοσιαλιστές, τους κομμουνιστές και το Μπλόκο ανέφερε ότι «από τη στιγμή που οικοδομούνται [αυτές οι κυβερνήσεις] πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού [...] θα είναι δεμένες χειροπόδαρα με τις ανάγκες του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ».

1.498 λέξεις, με αφορμή κάποιες αποχωρήσεις αγαπητών συντροφισσών και συντρόφων

1.498 λέξεις, με αφορμή κάποιες αποχωρήσεις αγαπητών συντροφισσών και συντρόφων

Μιχάλης Καστρινάκης

Επειδή δεν γνωρίζω πόσοι θα κατορθώσουν να το διαβάσουν ως το τέλος είπα να προτάξω το Υ.Γ: Μου ήταν πολύ δύσκολη η απόφαση της δημοσιοποίησης αυτού του κειμένου. Είναι άχαρο να ασκείς κριτική σε συντρόφους με τους οποίους μοιράζεσαι χρόνια συμπόρευσης ή παράλληλων διαδρομών. 

Το χρώμα της ψήφου

Το χρώμα της ψήφου

Του Βασίλη Μουλόπουλου

Όσο κυλούν οι ημέρες και η ώρα της κάλπης πλησιάζει, τόσο η Ν.Δ. εγκαταλείπει την επικοινωνιακή οβιδιακή μεταμόρφωσή της σε ένα κεντροδεξιό φιλελεύθερο κόμμα και δείχνει την πραγματική ψυχή της. Τα στελέχη της, από τον μάγκα τον πολλά βαρύ Βαγγέλα Μεϊμαράκη, τον Γεωργιάδη, τη Βούλτεψη, τον Κεφαλογιάννη ως τους νεοφιλελεύθερους Μητσοτάκη, Δένδια, Χατζηδάκη, εγκαταλείπουν το φτιασιδωμένο προσωπείο της εθνικής συμφιλίωσης, της συναίνεσης, της δημοκρατικής ευαισθησίας και αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο: αυτό της αυθεντικής Δεξιάς: κουτσαβάκικη, θρησκόληπτη, ρατσιστική, κλεπτοκρατική, πλουτοκρατική, τραμπούκικη. Ο λόγος τους γίνεται άλογος και η συμπεριφορά τους φασίζουσα.

Λουτσιάνα Καστελίνα: Η ευρωπαϊκή Αριστερά διασπάται όταν αντιμετωπίζει το θέμα της διακυβέρνησης

Λουτσιάνα Καστελίνα: Η ευρωπαϊκή Αριστερά διασπάται όταν αντιμετωπίζει το θέμα της διακυβέρνησης

• Εάν εγκαταλείψουμε το ευρωπαϊκό επίπεδο, θα χάσουμε και την τελευταία ελπίδα να διασφαλίσουμε ακόμη και μια ελάχιστη δημοκρατία σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο
• Πρέπει να το παραδεχθούμε: η ευρωπαϊκή Αριστερά διασπάται όταν αντιμετωπίζει το θέμα της διακυβέρνησης και της εξουσίας.
•  Στο θέμα της διακυβέρνησης διασπάστηκε η Αριστερά της Ιταλίας, της Νορβηγίας, της Δανίας, της Ολλανδίας, της Γαλλίας. Η Αριστερά πρέπει να αρχίσει να λειτουργεί με τη λογική της επιλογής λύσεων για το κάθε πρόβλημα.
• Θα είναι καλύτερα για τους ανθρώπους που πλήττονται από την κρίση να επιστρέψει η ελληνική Αριστερά στο 10% και να κυβερνά η Νέα Δημοκρατία; Μου φαίνεται μια άθλια σκέψη.