Στεγνή Ελλάδα

Στεγνή Ελλάδα

Polyfimos

Δύο μέρες πριν την Μεγάλη Εβδομάδα, ο υπουργός υγείας Ανδρέας Λοβέρδος ζήτησε την παρέμβαση του εισαγγελέα και τη διεξαγωγή ΕΔΕ για τις «σακούλες με τα κλοπιμαία του πλιάτσικου της 12^ης Φεβρουαρίου». Στόχος η κοινότητα απεξάρτησης «18 άνω».

Το «στεγνό πρόγραμμα» του «18 άνω» στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Αττικής καταγγέλθηκε από «μια νοσηλεύτρια» του ίδιου του προγράμματος. «Βρήκε μαύρες σακούλες με κλοπιμαία» από εκείνο τα βράδυ και ανέφερε το περιστατικό στον διευθυντή του νοσοκομείου. 

Νικημένοι

του Πάνου Τσορμπατζόγλου

 

Είχε καρφωμένο το βλέμμα του στην αίτηση αλλά δεν την έβλεπε.  Το μυαλό του αδυνατούσε να συγκεντρωθεί στα έξι απαραίτητα δικαιολογητικά που θα έπρεπε να τη συνοδεύουν.  Ένα θάμπωμα, μια ομίχλη όπως σ’ εκείνες της ταινίες που θέλουν να σε οδηγήσουν πίσω στο παρελθόν.  Σε ιστορίες στενόχωρες που, μάταια, ο νους προσπαθεί να απομονώσει στις σκοτεινές πτυχές της μνήμης.  Με γεύσεις στυφές σαν κακομαγειρεμένο δύσπεπτο φαγητό.  

Είχε δύσκολη νιότη.  Φτωχή οικογένεια, προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα με ότι της τύχαινε.  Ήταν ο δεύτερος από τα δυο της αγόρια και αυτός που «τα ‘παιρνε τα γράμματα» όπως κόμπαζε η κυρά Αλεξάνδρα η μάνα του, πάλε ποτέ μαχητική αλλά πλέον κουρασμένη καπνεργάτρια,  όταν τη ρωτούσαν οι γειτόνισσες για το «αν θα συνεχίσει το παιδί να πηγαίνει σχολείο».  Βλέπεις τα δικά τους, όπως τα περισσότερα παιδιά της γειτονιάς, ούτε θελαν ούτε μπορούσαν να βγάλουν τις τάξεις. Προτιμούσαν μια δουλειά που θα τους έδινε κάποιο χαρτζιλίκι και θα τους προετοίμαζε για την περιπέτεια της ζωής.  Μιας ζωής που τα σύνορα της δράσης της ήταν στενά και δεδομένα.

Τέσσερις νεκροί σε σύγκρουση τρένου - Ι.Χ.

Τέσσερις νεκροί σε σύγκρουση τρένου - Ι.Χ.

Τέσσερις νεκροί και ένας τραυματίας είναι ο τραγικός απολογισμός της σύγκρουσης τρένου με Ι.Χ. αυτοκίνητο, χθες στο Κρυονέρι Αττικής, στη συμβολή των οδών Ανοίξεως και Ανεμώνης, λίγο μετά τις 12.30 το μεσημέρι. Για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, το επιβατικό όχημα, στο οποίο επέβαιναν δύο ηλικιωμένοι, ξέφυγε από την πορεία του, ανέβηκε στις ράγες και ακινητοποιήθηκε, την ώρα που ερχόταν η επιβατική αμαξοστοιχία "Ιντερσίτι" Θεσσαλονίκης- Αθηνών. Δίπλα στις ράγες ήταν τρεις Πακιστανοί μετανάστες οι οποίοι δίχως να το σκεφτούν, έσπευσαν να βοηθήσουν το άτυχο ζευγάρι. Δυστυχώς τους πρόλαβε το τρένο που ερχόταν και έτσι οι δύο από τους μετανάστες θυσιάστηκαν στο πλευρό των Ελλήνων ηλικιωμένων, με τον τρίτο να τραυματίζεται ελαφρά. Στο σημείο έσπευσαν οκτώ οχήματα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας με 24 πυροσβέστες, οι οποίοι απεγκλώβισαν τα τέσσερα άτομα. Ο ένας μάλιστα από τους μετανάστες βρέθηκε ανάμεσα στο τρένο και στο αυτοκίνητο, στην απέλπιδα προσπάθειά του να αποτρέψει το δυστύχημα.

Η «υγειονομική βόμβα που είναι έτοιμη να εκραγεί και να απειλήσει όλη την ελληνική κοινωνία» παρέδωσε μαθήματα ανθρωπιάς και ήθους, κόντρα στο παραλήρημα και την προπαγάνδα των τελευταίων ημερών, ενορχηστρωμένη με μαεστρία από υπουργεία και μέσα ενημέρωσης. Ένα μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση.

 http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=680812

Ο αυτοκτονικός ιδεασμός των… καναλοψυχολόγων

Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Ήταν Φθινόπωρο του 2001 στη Βηρυτό. Μια μαύρη Μερσεντές σταμάτησε στην είσοδο του ξενοδοχείου. Ο οδηγός, μας ζήτησε πιεστικά να μπούμε μέσα. Μας πήρε τα κινητά τηλέφωνα και απαίτησε να ξαπλώσουμε μπρούμυτα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Ήταν πολύ πειστικός. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο μετά από 20 περίπου λεπτά. Μπήκαμε σ’ ένα κτήριο που ήταν τελικώς σχολείο. Περάσαμε μια αίθουσα με παιδιά που δεν ξαφνιάστηκαν ιδιαίτερα από την είσοδο τριών ανθρώπων με μια κάμερα και καταλήξαμε σε ένα δωμάτιο με σημαίες της Χεζμπολάχ.

O Mακράμ και η Εστέρ ζούν τον μύθο τους στην Ελλάδα

Του Back Door Man

O Mακράμ και η Εστέρ είναι ένα πολύ συμπαθητικό ζευγάρι Αιγυπτίων γύρω στα 40-45. Τους βλέπω καθημερινά καθώς δουλεύουν ως καθαριστές στα γραφεία που δουλεύω. Ευγενικοί, χαμογελαστοί και πρόθυμοι να κάνουν και κάτι παραπάνω από αυτό που επιβάλλουν τα καθήκοντα τους, όπως να πλύνουν την κούπα από τον καφέ μου – ασχέτως ότι δεν τους αφήνω. Έχουν ευθύνη να καθαρίσουν καθημερινά ένα κτίριο γύρω στα 4.000 τμ οι δυo τους, φύσει αδύνατο. (Παρ’ όλο που από ένα γρήγορο υπολογισμό η εργοδότρια εταιρία έχει ένα κέρδος γύρω στο 40% της αξίας της σύμβασης, θεωρεί ότι δύο άτομα είναι υπεραρκετά. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Έτσι, πολλά μεσημέρια μετά το σχολείο τους καταφθάνουν προς ενισχύσεις του ζευγαριού οι δυο γιοί τους, δυο παλικαράκια προεφηβικής ηλικίας που αναλαμβάνουν να αδειάσουν καλαθάκια και να ξεσκονίσουν γραφεία, προς αρωγή των γονιών τους.

Με αγωνία... για το δελτίο των οχτώ,

Με αγωνία... για το δελτίο των οχτώ

του Γιώργου Μάντζιου

Ξύπνησα χαράματα έντρομος από τον εφιάλτη: πώς δεν το είχα αντιληφθεί τόσα χρόνια ότι με απειλούσαν όλες αυτές οι δυσώνυμες ασθένειες που ακόμη και το όνομά τους σχεδόν είχα ξεχάσει; Σύφιλη, βλεννόρροια, τύφος, ελονοσία, λέπρα, ψωρίαση και …πάει λέγοντας…

Και πώς δεν το είχα αντιληφθεί ότι κάθε ώρα και στιγμή κινδύνευα να πέσω θύμα κλοπής ή ακόμη και κατακρεουργηθώ από κάποιον επικίνδυνο λαθρομετανάστη; Όμως έπρεπε να βγω από το σπίτι. Δε γινόταν αλλιώς…

Χρυσαυγίτες και κρυφαυγίτες

Χρυσαυγίτες και κρυφαυγίτες 

 

Σε ποια ηθική βάση στηρίζεται η ίδρυση στρατόπεδων συγκέντρωσης; Η απάντηση μέχρι στιγμής των αρχόντων των τοπικών λεγόμενων κοινωνιών είναι απελπιστική, πλην ενός γενναίου ιερωμένου. Δεν αντιδρούν στην ίδρυση των στρατοπέδων, αλλά στη χωροθέτησή τους. Δηλαδή μακριά από μας και ας γίνουν άλλα τόσα.

Του ΚΛΕΑΡΧΟΥ ΤΣΑΟΥΣΙΔΗ

Παρακολουθώ την εξέλιξη της κοινωνικής συμπεριφοράς στο θέμα των στρατόπεδων συγκέντρωσης που αποφάσισε να ιδρύσει στην Ελλάδα ο νεοπαγής φαιός κυβερνητικός συνεταιρισμός.

Ολοι γνωρίζουμε ότι αυτά γίνονται από τον αδιάβαστο (κατά δήλωσή του) υπουργό Ασφάλειας για να μειώσουν οι συνέταιροι στις επερχόμενες εκλογές, τη διαφαινόμενη ισχύ της φασιστικής δεξιάς, αναγκαία για το μαγικό νούμερο των 151 εδρών στη Βουλή.

Υποκρισία ρε μαλάκα

Δικοί μας ή δικοί τους; Εδώ σε θέλω.

Βλέπεις τον μετανάστη να κοιμάται στο πεζοδρόμιο και απλά θέλεις να τον μαζέψουν. Κι ας τον κάνουν ό,τι θέλουν μετά. Ας τον μαντρώσουν κάπου να μην τον έχεις μες στα πόδια σου. Ας τον απελάσουν. Ας τον πετάξουν σε χαντάκι. Στ’ αρχίδια σου. Εσύ μόνο να μην είσαι μπροστά να βλέπεις όταν θα τον σακατεύουν στο ξύλο, γιατί σου γυρίζει το στομάχι με κάτι τέτοια.

Στ’ αρχίδια σου αν ο τύπος δεν έχει χαρτιά επειδή σκόπιμα δεν του τα δίνει ο κρατικός μηχανισμός, που έχει υπογράψει συμβάσεις να μην προωθεί μετανάστες σε Ευρωπαϊκές χώρες – με αντάλλαγμα τρεις μίζες, μία φρεγάτα και πέντε δάνεια.

Περπατώντας τη Βακτριανή

Περπατώντας τη Βακτριανή

polyfimos

Συγκινητική είναι η μανιώδης προσπάθεια ανάδειξης ως μέγιστο ζητήμα της ελληνικής προεκλογικής κοινωνίας το “πρόβλημα των λαθρομεταναστών του κέντρου της Αθήνας”.

Ελληνικά μέσα και πολιτική σκηνή παραμιλούν για το δράμα του πρόσφυγα, που μέσα στη βρώμα και τη δυσωδία εμποδίζει το έργο της ελληνικής αστυνομίας να ασχοληθεί με τη σύλληψη των γηγενών λαμογιών, μπροστά στο φόβο μήπως μεταδοθεί στον υγιή πληθυσμό της πόλης καμιά θανατηφόρα ασθένεια από τα βάθη του Μπαγκλαντές.

Παράξενη άνοιξη

Παράξενη άνοιξη

Γιώργος Τούλας

Είναι κάμποσες μέρες τώρα που στο μυαλό μου τριγυρίζει το βιβλίο του Μάζαουερ για τα Φαντάσματα της Σαλονίκης. Κυρίως οι περιγραφές που κάνει για την καθημερινή ζωή της πόλης λίγο πριν πέσει η Οθωμανική αυτοκρατορία και επέλθει η απελευθέρωση. Εκείνο το πολυφυλετικό, εξαθλιωμένο μελίσσι των ανθρώπων που βίωνε την καθημερινότητά της.

Για πολλούς και διάφορους λόγους οι εικόνες που συναντάω κάθε μέρα στους δρόμους της μου τη θυμίζουν. Στο πάρκο της Κρήτης, για παράδειγμα, κάθε απόγευμα καμιά δεκαριά άνθρωποι που μιλούν γλώσσες της ανατολικής Ευρώπης στήνουν ένα αυτοσχέδιο τραπέζι από κασόνια ενός γειτονικού σουπερ μάρκετ και παίζουν ένα είδος παπά. Ποντάρουν, στοιχηματίζουν, ενίοτε τσακώνονται, μοιάζει να μην τους απασχολεί διόλου ποιος περνά δίπλα τους, ζουν για τη στιγμή.

Αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά των φυλετικών διακρίσεων

Με πορεία προς τη βουλή ολοκληρώνεται το αντιρατσιστικό συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Κοτζιά, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά των φυλετικών διακρίσεων.

Έλληνες και μετανάστες μέλη μεταναστευτικών, αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών οργανώσεων συγκεντρώθηκαν απέναντι από το δημαρχιακό μέγαρο της Αθήνας και με μουσική, χορό, πανό και σημαίες ύψωσαν τη φωνή τους ενάντια στα αυξανόμενα φαινόμενα ρατσισμού, τη βία, τις διακρίσεις, τη φτώχεια και την ανεργία.

«Ενισχύοντας το άβατο του ακροδεξιού εξτρεμισμού»

 

«Σε μία εξαιρετικά δύσκολη κοινωνική συγκυρία και με εμφανή πλέον την τάση ο ακροδεξιός και ρατσιστικός λόγος να γίνεται ολοένα και περισσότερο λόγος της κεντρικής πολιτικής σκηνής, η απόφαση του δημάρχου της Αθήνας να ζητήσει τη γνώμη της Αστυνομίας για τη διεξαγωγή αντιρατσιστικών εκδηλώσεων στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα το Σάββατο 17/03 δημιουργεί έντονες ανησυχίες», τονίζει σε ανακοίνωσή της η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Η Ένωση προσθέτει ότι «πολλώ δε μάλλον, όταν η γνώμη της Αστυνομίας καταλήγει στην απόφαση του Δημάρχου για μη παροχή ρεύματος στους διοργανωτές της εκδήλωσης λόγω φόβου επεισοδίων. Διαπιστώνεται εδώ το εξής παράδοξο: Αντί ο δήμος να απαιτεί από την Αστυνομία τη διαφύλαξη μίας ειρηνικής εκδήλωσης που θα διεξαχθεί σε δημόσιο χώρο, ώστε να διασφαλιστεί η απόλαυση ενός συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος όπως αυτό της συνάθροισης, απαγορεύει τη νόμιμη συνάθροιση επειδή η Αστυνομία αδρανεί, αδιαφορεί ή απλώς αδυνατεί να θέσει υπό έλεγχο τις εκτός κάθε ελέγχου -προφανώς- και νομιμότητας δράσεις ρατσιστικών, ναζιστικών ή απλώς τραμπούκικων ομάδων και «πολιτοφυλακών» που ανενόχλητες τα τελευταία χρόνια φτιάξανε το δικό τους άβατο στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα.

Έγκλημα (εργατικού) πάθους και τιμής

Έγκλημα (εργατικού) πάθους και τιμής

Μαριάννα Τζιαντζή

Ο "ένοπλος άνεργος" της Κομοτηνής

«Σε ορισμένες περιοχές της χώρας, ο χώρος εργασίας έχει σχεδόν μετατραπεί σε πολεμικό μέτωπο, με απολυμένους υπαλλήλους να πυροβολούν όλο και πιο συχνά συναδέλφους τους ή εργοδότες. Η ανθρωποκτονία σήμερα είναι το τρίτο στη σειρά αίτιο θανάτου μέσα στο χώρο εργασίας», έγραφε ο Τζέρεμι Ρίφκιν το 1995 (Το τέλος της εργασίας). Και αν αυτά συνέβαιναν προ κρίσης, στην ευημερούσα Αμερική, κατανοεί κανείς σήμερα τι ανέμους έχουν σπείρει οι μνημονιακές κυβερνήσεις στην Ελλάδα, τι θύελλες θα θερίσει η ελληνική κοινωνία. Τα εγκλήματα ερωτικού «πάθους και τιμής» παραχωρούν τη θέση τους στις αυτοκτονίες και στα εγκλήματα για τη χαμένη τιμή της εργασίας, για τη χαμένη τιμή και αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

Η Ελλάδα της Κρίσης με τα «Χρυσά Αυγά» της…

  Η Ελλάδα της Κρίσης με τα «Χρυσά Αυγά» της…

 

Γιώργος Στάμκος

«Το να έχουμε έναν εχθρό είναι σημαντικό για να ορίσουμε την ταυτότητά μας. Γι’ αυτό, όταν ο εχθρός δεν υπάρχει, χρειάζεται να τον κατασκευάσουμε». Ουμπέρτο Έκο

Σε εποχές Κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε εδώ και τρία χρόνια, οι μειονότητες (θρησκευτικές, εθνικές κ.α.), οι μετανάστες και γενικώς οι διαφορετικοί, αντιμετωπίζονται με καχυποψία και εχθρότητα από μια κοινωνία, εθισμένη στο φόβο, στην ανασφάλεια, στη συνωμοσιοπαράνοια και στην «κατασκευή» εχθρών. Είναι πάντα οι εύκολοι αποδιοπομπαίοι τράγοι όπου οι, πνιγμένες στην απελπισία μάζες, κατευθυνόμενες από λαϊκιστές πολιτικούς, προπαγανδιστές της μισαλλοδοξίας, και δοκιμασμένων θεωριών συνωμοσίας, μπορούν να εκτονώσουν τη βία, την καταπίεση και τα ανομολόγητα συμπλέγματά τους. Αυτό έδειξε και η ιστορία του Μεσοπολέμου με την άνοδο του Ναζισμού και του Φασισμού. Το ίδιο μήπως θα συμβεί και στην Ελλάδα; Πιθανόν…

Χρυσαυγίτες δέρνουν μετανάστες στον Ηλεκτρικό

Τι καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι στους ΗΣΑΠ

Χρυσαυγίτες δέρνουν μετανάστες στον Ηλεκτρικό

Θεόφιλος Δουμάνης

Σε καταγγελία ότι μέλη της «Χρυσής Αυγής»  μπαίνουν στον Ηλεκτρικό με ρόπαλα και κουκούλες κυνηγώντας αλλοδαπούς,  προχώρησαν οι εργαζόμενοι στους ΗΣΑΠ. Οι εργαζόμενοι αναφέρονται στην ανακοίνωση τους σε περιστατικό με ομάδα 20 περίπου κουκουλοφόρων ακροδεξιών η οποία επιβιβάστηκε σε συρμό και κρατώντας ρόπαλα, περνούσε από βαγόνι σε βαγόνι χτυπώντας μετανάστες που επέβαιναν σε αυτά.

Στην ανακοίνωση των εργαζομένων επισημαίνεται ότι είναι η δεύτερη φορά που συμβαίνει ένα τέτοιο περιστατικό στους συρμούς. «Για τα Συνδικάτα των ΗΣΑΠ αποτελεί θεμελιώδη αρχή η υπεράσπιση των εργαζομένων χωρίς διακρίσεις. Είμαστε απέναντι σε κάθε φαινόμενο βίας, ρατσισμού και ξενοφοβίας" σημειώνουν στην ανακοίνωση οι εργαζόμενοι στους ΗΣΑΠ καταδικάζοντας τα φαινόμενα αυτά.

Η ανακοίνωση των εργαζομένων:

∆ύσκολοι αποχαιρετισµοί

∆ύσκολοι αποχαιρετισµοί

Γιώργος Τούλας

Κάθε φορά που φεύγουν τα παιδιά στέκοµαι στο ίδιο µέρος της αποβάθρας. Εγώ φαγώθηκα να φύγουν. Ο άντρας µου έλεγε πως δεν µπορεί, τόσες σπουδές, τόση προσπάθεια, κάπου θα βγάλει και εδώ. Τι διάολο πατρίδα είναι αυτή που δεν µπορεί να κρατήσει τα παιδιά της; Γελάστηκε. ∆υο χρόνια φάγανε µε τις αγγελίες των εφηµερίδων στις καφετέριες. Τίποτε δεν βγήκε. Πρωινά χαµένα από τη ζωή τους να ψάχνουν. Μόνο διανοµές φυλλαδίων, να κρατά κανένα παιδί η κόρη µου, άντε και ταµίες σε σούπερ µάρκετ µε 350 ευρώ χωρίς ασφάλιση. Και µια φορά που χρειάστηκε να νοσηλευτεί ο γιος µε µια µόλυνση, όλα από τη τσέπη µας τα πληρώσαµε. Έτσι έπεσε η ιδέα, σε ένα τραπέζι Κυριακής. Λέµε να φύγουµε ρε µάνα. Εδώ δεν έχει χαΐρι. ∆εν είχαν άδικο. Μαζί τους ήµουν. Και από τότε κάθε φορά που έρχονται, σε γιορτές και καλοκαίρια, βάζω το πιο καλό µου χαµόγελο την ώρα του αποχωρισµού. Ντύνοµαι σαν να πηγαίνω σε γιορτή και τους ξεπροβοδώ µέχρι που χάνεται το τραίνο. Μετά πίνω ένα καφέ µόνη µου στο καφέ του σταθµού και κει ξεσπάω. ∆εν την είχα φανταστεί έτσι τη ζωή µας. ∆εν τολµώ να ρωτήσω τι σκέφτονται για το µέλλον. Εδώ ρε µάνα τίποτε δε δουλεύει σωστά. Αλλά τίποτα.

* Φωτογραφία: Αλέξανδρος Αβραμίδης

 http://www.parallaximag.gr

Όποιος εύκολα ξεχνάει…

… απότομα θυμάται!

Το  κείμενο Δημοσιεύτηκε στην 

Εφημερίδα Δρόμου Άπατρις – Τεύχος 16

Ξεχάστηκε κιόλας φαίνεται! Και δεν έχουν περάσει παρά ελάχιστοι μήνες από τη μέρα που ο  Άντερς Μπρέιβικ δολοφόνησε μαζικά τους συμπατριώτες του. Θα είχε ξεχαστεί, όμως, υπό άλλες συνθήκες;
Ας κάνουμε μια υποθετική – όχι όμως και αβάσιμη – ερώτηση: τί θα είχαν δει τα μάτια μας και τί θα είχαν ακούσει τ’ αυτιά μας, αν στη θέση του νορβηγού φασίστα (και έχοντος απολύτως  σώας τας φρένας) δολοφόνου βρισκόταν ένας ισλαμιστής; Ας θέσουμε και μια άλλη υποθετική – αλλά εξίσου βάσιμη– ερώτηση: τί (δεν) θα είχαμε ακούσει και δει, αν αυτό το φασιστικό παλιοτόμαρο είχε δολοφονήσει, αντί για ντόπιους νορβηγούς, μουσουλμάνους μετανάστες; Ο αναγνώστης/στρια που θέλει να χρησιμοποιεί το μυαλό του/της έχει δώσει ήδη την προφανή απάντηση.

Μια αναγκαία αντι - ρατσιστική εκστρατεία

«Και 1 θύμα ρατσιστικής βίας είναι πολύ!»

Μια αναγκαία αντι - ρατσιστική εκστρατεία

Tου Διονυση Γουσετη

Στη χώρα μας δεν μπόρεσε ούτε μπορεί να επικρατήσει o φασισμός, ο κομμουνισμός, ο φιλελευθερισμός ή οποιαδήποτε άλλη ιδεολογία. Οι ιδεολογίες προϋποθέτουν κοινωνική συνοχή και εθνικό στόχο, πράγματα που λείπουν από μια κοινωνία κατακερματισμένη σε ομάδες που, αντί της συνεργασίας, έχουν μάθει στα παιχνίδια μηδενικού αθροίσματος, δηλαδή να κερδίζει η μία εις βάρος των άλλων.

Για τον ίδιο λόγο δεν επικράτησε και η θεωρία του ρατσισμού, όπως τη διετύπωσε πρώτος ο Ζοζέφ Αρτίρ ντε Γκομπινό. Αυξήθηκαν όμως τα περιστατικά του ρατσισμού και της ρατσιστικής βίας, κυρίως εναντίον των μεταναστών.

Ανακοίνωση Ανοιχτής Κοινωνικής Κατάληψης "Επιβίωση"

Σφραγίστηκε η πόρτα όχι η δύναμη της "Επιβίωσης"

Ανακοίνωση Ανοιχτής Κοινωνικής Κατάληψης "Επιβίωση"

 Εκκένωση Ανοιχτής Κοινωνικής Κατάληψης "Επιβίωση"

Σήμερα 13 Δεκέμβρη, οι υπηρέτες του κράτους εξουσίας, κατ' εντολή του τάγματος των αδελφών του ελέους με πλήρη επίγνωση του τι κάνανε και χωρίς ίχνος ανθρωπιάς μας διώξανε από το σπίτι που εδώ και δυο μήνες παλεύαμε να φτιάξουμε. Διώξανε ανθρώπους σε οικονομική ανέχεια, φοιτητές, οικογένειες, αστέγους, μετανάστες και ξεριζώσανε ένα κομμάτι από την καρδιά μας, προκειμένου να διασφαλίσουν την περιουσία τους, ακόμη και αν η περιουσία αυτή είναι ένα ερειπωμένο κτήριο-φάντασμα. Μας κάνανε να αντιληφθούμε, όμως, πως αυτούς τους μήνες αναπτύξαμε μια οικογενειακή σχέση που είναι πολύ δυνατότερη από αυτούς.

Φασιστική "κατάθλιψη" με τάσεις "αυτοκαταστροφής"

Αναβλήθηκε το χθεσινό δικαστήριο με κατηγορούμενους τρεις ακροδεξιούς και φασίστες, αφού απουσίαζε μια από τις κατηγορούμενους.

Όπως αναφέρει σε ανακοίνωση της η Αντιφασιστική πρωτοβουλία "Ποτέ Ξανά"  για την απουσία της  " ακούραστης στο κυνήγι μεταναστών και μεταναστριών Σκορδέλη, λόγω... "κατάθλιψης που οδηγεί σε τάσεις αυτοκαταστροφής" όπως έλεγε η ιατρική γνωμάτευση που προσκόμισαν οι δικηγόροι της. Κατόπιν τούτου, καλούμε όσους την ανέχονται, αλλά και όσους ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή παρακινούμενοι από την εκλογική της αντιπρόσωπο Θέμιδα Σκορδέλη να επανεξετάσουν τα ινδάλματά τους."

"Θυμίζουμε ότι η Σκορδέλη είναι κατ' επάγγελμα «αγανακτισμένη κάτοικος» του Αγίου Παντελεήμονα, που παρουσιάζει ένα μοναδικό στον κόσμο είδος κατάθλιψης, το οποίο ενώ εμποδίζει την πάσχουσα να πάει στην Ευελπίδων, εντούτοις, ουδόλως την απέτρεψε από το να καθοδηγεί ομάδες μαχαιροβγαλτών, να τραμπουκίζει συστηματικά μετανάστες και προοδευτικούς πολίτες, να πρωτοστατήσει στους προπηλακισμούς του Αλέκου Αλαβάνου και της Ελένης Πορτάλιου, καθώς και να κατέβει υποψήφια στις εκλογές με τη Χρυσή Αυγή. Τελικά το δικαστήριο αποδέχτηκε τον ισχυρισμό της υπεράσπισης ότι η Σκορδέλη όντως αποτελεί μοναδική περίπτωση και ανέβαλε τη δίκη για τις 12 Γενάρη 2012." αναφέρει η πρωτοβουλία.