EMOYA HOTEL: Η φτώχεια ως προϊόν πολυτελείας

EMOYA HOTEL: Η φτώχεια ως προϊόν πολυτελείας

του Θωμά Τσαλαπάτη

Το πολυτελές ξενοδοχείο Emoya βρίσκεται στην καρδιά της Νότιας Αφρικής κοντά στην πόλη Μπλουμφοντέιν. Οι παροχές και οι εικόνες του δεν διαφέρουν και πολύ από τις πολύχρωμες φωτογραφίες με τα χιλιάδες θαυμαστικά και τα πολύχρωμα πλαίσια στις σελίδες των ταξιδιωτικών διαφημίσεων. Ένας προορισμός που χαζεύει κανείς όταν θέλει να φάει τα περισσευούμενα λεφτά του σε ποια καινούργια εξπίριανς (ουάου!), ή απλά θέλει να φάει το χρόνο του με πρόχειρα όνειρα μιας χρήσης ξεφυλλίζοντας τυχαίες χαζομάρες και ξεχνώντας τες αμέσως μετά.

Χιψτεροναζισμός

Πως και γιατί η άρχουσα τάξη κατασκευάζει πολιτισμό που εξυπηρετεί το απολυταρχικές τις προτεραιότητες. 

Χιψτεροναζισμός

Του Π. Χατζηστεφάνου

Ο εκφασισμός μιας οποιασδήποτε κοινωνίας ακολουθεί πολλά στάδια, τακτικές και στρατηγικές.

Οι προσεγγίσεις της εκστρατείας εφαρμογής του μοχθηρού αυτού σχεδίου είναι πολυποίκιλες και προσαρμοσμένες στο κατάλληλο ύφος και την ενδεικνυόμενη μεθοδολογία που αναλογεί στην κάθε κοινωνική τάξη και τις αντίστοιχες νοοτροπίες που θέλει να στρατολογήσει υπέρ της πάσης θυσίας επιβίωσης της η εκάστοτε ετοιμόρροπη άρχουσα τάξη.

Λένον, ο προφητικός

Λένον, ο προφητικός

Πέρασαν 33 χρόνια από τη δολοφονία του Τζον Λένον, τη νύχτα της 8ης προς 9η Δεκεμβρίου 1980, στη Νέα Υόρκη. Πυροβολήθηκε έξω από το σπίτι του, μπροστά στα μάτια της γυναίκας του, στην οποία απηύθυνε τον τελευταίο λόγο ξεψυχώντας, που ήταν μόνο μια λέξη: «Γιατί;». Εως την ύστατη στιγμή του ιερού χρόνου ο άνθρωπος αυτός δεν σταμάτησε να αναρωτιέται. Ακόμη και για το θάνατό του. Για τη φονική επίθεση εναντίον του.

Στη μέγκενη με ευθύνη τους

Στη μέγκενη με ευθύνη τους

Ασκήσεις ισορροπίας για την κυβέρνηση, που παγιδευμένη στις δικές της επιλογές πιέζεται τώρα αφόρητα από τα εσωτερικά κοινωνικά μέτωπα αλλά και τους ξένους δανειστές, με ορατή την πιθανότητα συντριπτικής κατακρήμνισης. Από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, και με μοχλό πίεσης την ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δέχεται ισχυρότατες συστάσεις να τελειώνει άμεσα με τα προαπαιτούμενα, που σημαίνει πλειστηριασμοί, ομαδικές απολύσεις και νέα μέτρα κάλυψης του δημοσιονομικού κενού.

Ο Άγγελος των γραμμάτων

Ο Άγγελος των γραμμάτων

του Σάκη Ιωαννίδη

 Η Ιορδάνα λέει ότι αισθάνεται σαν μικρό κοριτσάκι, όλο τρέλα. Στο σχολείο έρχεται όλο ζωντάνια. Τώρα ξέρουμε την αξία των γραμμάτων. Με τα γράμματα ελπίζουμε. Όλες σε μια καλύτερη ευκαιρία. Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρουμε, όμως αυτό το χρωστάμε όλες στον εαυτό μας και στα παιδιά μας. Ο κύριος Άγγελος και το γλέντι μας το έκανε μάθημα. Δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω*.

ΦΥΓΕΤΕ Ή ΨΟΦΗΣΤΕ

ΦΥΓΕΤΕ Ή ΨΟΦΗΣΤΕ

καρτέσιος

Είδηση πρώτη: «Τα “κόκκινα” δάνεια αντικείμενο συζήτησης στη συνάντηση Προβόπουλου με τους τραπεζίτες».

Ακραίος παραλογισμός. Οι ελληνικές τράπεζες διασώθηκαν λαμβάνοντας 78 δισ. ευρώ από το κράτος μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).  Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το ποσοστό συμμετοχής του ΤΧΣ στις ιδιωτικές τράπεζες μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους να είναι από 81% έως 93% του μετοχικού τους κεφαλαίου.

Για άγνωστο λόγο, η μειοψηφία του 19% έως 7% των ιδιωτικών τραπεζών ελέγχει το μάνατζμέντ τους. Δε γνωρίζω κάποια εταιρεία στην οποία το 93% θα ελεγχόταν από το 7%. Και όχι μόνο θα ελεγχόταν, αλλά θα το εκλιπαρούσε. Διότι αυτό κάνει σήμερα η κυβέρνηση. Εκλιπαρεί τους τραπεζίτες να βρεθεί μια κάποια λύση στα «κόκκινα» δάνεια και «εύχεται» δημοσίως να καταλάβουν οι τράπεζες την ανάγκη να ρίξουν ρευστό στην αγορά.

ΜΥΡΙΖΕΙ ΘΑΝΑΤΟ

ΜΥΡΙΖΕΙ ΘΑΝΑΤΟ

Της Λίλα Μήτσουρα

Μυρίζει άσχημα. Μυρίζει θάνατο.
Ετούτος ο χειμώνας θα είναι πράγματι βαρύς. Θα κουβαλάει πτώματα. Θα κουβαλάει πεθαμένες συνειδήσεις. Θα κουβαλάει ανύπαρκτες επαναστάσεις. Αυτός ο χειμώνας μυρίζει άσχημα. Μυρίζει σαπίλα. Κλείσε τα παράθυρα σου γρήγορα! Θα μπει η οσμή μέσα στο σπίτι σου και θα σου χαλάσει την εορταστική ατμόσφαιρα.
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Στόλισες δέντρο? Φτιάξε και κουραμπιέδες πολλούς, να πάρει την οσμή του θανάτου το φρέσκο βούτυρο. Μην επιτρέψεις σε κανέναν και τίποτα να σε βγάλουν από την νιρβάνα σου. Παίξτο και για λίγο πονόψυχος και καλός άνθρωπος και σβήσε τις ενοχές σου με μια τσάντα τρόφιμα από το Σούπερ Μάρκετ για τους πεινασμένους. Όλα καλά λοιπόν.

Iωάννα Καρυστιάνη: "Ας μας φτιάξουν τη λίστα των επιτρεπόμενων εκδηλώσεων απόγνωσης"

Ακόμη λένε ότι η βία είναι βόμβα στα θεμέλια της δημοκρατίας και μας ζητούν σχεδόν φετιχιστικά να την καταδικάσουμε από όπου και αν προέρχεται…

Όσοι άνηκαν στη γενιά του Πολυτεχνείου έχουν ανακηρυχθεί σε λαμόγια που φαλίρισαν την Ελλάδα, όσοι συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις ενάντια στους «ανθρωπιστικούς» πολέμους στη Γιουγκοσλαβία βαφτίστηκαν εθνικιστές, όσοι συμμετείχαν στο Δεκέμβρη του 2008, χαρακτηρίστηκαν βουτυρομπεμπέδες ή τρομοκράτες. 

 Ύστερα, φρόντισαν μεθοδευμένα να πουν ότι από τις πλατείες των αγανακτισμένων ξεπήδησε η Χρυσή Αυγή. 

Αγώνας των Άλλων ή Αγώνας για τους Άλλους;

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΑΝΟΥ*

Τα χειραγωγημένα ΜΜΕ των τελευταίων δεκαετιών έπαιξαν καλά τον ρόλο τους: διαμόρφωσαν τις συνειδήσεις μιας μεγάλης μάζας πολιτών, έτσι ώστε σήμερα να μπορούν να επιβάλλονται οι κυρίαρχες πολιτικές χωρίς σημαντικές αντιστάσεις. Μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, είναι βαθύτατα πεπεισμένοι ότι το κυρίαρχο σύστημα πρέπει να διατηρήσει την εξουσία. Ωστόσο και οι ίδιοι αναγνωρίζουν την ακραία επιθετικότητα αυτού του συστήματος, που με συνέπεια στήριξαν μέχρι σήμερα και προτίθενται να συνεχίσουν να το στηρίζουν, όντας κι αυτοί οι ίδιοι θύματα της επιθετικότητάς του.

Το μαγκάλι της κοινωνίας

Το μαγκάλι της κοινωνίας

Μια 53xρoνη μάνα από τη Σερβία θρηνεί τη 13xρoνη κόρη της που έχασε εξαιτίας των αναθυμιάσεων από τα αναμμένα κάρβουνα ψησταριάς που, μέσα στην απόγνωση και στη φτώχεια της, τοποθέτησε μέσα στο διαμέρισμα για να ζεσταθούν.

Το ηλεκτρικό ήταν κομμένο και χρήματα δεν υπήρχαν. Η τραγική μάνα λιποθύμησε από τις αναθυμιάσεις, η μοίρα όμως έτσι τα έφερε ώστε η ίδια συνήλθε για να αντικρίσει τη μικρή της κόρη, το στερνοπαίδι της, να κείτεται άψυχη. Ενα ακόμη θύμα του ακήρυχτου πολέμου κατά των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη από το 2010.

Ο λάκκος

Ο λάκκος

πολύφημος

Είναι στιγμές που οι σκέψεις στο μυαλό ξεχειλίζουν. Τότε, που το μόνο που ‘χεις να πεις είναι “μπούκωσα”. “Δεν πάει άλλο”. Μια από αυτές είναι και τούτη εδώ. Η στιγμή που οι φωνές και τα μπινελίκια των νυν και των επόμενων ακούγονται σαν ένα μελίσσι χωμένα βαθιά μέσα στ’ αυτιά. Μια οχλοβοή, π' ούτε μπορείς κι ούτε θες να καταλάβεις. Απ' όπου κι αν προέρχεται.

Το Μαζαράκι και το Γκρόζνι

Το Μαζαράκι και το Γκρόζνι

Μαριάννα Τζιαντζή

«Ήταν ένα ήσυχο παιδί, χωριατόπαιδο, οικογενειάρχης άνθρωπος. Δεν ήξερε από Αθήνα», λέει ο θείος του Τάσου Ντούπη. Και ο Τάσος Ντούπης είναι ο 28χρονος νέος από το Μαζαράκι της Πηνείας (του νομού Ηλείας), τον οποίο δολοφόνησε την Τρίτη ο μπράβος  ενός εστιατορίου στην Ομόνοια.

Τι γύρευε ένα χωριατόπαιδο στην οδό Γερανίου; Ο Τάσος ήρθε στην Αθήνα συνοδεύοντας τον πεθερό του που νοσηλεύεται σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Στην Αθήνα συνάντησε ένα φίλο και μια φίλη του και έτσι έμαθε ότι το πρώην αφεντικό της, ο εστιάτορας, της χρωστούσε μισθούς. Τότε ο «οικογενειάρχης» έκανε το αυτονόητο: πήγε μαζί τους στο εστιατόριο για να ζητήσουν τα δεδουλευμένα, αγνοώντας την πατροπαράδοτη συμβουλή «ου μπλέξεις». Εκεί κατέφτασε ο μπράβος, ο Τσετσένος από το Γκρόζνι, που σάπισε στο ξύλο τον νέο από το Μαζαράκι.

Έτσι κρατιέται η Ελλάδα

Έτσι κρατιέται η Ελλάδα

του Γιώργου Τούλα

Τρίτη βράδυ, περασμένες τρεις, ξημερώματα Τετάρτης. Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Εφημερεύει. Ο κόσμος ατέλειωτος στην αναμονή. Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό μοιάζουν υπεράνθρωποι. Ανταποκρίνονται σε όλους. Τους θυμωμένους, τους απογοητευμένους, τους πονεμένους. Νέα παιδιά στην πλειοψηφία τους, αγόρια και κορίτσια, με τεράστια υπομονή, παρά τις ελλείψεις, τους ελεινούς μισθούς, τις αντίξοες συνθήκες, τον ευτελισμό της υγείας από τον τηλεστάρ-κωμικό ηθοποιό-υπουργό υγείας. Τον ευτελισμό της νοημοσύνης μας. Πέντε παρά το πρωί φεύγω από το νοσοκομείο αφήνοντας πίσω τη μητέρα μου μετά από μια αναπάντεχη και επικίνδυνη περιπέτεια υγείας. Νιώθω μια καθησυχαστική αύρα. Νιώθω ότι ακόμα και όταν τα πάντα καταρρέουν τριγύρω υπάρχουν φύλακες άγγελοι, άνθρωποι με αρχές και αυταπάρνηση. Που δεν μοιάζουν με τα τέρατα που σχηματικά περιγράφουν ορισμένοι όλο το δημόσιο τομέα.

Ένα σχόλιο για το σχόλιο της Δέσποινας Βανδή

Ένα σχόλιο για το σχόλιο της Δέσποινας Βανδή

Θ.Τσαλαπάτης

Πρόσφατα η Δέσποινα Βανδή προχώρησε στην ακύρωση της συνεργασίας της  με τον Νότη Σφακιανάκη (να μια πρόταση που δεν περίμενα ποτέ να ανοίγει ένα άρθρο μου). Την ακύρωση αυτή ακολούθησε η διαδικτυακή επεξήγηση στην οποία η Βανδή διευκρίνιζε –έμμεσα αλλά εντελώς ξεκάθαρα- πως ο λόγος της κίνησης αυτής ήταν τα πολιτικά σχόλια του Notis και συγκεκριμένα η υποστήριξή του στην Χρυσή Αυγή, στην Χούντα κτλ (τα σχόλια του συγκεκριμένου αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ειδικά όταν ακολουθούνται από αντίστοιχα για του εξωγήινους, για την προέλευση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού κτλ). Το διαδικτυακό σχόλιο έκλεινε με την φράση:  ‘’και κάτι τελευταίο… Εμένα οι γονείς μου ήταν μετανάστες… Αυτό.’’

Αδυναμία αλληλεγγύης

Αδυναμία αλληλεγγύης

Του Χρήστου Λάσκου

Ξέρω πως τα θέματά μας αυτές τις μέρες είναι άλλα. Η υγεία, οι απολύσεις, η καταστροφή των πανεπιστημίων κυριαρχούν –και δικαίως– στη σκέψη και στις παρεμβάσεις μας. Θα έπρεπε, ίσως, η στήλη με κάτι από αυτά να ασχοληθεί. Δεν θα το κάνω. Απλώς, γιατί τυχαία διάβασα σήμερα το σχόλιο της Άντζελας Δημητρακάκη, στην Εφημερίδα των Συντακτών του περασμένου Σαββάτου. 

Καλάσνικοφ στην οδό Θεμιστοκλέους

Καλάσνικοφ στην οδό Θεμιστοκλέους

Του Νίκου Ξυδάκη

Την περασμένη βδομάδα ένας νεαρός άνδρας έπεφτε νεκρός από τις γροθιές μπράβου, στην Ομόνοια, στην καρδιά της Αθήνας. Την Κυριακή το βράδυ, μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πάνω, στη συμβολή των οδών Κωλέττη και Θεμιστοκλέους, έπεφτε νεκρός ένας άλλος άνδρας, τούτη τη φορά από πυρά πολεμικού όπλου καλάσνικοφ. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο νεκρός άνδρας έφερε και ο ίδιος οπλισμό· λέγεται ότι ήταν μπράβος και δολοφονήθηκε από άλλους μπράβους, ότι ήταν εκτέλεση εντός της αλβανικής μαφίας.

Η αξία της ζωής

Η αξία της ζωής

πολύφημος

Δεν υπάρχει καμία χώρα στον πλανήτη που η ραγδαία και βίαιη οικονομική της υποβάθμιση δεν ακολουθήθηκε από άμεση απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Καμία.
Είτε μιλάμε για τη Νότια ή Κεντρική Αμερική, την Ανατολική Ευρώπη μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, την κεντρική και ανατολική Ασία, την υποσαχάρια και υπερσαχάρια Αφρική, είτε δεκάδες περιπτώσεις στην καρδιά των ΗΠΑ (πχ Ντιτρόιτ) ή την περιφέρεια της νέα Ευρώπης της ανταγωνιστικότητας· σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις η αξία της ζωής χάθηκε μαζί με τα εξαφανισμένα ΑΕΠ.

Μια ζωή, για λίγα κατοστάρικα

Μια ζωή, για λίγα κατοστάρικα

Του Νίκου Ξυδάκη

Θα μπορούσε να είναι σενάριο ταινίας του πιο μελαγχολικού νεορεαλισμού ή του πικρότερου νουάρ, γραμμένο από τον Πιερ Πάολο Παζολίνι, τον Τζέιμς Κέιν ή τον Αλμπέρ Καμύ, γυρισμένο από τον Κισλόφσκι του «Ου φονεύσεις». Oχι, το φονικό στην οδό Γερανίου τα ξεπερνά σε ωμότητα, χωρίς καν την παρηγοριά ενός επιμύθιου. Η ζωή έχει τον δικό της αμείλικτο ρεαλισμό. Στο αστυνομικό ανακοινωθέν αναφέρεται ότι ο νεαρός πήγε να ζητήσει απλήρωτα μεροκάματα φίλης του, από τον εστιάτορα της Γερανίου. Λίγο αργότερα έπεφτε ξέπνοος στο πάτωμα, από τις σιδηρογροθιές του μπράβου.

Οι φαβέλες της Αθήνας

Οι φαβέλες της Αθήνας

Σε «αποθήκες» ανθρώπινων ψυχών και απαγορευμένους χώρους για τους κατοίκους έχουν μετατραπεί τα κεντρικά πάρκα της Αθήνας, με κυβέρνηση και δήμο να βολεύονται από τα αυτοσχέδια παραπήγματα που κρύβουν το πρόβλημα των χιλιάδων αστέγων πίσω από θάμνους και φυλλωσιές

Τσαντίρια και αυτοσχέδια παραπήγματα που φιλοξενούν τους απόκληρους της οικονομικής κρίσης, τους τοξικοεξαρτημένους και τους μετανάστες μιας ανύπαρκτης για το θέμα πολιτικής αντιμετώπισης, έχουν κατακλύσει τα πάρκα της Αθήνας, μετατρέποντάς τα σε ιδιότυπες φαβέλες.

«Κατά της ομοφοβίας ζητώ περισσότερο θάρρος»

  Ενας δημοσιογράφος, ανταποκριτής από τη Ρώμη, κάνει την αρχή, αψηφώντας τυχόν κριτικές και εκπλήξεις .

   «Κατά της ομοφοβίας ζητώ περισσότερο θάρρος»

 Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη

Το να είσαι στρέιτ ή γκέι είναι ακριβώς το ίδιο. Είναι ένα από τα χίλια χαρακτηριστικά της ζωής μας, σημαντικό, αλλά όχι το μοναδικό

Η είδηση της αυτοκτονίας του Σιμόνε ξεπέρασε τα ιταλικά σύνορα. Ενας νέος είκοσι ενός ετών αυτοκτόνησε με μια βουτιά στο κενό, πριν από πέντε μέρες, από την ταράτσα ενδεκαώροφης πολυκατοικίας σε περιφερειακή συνοικία της Ρώμης. Σπούδαζε, ήθελε να γίνει νοσοκόμος και είχε καλή σχέση με τους γονείς του, αλλά δεν άντεξε την κοινωνική πίεση και την ηλιθιότητα κάποιον συνομηλίκων του και όχι μόνο. Τον χλεύασαν και τον απομόνωσαν επειδή ήταν ομοφυλόφιλος, υιοθέτησαν τη στάση που χαρακτηρίζεται πλέον με το ουσιαστικό «ομοφοβία».