Διυλίζοντας τον Ρουβίκωνα, καταπίνοντας τον Αυγενάκη...

Διυλίζοντας τον Ρουβίκωνα, καταπίνοντας τον Αυγενάκη...

Μάριος Διονέλλης

EUROKINISSI / ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Σε σημαντικό πρόβλημα για τη Ν.Δ., και προσωπικά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ανάγεται ο γραμματέας του κόμματος Λευτέρης Αυγενάκης, στενός φίλος και προσωπική επιλογή του προέδρου για τη συγκεκριμένη θέση.

Οι σοβαρές αποκαλύψεις της εφημερίδας «Documento», οι προσωπικές επιθέσεις του γραμματέα στον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά αλλά και τα παλαιότερα fake news, για τα οποία ο Λευτέρης Αυγενάκης έμεινε έκθετος στην κοινή γνώμη, προκαλούν πονοκέφαλο στην ηγεσία. Από «δυνατό χαρτί» ο Ηρακλειώτης βουλευτής μετατρέπεται στον πιο αδύναμο κρίκο της κομματικής ιεραρχίας, δημιουργώντας μείζον πολιτικό θέμα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Μυητικά τελετουργικά

Μυητικά τελετουργικά

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ 

«​Σείε! Να σου πω ένα καινούργιο τραγούδι;» Η ανιψούλα, που ξεσκόλισε πια από τον παιδικό σταθμό και καμαρώνει που πάει στο νηπιαγωγείο, ήταν σίγουρη όπως πάντα για την απάντησή μου. «Αμέ! Αμέσως» της λέω, και η Μυρσίνη πιάνει το ρεπερτόριο της Σοφίας Βέμπο: «Αχ Τσιάνο! Σα τρελασώ, Τσιάνο!» Και γέλια όμορφα την ώρα που περνάει στο «βρε τον φουκαρά! τον μακαρονά!». Αυτό το «μακαρονά», που της φέρνει στο μυαλουδάκι της οικείες εικόνες, το πιάτο με τη μακαρονάδα, είναι ο πιο γερός κρίκος που τη συνδέει με το τραγούδι. Τ’ άλλα δεν γράφονται βαθιά. Θα χρειαστεί η επανάληψη, τάξη την τάξη, για ν’ αφήσουν τη σφραγίδα τους.

Το ΔΝΤ, η οικονομία και ο εγχώριος Τύπος

Το ΔΝΤ, η οικονομία και ο εγχώριος Τύπος 

Παύλος Κλαυδιανός

Οι τελευταίες εκτιμήσεις και τοποθετήσεις του ΔΝΤ για την ελληνική οικονομία και την πορεία υλοποίησης του ελληνικού προγράμματος, ειδικά οι δηλώσεις της κ. Λαγκάρντ, ότι το Ταμείο δεν ζητά νέα μέτρα, αλλά την εφαρμογή αυτών που συμφωνήθηκαν, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι επιμένει στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους, έφεραν νέα στοιχεία στο τραπέζι. Θα λέγαμε, εμφανίζουν ένα ΔΝΤ πιο χαλαρό σχετικά με το ελληνικό ζήτημα. Αυτό, εκτός των άλλων, ήταν ολέθριο και για τον ελληνικό αντί-ΣΥΡΙΖΑ Τύπο, που είχε σπεύσει μια μέρα πριν να αναγνώσει την έκθεσή του με τον πιο δριμύ τρόπο κατά της κυβέρνησης. Όμως, ποια είναι η πραγματική εικόνα;

Εδώ οι «καλές» προσφυγές στο ΣτΕ

Εδώ οι «καλές» προσφυγές στο ΣτΕ

Α.Ψ.

Πονάνε σήμερα οι εφημερίδες των εφοπλιστικών και επιχειρηματικών ομίλων για τους συνταξιούχους. Μετά από καμιά δεκαπενταριά απανωτές μειώσεις από το 2009 επιτέλους κλαίνε κι αυτοί για τους συνταξιούχους.

Είναι δε οι ίδιοι που ταυτόχρονα με το γοερό κλάμα προσφεύγουν τώρα στο ΣτΕ για να μην αναγκαστούν να πληρώσουν ποτέ ούτε ένα ευρώ για τις τηλεοπτικές άδειες και να συνεχίσουν να εκπέμπουν παράνομα. Είναι οι ίδιοι που εμποδίζουν αρνούμενοι να καταβάλλουν ως εργοδότες ότι τους αναλογεί στο ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων τους προκειμένου να μην τιναχτεί στον αέρα. Προσφεύγουν στο ΣτΕ εμποδίζοντας έτσι το ΕΣΡ να ασκήσει επιτέλους τα καθήκοντά του και να βάλει μια τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο.

Τέλος εποχής και αλλαγή σελίδας στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Τέλος εποχής και αλλαγή σελίδας στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Σωτήρης Μανιάτης, Δημήτρης Κανελλόπουλος, Νίκος Φωτόπουλος

Η κατάρρευση παλιών μιντιακών κολοσσών με την ταυτόχρονη αποχώρηση των μεγαλομετόχων τους άνοιξε τις πύλες για νέους παίκτες. Η τράπουλα ξαναμοιράζεται...

Εφημερίδες, κανάλια και ραδιόφωνα χρεοκόπησαν. Κάποια (ξε)πουλήθηκαν και ξανάνοιξαν ή ετοιμάζονται να ανοίξουν. Αλλα έβαλαν οριστικά λουκέτο.

Εκατοντάδες εργαζόμενοι έμειναν (και κάποιοι παραμένουν) απλήρωτοι επί μήνες. Βρέθηκαν στον δρόμο χωρίς αποζημιώσεις, δίχως δεδουλευμένα και με αβέβαιο μέλλον. Ορισμένα καινούργια ΜΜΕ έκαναν την εμφάνισή τους. Κάποια δεν τα κατάφεραν και είτε έκλεισαν είτε συρρικνώθηκαν. Ηδη σχεδιάζονται και νέα μέσα ενημέρωσης που θα ανοίξουν σύντομα τις πόρτες τους.

Αρκάς: η θλιβερή κατάπτωση μιας μεγαλοφυΐας

Αρκάς: η θλιβερή κατάπτωση μιας μεγαλοφυΐας

Γιώργος Μαρτινίδης*, Ιπποκράτης Ταυλάριος**

«Φεβρουάριος» προς «Ιούνιο»: «Θεούλη μου, εκτός από ιδρώτα μυρίζει και σκουπίδια» ή «Γιατί σε λένε κουτσοφλέβαρο;» «Γιατί μπερδεύουν το πι με το κάπα…».

Εάν κανείς σου έλεγε πριν μερικά χρόνια ότι αυτά είναι στριπ του Αρκά θα αρνιόσουν να το πιστέψεις.

Όσοι περάσαμε δεκαετίες θαυμάζοντας το πάλαι ποτέ υψιπετές χιούμορ του Αρκά, γινόμαστε πλέον θεατές μιας συνεχούς δοσολογικής χορήγησης μεμονωμένων αποσπασματικών σκίτσων, προς τέρψιν ενός αδηφάγου διαδικτυακού κοινού, το οποίο παραδόξως ο ίδιος ο σκιτσογράφος συχνά-πυκνά ειρωνεύεται.

ΜΜΕ & επικοινωνία

ΜΜΕ & επικοινωνία

Ειρήνη Καζαμία

EUROKINISSI/ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΣΙΝΑΣ

Υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα αντικειμενική ενημέρωση από τα ΜΜΕ, υπάρχει πλουραλισμός, ακούγονται και προβάλλονται όλες οι θέσεις και οι απόψεις του πολιτικού κόσμου, οι ανησυχίες της κοινωνίας, των πολιτών, το έργο της κυβέρνησης, οι ενστάσεις της αντιπολίτευσης, όπως θα έπρεπε να λειτουργεί η αμερόληπτη δημοσιογραφία, ή επιχειρείται η άλωση του χώρου από συμφέροντα της οικονομικής ζωής;

Συντελούνται πλήθος αλλαγών στην πολιτική ζωή της χώρας για τα οποία τα μεγάλα συστημικά μέσα τηρούν σιγήν ιχθύος. Υπήρχε για παράδειγμα σε δημόσια διαβούλευση η συνταγματική αναθεώρηση όπου όλοι οι πολίτες μπορούσαν σε ηλεκτρονική πλατφόρμα να θέσουν τα ερωτήματά τους και να καταθέσουν τις απόψεις τους.

Παίζοντας με την κάμερα, το φως και τη φωτιά

Παίζοντας με την κάμερα, το φως και τη φωτιά

Του Νίκου Λακόπουλου

Μάλλον δεν θα είχε γίνει τόσος πολύς ντόρος με αυτή την πυρκαγιά στην Αττική αν ο ΣΚΑΙ βασικά δεν είχε αρχίσει έναν μαραθώνιο ενημέρωσης καλώντας το κόσμο να στείλει βίντεο με καμμένα δάση. Η Ζάκυνθος είναι μακρυά όσο και η Αμαλιάδα, αλλά ο Ωρωπός είναι δίπλα μας και το κανάλι έφτασε γρήγορα αναζητώντας καμμένα σπίτια, καμμένα ζώα, καμμένα παιδικά παιχνίδια, κάτι που να συγκινήσει τέλος πάντων- δεδομένου του ότι η πυρκαγιά δεν είχε θύματα.

Οι πυρκαγιές έκαψαν και την πολιτική -και την ενημέρωση..

Οι πυρκαγιές έκαψαν και την πολιτική -και την ενημέρωση..

Του Γ. Λακόπουλου

Απλά μαθήματα λογικής και σοβαρότητας.

-Πρώτον όταν εκδηλώνεται μια πυρκαγιά αυτό που προέχει είναι η κατάσβεσή της- κριτική και καταλογισμός ευθυνών μέσα στις φλόγες δεν νοούνται.

-Δεύτερον, η φωτιά όταν την εύνουν οι φυσικές συνθηκες είναι ανίκητη- σταματάει όταν δεν έχει τι άλλο να κάψει. Όσοι έχουν μετάσχει σε πραγματικές προσπάθειες πυρόσβεσης το ξέρουν.

Με αυτές τις δυο παρατηρήσεις προκύπτει ότι το θέαμα των πολιτικών που ερίζουν αυτές της ημέρες για τις πυρκαγιές στα Κύθηρα, τη Ζάκυνθο, τον Κάλαμο και αλλού , παραβιάζει κάθε έννοια λογικής και σοβαρότητας.

Ο ΔΟΛ ζούσε πάνω από τις δυνατότητές του;

Ο ΔΟΛ ζούσε πάνω από τις δυνατότητές του;

Τα «Νέα» δεν κυκλοφόρησαν σήμερα, το ίδιο το «Βήμα» την Κυριακή, οι ιστοσελίδες του Συγκροτήματος Λαμπράκη έπεσαν και οι εργαζόμενοι - οι οποίοι είχαν στηρίξει επί μήνες την συνέχιση του Συγκροτήματος χωρίς να πληρώνονται - απολύθηκαν. 

Από τον νέο ιδιοκτήτη κ. Μαρινάκη δεν έχει δοθεί καμιά πληροφορία για το αν και πόσοι θα επαναπροσληφθούν και με τι είδους συμβάσεις, ούτε αν και πότε οι εφημερίδες και ιστοσελίδες θα επαναλειτουργήσουν. Ή ποια θα είναι η τύχη του Mega, στο οποίο ο Μαρινάκης απέκτησε το 22% των μετοχών, μέσω της εξαγοράς του Συγκροτήματος. 

Οι «αριστοκράτες» ξεμυτίζουν ξεδιάντροπα

Οι «αριστοκράτες» ξεμυτίζουν ξεδιάντροπα

Κλέαρχος Τσαουσίδης

Η Δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα; Συμφωνούν σ’ αυτό οι δεξιοί που ομνύουν στην αριστεία ή όχι; Ο κ. Μπαμπινιώτης όχι, διότι παραπέμπει στα ομηρικά χρόνια, δηλαδή δυο χιλιετίες πριν, όταν τα πολιτεύματα στα κρατίδια που υπήρχαν στον χώρο που σήμερα λέγεται Ελλάδα, στην καλύτερη περίπτωση ήταν απλώς αριστοκρατικά, αλλά συνήθως αυταρχικά, με βασιλιάδες, πρίγκιπες και το κακό συναπάντημα.

Στην ελληνική Δημοκρατία των κλασικών χρόνων οι εκ περιτροπής κυβερνήτες εκλέγονταν με κλήρωση. Κι όχι μόνον αυτοί. Αλλά και οι αντίστοιχοι των σημερινών υπουργών, γραμματέων, δικαστών κ.λπ.

Ή με τον Γαβρόγλου ή με τους φασίστες

Ή με τον Γαβρόγλου ή με τους φασίστες

Κατσάκος Πέτρος

«Ετούτη τη στιγμή πολιτικό καθήκον και χρέος είναι η στοίχιση στο πλευρό του πανταχόθεν βαλλόμενου υπουργού Παιδείας και όχι οι αμφισβητήσεις αποφάσεων με σημειολογικά αριστερό πρόσημο που έρχονται έστω και δειλά να καταγράψουν την έναρξη μιας προοδευτικής στροφής στον χώρο της εκπαίδευσης»

Ενδιάμεσος χώρος δεν υπάρχει για να σταθείς, ούτε πολιτικά ούτε ιδεολογικά. Εκεί που το πήγαν, δεν έχει ούτε ναι, ούτε μεν, ούτε αλλά. Ή θα σταθείς στο πλευρό του συντρόφου σου ή άσε καλύτερα τις σημειώσεις, τις υποσημειώσεις και τους αστερίσκους για άλλες ώρες και για άλλους χώρους. Την ώρα που ένα μαύρο, κατάμαυρο μέτωπο σηκώνεται και απειλεί στο πρόσωπο ενός συντρόφου σου τις δημοκρατικές αρχές, τα ιδανικά και την πολιτική ταυτότητα ενός ιστορικού χώρου, όπως αυτού που υποτίθεται πως υπηρετείς, δεν είναι η στιγμή για μικροπολιτικές διαφοροποιήσεις που έρχονται και γίνονται από επιχειρήματα μέχρι και προπαγανδιστικά βίντεο στην υπηρεσία των ιδεολογικών σου αντιπάλων.

Δήγματα προπαγάνδας

Δήγματα προπαγάνδας

Καρτερός Θανάσης

Η ακραία χυδαιότητα του Κυριάκου και των αυλικών του είναι αντίδοτο κυρίως για κείνα τα πάντα, όπως η μεταρρύθμιση στην Παιδεία ή στην Υγεία ή η κακομεταχείριση των βαρόνων, που τόσο καλό κόσμο φέρνουν σε δύσκολη θέση

Για μια ελαστική συνείδηση σαν τη δική του δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ο κυνισμός, η υποκρισία και η αλαζονεία αποτελούν το αντίδοτο για τα πάντα. Αυτά λέει η Ν.Δ., επισήμως και υπογεγραμμένα, για τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου. Που σπούδασε, μεταξύ άλλων, και στο Κέιμπριτζ, δίδαξε στο ίδιο πανεπιστήμιο, όπως και στο αμερικάνικο ΜΙΤ, είναι καθηγητής του ΕΜΠ. Αλλά καμιά αριστεία δεν ισχύει γι’ αυτόν, αφού υπήρξε επί δεκαετίες εθνικώς άφρων και υπερασπιστής κάφρων. Δηλαδή αριστερός. Κι έγινε από πάνω και υπουργός Παιδείας του Τσίπρα.

Δημοκρατικές ευαισθησίες α λα καρτ

Δημοκρατικές ευαισθησίες α λα καρτ

AP Photo/Ariana Cubillos

Περισσεύει η υποκρισία για την ομολογουμένως εμφυλιοπολεμική κατάσταση στη Βενεζουέλα. Φτάνει πια με την παραπληροφόρηση. Λάστιχο έχει γίνει η έννοια της δημοκρατίας.

Οι ίδιες «μεγάλες» εφημερίδες και κανάλια που κάνουν διαχρονικά τα στραβά μάτια για τις μαζικές παραβιάσεις ελευθεριών και πολιτικών δικαιωμάτων -τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, τις «εξαφανίσεις» ακόμη και δολοφονίες πολιτικών κρατουμένων- σε κράτη (συμμάχους και... πελάτες) των ΗΠΑ και των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, επιμένουν να αποκαλούν με σεβασμό «προέδρους» αναρίθμητους αιμοσταγείς δικτάτορες. Ενώ εκθειάζουν τα πιο σκληρά απολυταρχικά καθεστώτα, αποκαλούν με περισσή ευκολία «χουντική» την κυβέρνηση και «δικτάτορα» τον Μαδούρο.

Ο Τσίπρας καθαρίζει το παιχνίδι και οι άλλοι του κάνουν… βουντού!

Ο Τσίπρας καθαρίζει το παιχνίδι και οι άλλοι του κάνουν… βουντού!

Του Γ. Λακόπουλου

Το πρόσωπο. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πολιτικός που ξεκίνησε από ένα δημοτικό συμβούλιο και έφτασε στην κυβέρνηση προβάλλοντας ένα άθροισμα στο οποίο υπάρχουν ταλέντο, ελκυστική δημόσια παρουσία, κυνισμός, ευπρέπεια, τόλμη και άγνοια αιθεροβάμονος, ενώ το επικοινωνιακό του χάρισμα έκρυβε τις αδυναμίες προσωπικής αντίληψης των πραγμάτων στην Ευρώπη.

Το κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα – αχταρμάς με κάθε καρυδιάς καρύδι στις γραμμές του, με μόλις 23.000 οργανωμένα μέλη -παρά τα εκατομμύρια ψηφοφόρων του, και με πολιτικό προσωπικό που είναι ελάχιστα συμβατό με σύγχρονη κυβέρνηση -πέρα από τις προθέσεις και αγωνιστικό φρόνημα…

Φερετζές του ψεύτη, η «είδηση»

Φερετζές του ψεύτη, η «είδηση»

ΤΟΥ ΚΛΕΑΡΧΟΥ ΤΣΑΟΥΣΙΔΗ

«Βόμβα»! Έτσι χαρακτήριζαν παλιά οι επαρχιακές και όχι μόνον εφημερίδες μια είδηση που εντυπωσίαζε ή εξέπληττε (σπανίως) τους αναγνώστες.

Αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε το δημοψήφισμα με 22,62 εκατοστιαίες μονάδες διαφορά από το μαύρο μέτωπο Δεξιάς - Κέντρου, και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 με 7,36 μονάδες διαφορά από τη Ν.Δ., ο πανικός των «ιδιοκτητών της εξουσίας» οδηγεί σε ακρότητες.

Ο αγενής ακροδεξιός Αντώνης Σαμαράς είχε αποφύγει να παραδώσει στον Αλέξη Τσίπρα, και από την άλλη μέρα άρχισε τα ψέματα. Στη συνέχεια, οι σύμβουλοι της νέας ηγεσίας έπεισαν τον άσχετο και επίσης αγενέστατο Κυριάκο Μητσοτάκη να αρχίσει να ζητάει εθνικές εκλογές. Το βασικό επιχείρημα ήταν και είναι ότι στις δημοσκοπήσεις προηγείται η Νέα Δημοκρατία! Όπως και το 2015!

90 εκατ. σε φόρους έχουν πληρώσει τα κανάλια από το 2015

90 εκατ. σε φόρους έχουν πληρώσει τα κανάλια από το 2015

Περίπου 90 εκατ. ευρώ για τέλη χρήσης συχνοτήτων και φόρο επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων -ένα φόρο που, αν και είχε ψηφιστεί, δεν είχε καταλογιστεί επί των προηγούμενων κυβερνήσεων- έχουν καταβάλει οι ιδιοκτήτες των καναλιών της χώρας, από την αρχή του 2015 ως σήμερα, σύμφωνα με την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ).

Το αφήγημα του Τσίπρα ακυρώνει τα σχέδια του Κυριάκου. Ίσως και τον ίδιο…

Το αφήγημα του Τσίπρα ακυρώνει τα σχέδια του Κυριάκου. Ίσως και τον ίδιο…

Του Γ. Λακόπουλου

Τελευταίες ημέρες του Ιουλίου με πυκνή παρουσία επι σκηνής των δύο μονομάχων της εγχώριας πολιτικής. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναμετρήθηκαν με παράλληλες δημόσιες εμφανίσεις.

Ο Πρωθυπουργός έδωσε το στίγμα του στο αναπτυξιακό συνέδριο της Λαμίας και στην κεντρική επιτροπή του κόμματός του. Ο πρόεδρος της ΝΔ μίλησε σε πόλεις του Βορρά και έδωσε συνέντευξη σε φιλικό ραδιόφωνο. Η συγκριτική αξιολόγησή οδηγεί τους πολιτικούς παρατηρητές σε κάποια συμπεράσματα:

Σιγά, σας βλέπουν... (Video)

Σιγά, σας βλέπουν... (Video)

Λιονάκης Νίκος

Καθώς είχαν περάσει 35 λεπτά συνέντευξης, φαίνεται ότι ο πολιτικός και ο δημοσιογράφος ξεχάστηκαν ότι καταγράφονται και προβάλλονται από την κάμερα

Την περασμένη Παρασκευή ο πρόεδρος της ΝΔ έδωσε μια ζωντανή, εφ όλης της ύλης συνέντευξη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και τον Άρη Πορτοσάλτε. Υπήρχε παράλληλα και η δυνατότητα της τηλεοπτικής κάλυψης της συνέντευξης μέσα από το στούντιο.

Στο βούρκο με τα «βατράχια» και τον Πάγκαλο

Στο βούρκο με τα «βατράχια» και τον Πάγκαλο

Ο θόρυβος με την πλαστή είδηση για το «επίδομα σφραγίδας» που υπότίθεται θα έδινε η κυβέρνηση στους δημοσίους υπαλλήλους κόπασε. Αλλά κάνει εντύπωση η επιδεικτική άρνηση μεταμέλειας ή ουσιαστικής διάψευσης από τα ΜΜΕ, που υιοθέτησαν fake news, για να αντιπολιτευτούν την κυβέρνηση.

Μάλιστα, αν κάποιος παρατηρήσει τον τρόπο που έγινε η αναπαραγωγή μιας «είδησης» από το σατιρικό «Βατράχι» και χωρίς αναφορά στην πηγή που θα πρόδιδε ότι επρόκειτο για αστείο δείχνει ότι ορισμένοι δημοσιογράφοι ή είναι τόσο λίγοι ώστε να εξαπατώνται από «Βατράχι» ή απλώς δεν τους νοιάζει, αν είναι να κάνουν αντιπολίτευση.