Η άυλη αξία του Πειραιά

Γιατί η COSCO θέλει όλο τον Πειραιά κι όχι μόνο τα κοντέινερ

Η άυλη αξία του Πειραιά

του Κωστή Χατζημιχάλη

Τι ακριβώς πούλησε το ΤΑΙΠΕΔ και η ελληνική κυβέρνηση στην COSCO με το σκανδαλωδώς χαμηλό ποσό των 280,5 εκατ. ευρώ άμεσα και 90 εκατ. σε πέντε χρόνια; Ξέρουμε ότι η πώληση ήταν δέσμευση των προηγούμενων κυβερνήσεων· αλλά τελικά με ποιον τρόπο υπολογίστηκαν αυτά τα 370,5 εκατ.; «Αυτό που βλέπεις σε ένα λιμάνι», υποστηρίζει ο Τόνι Τεραγκόσα, πρόεδρος του λιμανιού της Βαλένθια στην Ισπανία, «είναι μόνο το 10% αυτού που το κάνει ισχυρό και φημισμένο. Το άλλο 90% είναι η κρυφή, άυλη αξία του».

Το μελετημένο ρίσκο του Αλέξη Τσίπρα

Το μελετημένο ρίσκο του Αλέξη Τσίπρα

Του Δημήτρη Ραπίδη

Ο Πρωθυπουργός είχε στα χέρια του μια σειρά γεγονότων και γνώριζε μια σειρά καταστάσεων που στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία επέλεξε να αξιοποιήσει. Και καλά έκανε σε προσωπικό και εθνικό επίπεδο. Εκλογές θα είχαμε αργά ή γρήγορα από τη στιγμή που η κυβέρνηση είχε απωλέσει ουσιαστικά την δεδηλωμένη μετά το ρήγμα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και στηριζόταν στα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά».

Νέα γραμμή, όχι κυνήγι μαγισσών

Νέα γραμμή, όχι κυνήγι μαγισσών

Γιάννης Αλμπάνης*

Η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ για σύγκληση έκτακτου συνεδρίου τον Σεπτέμβρη έδωσε μια τελευταία ευκαιρία για να αποφευχθεί μια διάσπαση που μοιάζει αναπότρεπτη.

Μάλιστα, θα ήμασταν πιο ακριβείς αν κάναμε λόγο για πολυδιάσπαση αφού, πέρα από τον κόσμο που πάντοτε στις διασπάσεις αποτραβιέται από τις οργανωμένες διαδικασίες, θα υπάρξει τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θα συνταχτεί με κάποιο από τα δύο μέρη της σύγκρουσης.

Επικίνδυνες ερωτήσεις

Επικίνδυνες ερωτήσεις

Του Θανάση Καρτερού

Συνήθως, όταν ακούμε πολλά για ενότητα, μυρίζει διάσπαση. Μάθαμε πια ότι στις παραμονές διασπάσεων -κι έχουν δει τα μάτια μας!- όλοι ορκίζονται στην ενότητα. Γιατί δεν θέλουν να παραδεχτούν τη σκληρή πραγματικότητα. Ή γιατί δεν θέλουν να φορτωθούν την ευθύνη. Ή γιατί θέλουν να φορτώσουν την ευθύνη. Ή γιατί έτσι απαιτεί το πολιτικώς ορθόν, που καταδικάζει εκ των προτέρων κάθε διάσπαση, με το επιχείρημα ότι κάθε διάσπαση αφαιρεί από μας και προσθέτει στον αντίπαλο.

Το άταφο πτώμα της διαπραγμάτευσης, η ώριμη γέννα της ρήξης

Το άταφο πτώμα της διαπραγμάτευσης, η ώριμη γέννα της ρήξης

Γράφουν οι Παντελής Τσομπανέλλης και Δημήτρης Ταλαίπωρος

Κάθε μέρα που περνάει χωρίς να αποδεχόμαστε το προφανές, συναινούμε στην ταπείνωση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει άμεσα να εκπονήσει και να επικοινωνήσει ένα εναλλακτικό σχέδιο, να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό για την διαπραγμάτευση και τις διαθέσεις «των θεσμών», ετοιμάζοντας τον για μία ελπιδοφόρα πορεία.

Η Αλίκη στη χώρα των Πανελλαδικών

Η Αλίκη στη χώρα των Πανελλαδικών

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Πτυχία.Τι’ναι τα πτυχία?

Παραφορά του επιτυχία?

του ευτυχία?

σύντμηση του πτυελοδοχεία?

Πανεπιστήμιο Αθηνών κρεματόριο του πνεύματος!

εφτά χρόνια να κατεβώ τριανταεφτά σκαλιά.

Τι κάθεστε εκεί μέσα αριβίστες πασοκάκια

φιλόσοφοι του μεσονυκτίου

κυρίες με διπλά επίθετα?

Κι έχετε και τον Ηράκλειτο

στα ράφια σας

να σας κοιτάει!

Γ. Π.

Μερικές παρατηρήσεις επι της ουσίας...

Μερικές παρατηρήσεις επι της ουσίας...

της Φιλοθέης Βαρσαμή

Μετά από 20 μέρες στο roller coaster, έχουμε, λοιπόν, μια κατ αρχήν grosso modo συμφωνία. Μερικές παρατηρήσεις επί της διαδικασίας και επί της ουσίας:

1. Ο σαμαράς θεωρούσε τον σύριζα τρελοκομείο. Μας ζάλισε τον έρωτα με τα δεινά που θα παθαίναμε αν έβγαινε. Μας μαύρισε την ψυχή με γκρίζες διαφημίσεις που προέβλεπαν αρμαγεδδώνες, bank run, χρεοκοπία, λιμό, λοιμό σεισμό και καταποντισμό στην περίπτωση εκλογής του. Ταυτόχρονα γνώριζε πολύ καλά ότι ο σύριζα θα βγει.

Για να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν μερικά πράγματα......

Για να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν μερικά πράγματα......

Της Παναγιώτας Μπλέτα

Ακούω και διαβάζω κάποιους περίεργους και τρομερά ευφάνταστους τύπους να διακηρύττουν, ότι η Ελληνική Κυβέρνηση ουσιαστικά αιτήθηκε την παράταση του μνημονίου, διεκδικώντας την παράταση της δανειακής σύμβασης.

Για να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν μερικά πράγματα......

Γιατί στο τέλος θα νικήσουμε

Γιατί στο τέλος θα νικήσουμε

Φιλοθέη Βαρσαμή

Δεν αισθάνομαι καμία τεράστια εθνική περηφάνεια είναι η αλήθεια ούτε έχω αίσθηση παλιγγενεσίας, αποτίναξης ζυγού κλπ επειδή τριγυρίζει η νέα κυβέρνηση στην Ευρώπη και προωθεί τις νέες θέσεις μας. Νιώθω όμως μια τεράστια ικανοποίηση και χαρά βλέποντας ότι έχουμε μια κυβέρνηση που τρέχει σαν τον Βέγγο με τρελή πίεση χρόνου να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται και να διεκδικήσει χώρο και αέρα υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.

Αλκίνοος Ιωαννίδης «Σήμερα πήρα ανάσα»

Σήμερα πήρα ανάσα 

του Αλκίνοου Ιωαννίδη

«Σήμερα νιώθω πως κερδίσαμε μια μεγάλη μάχη απέναντι στον φόβο, στην κακογουστιά, στην ασχήμια, στην ανηθικότητα, στην αδικία και στην ανοησία που μας μικραίνει» έγραψε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μετά την ανακοίνωση των πρώτων εκλογικών αποτελεσμάτων.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη:

Η παθητικότητα της κρίσης

Η παθητικότητα της κρίσης

Βασίλειος Χριστόπουλος

Είναι γεγονός ότι η οικονομική κρίση και η διαχείρισή της από το πολιτικό μνημονιακό καθεστώς με την καθοριστική συμβολή των συστημικών ΜΜΕ έχει καλλιεργήσει στην κοινωνία, πέραν όλων των άλλων, τα συναισθήματα του φόβου και της εγκατάλειψης.

Εμένα οι φίλοι μου είναι…

Είναι απεργοί και με κιθάρες και φυσαρμόνικες ξεσηκώνουν τον τόπο και κάνουν τους από τα πάνω να τα χάνουν, να παθαίνουν εγκεφαλικό από το μίσος τους για τους πολλούς καλούς ανθρώπους, να φοβούνται γιατί οι πολλοί καλοί άνθρωποι δεν τους φοβούνται, ψηφίζουν «ναι» στην απεργία και κατεβαίνουν στο δρόμο.

Είναι στο δρόμο, χρόνια τώρα, έχω χάσει το μέτρημα, κι αν μου δείξεις φωτογραφίες θα σου πω αμέτρητες ιστορίες για το τι κάναμε πριν και το τι κάναμε μετά, για το πώς τα περάσαμε το προηγούμενο βράδυ και πώς το επόμενο, κι αν τα βάλεις όλα αυτά σε μία ευθεία θα δεις πως φεύγει απευθείας για το μέλλον.

Ποντικοί μες στο βαρέλι

του Γιάννη Μακριδάκη

Ένας τρόπος εξολόθρευσης των ποντικών στα χτήματα παλιότερα ήταν ο κανιβαλισμός. Πιάνανε οι περιβολάρηδες καμπόσους ποντίκαλους ζωντανούς, τους βάζαν σ’ ένα βαρέλι δίχως τροφή, το καπακώνανε κιόλας από πάνω και τους αφήνανε εκεί επί μέρες. Αυτοί για επιβιώσουν αρχίζανε να τρώνε ο ένας τον άλλον, ώσπου ο τελευταίος που απέμενε ήταν ο δυνατότερος κανίβαλος. Τον ξεκαπάκωνε τότε ο περιβολάρης και τον απελευθέρωνε να ζήσει το υπόλοιπο του βίου του μες στο χτήμα. Κι εκείνος, που είχε εθιστεί στο κρέας των ομοίων του, γινόταν πια κυνηγός κεφαλών και εξολόθρευε τις αποικίες ποντικιών που τύχαιναν στο δρόμο του.

Κυβέρνηση Μπαλάφα(;)

Κυβέρνηση Μπαλάφα(;)

Με συνέντευξή του στη «Real News» (στο φύλλο πριν από τον Δεκαπενταύγουστο) ο κ. Μπαλάφας, από τα επιτελικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, «άφησε παράθυρο συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ», όπως επεσήμανε στον τίτλο της συνέντευξής του η εφημερίδα, χωρίς να προδίδει ουδόλως το πνεύμα αυτής της συνέντευξης. Πράγματι, ο κ. Μπαλάφας προτείνει μετεκλογική (ή μήπως και προεκλογική;) συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΗΜΑΡ, φθάνοντας και ως τις παρυφές του ΠΑΣΟΚ ή και ως το ΠΑΣΟΚ το ίδιο. Το «όλον» ΠΑΣΟΚ που λέμε.

Στο ντιβάνι της Διβάνη και της διανόησης

του Κώστα Βαξεβάνη

Το πρόβλημα με την ελληνική διανόηση δεν είναι ότι σιωπά και κοιμάται. Είναι ότι χωνεύει ακόμη. Χορτάτη, φουσκωμένη, κάνει όπως ακριβώς αυτός που ανάμεσα στα απομεινάρια των όσων καταβρόχθισε, υπόσχεται ενοχικά πως δεν θα το ξανακάνει. Ρεύεται τα πλούσια εδέσματα, νιώθει, χορτάτος πια, την άσχημη γεύση στο στόμα και μετατρέπεται για λίγο σε νομιμόφρονα της καλής διατροφής. Όσο κρατά η χώνεψη.

Θέλω

Θέλω

Dimitrios Theodorou

Τό ζητεῖν ἁπανταχοῦ τό χρήσιμον, ἥκιστα ἁρμόζει τοῖς μεγαλοψύχοις καί ἐλευθερίοις…
Αριστοτέλης

Θέλω πίσω την ομορφιά που ολοένα χάνεται. Μια τέτοια ομορφιά που φέρνει στο μυαλό δύναμη και θέληση για την αλήθεια. Μια ομορφιά που μέσα στην ήσυχη ανησυχία της γλυκοκοιμίζει θεούς και ανθρώπους και το πνεύμα ανασταίνει.