Αχ, βρε Φιντέλ!
Καρτερός Θανάσης
Αχ, βρε Φιντέλ! Τόσα χρόνια στην ουρά, με το αντάρτικο σακίδιο στο ένα χέρι και το εισιτήριο, που όλοι κάποια στιγμή αγοράζουμε, στο άλλο. Με τον αποχαιρετισμό σου να αιωρείται πάνω από πρόσωπα και αφίσες στον τελευταίο σταθμό. Και κανείς μας δεν το πίστευε ότι τελικά θα αναχωρήσεις. Ούτε καν οι εχθροί σου, που τόσο πάσχισαν να σε επιβιβάσουν με κάθε μέσο στο μαύρο τρένο. «Θα πεθάνω και δεν θα το πιστεύουν» είχες πει πριν από κάποιο καιρό. Και τότε χαμογελάσαμε, γιατί νομίσαμε ότι αυτούς ειρωνευόσουν. Αλλά τώρα καταλάβαμε ότι ειρωνευόσουν κι εμάς.