Σε ένα παράλληλο σύμπαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα μαζεύονταν στα κεντρικά σημεία των πόλεων και θα έκαιγαν τα εκκαθαριστικά τους με το 26% απ' το πρώτο ευρώ, με το 55% προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος (!), με τα 650 ευρώ τέλος επιτηδεύματος, με την εισφορά αλληλεγγύης έξτρα μπόνους.
.jpg)
Έλαμπαν τα σπίτια που δούλευε 6 μέρες την εβδομάδα και την έβδομη, την Κυριακή, (στην «αργία» της), να καθαρίσει και το δικό μας το σπίτι κ εμάς, να μαγειρέψει ενα πιάτο ζεστό φαγητο, να πλεινει, ν απλώσει, να σιδερώσει, να μας αγκαλιάσει και να ξεκουραστεί. |
| Photo: Angelos Christofilopoulos |
Σχεδόν οι μισοί (48%) Ευρωπαίοι ηλικίας 18-30 ζουν με τους γονείς τους σύμφωνα με έρευνα του ευρωπαϊκού ιδρύματος με έδρα το Δουβλίνο, Eurofound, που αφορά τα έτη από το 2011 και έπειτα. 
Θυμάσαι πότε κατάλαβες πως έφτασε η κρίση; Δεν ήταν τα δελτία, οι τίτλοι, οι πολιτικές δηλώσεις. Ήταν αυτό το καθημερινό που ένιωσες να μετακινείται. Ελαφρά στην αρχή κι ύστερα λίγο ακόμη, μετατοπίσεις να ενώνονται να φτιάχνουν μια στροφή και ύστερα μια παύση. Ήταν τα πρώτα μαγαζιά στη γειτονιά που έκλεισαν, οι πρώτοι απολυμένοι, ήταν τα όρνια που αγόραζαν χρυσό, τα μαγαζιά με τα hot dog που πλήθαιναν (ποτέ δεν καταλάβαμε γιατί) η προσφορά στην τυρόπιτα και στον καφέ. 
Κάτω από τη γέφυρα του Ρουφ, ο Αντρέας. 
Στα αστυνομικά, του χαρτιού ή του φιλμ, οι δολοφόνοι επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος είτε κρυφά, μεταμφιεσμένοι, για να σβήσουν τα ίχνη του εγκλήματός τους, είτε φανερά, όταν είναι απολύτως βέβαιοι πως τίποτα δεν τους απειλεί. Στη δεύτερη περίπτωση, χωμένοι στο πλήθος των περίεργων, απολαμβάνουν σαδιστικά τα έργα των χειρών τους, δηλαδή τον πόνο των άλλων. Απολαμβάνουν όχι την ενδεχόμενη ψυχοπάθειά τους, αλλά τη φονική δύναμή τους.
