Η κόκα, τα ράσα και οι ζαρτιέρες
Η θρησκεία δεν είναι το όπιο
του λαού. Είναι η κόκα του. Δίκιο έχει ο Ουμπέρτο Έκο και όχι ο Μαρξ.
Δεν υπάρχει πόλεμος στην υφήλιο που να μην είναι καθαγιασμένος απ’ το
θρησκευτικό μίσος. Δεν υπάρχει θρησκευτικός δρόμος αγάπης που δεν είναι
στρωμένος με πτώματα απίστων.
Αν υπάρχει Θεός, κριτικός και παντοδύναμος, τότε σίγουρα θα έχει τη
δύναμη να αυτοαναιρεθεί, βλέποντας όλα αυτά που έχει δημιουργήσει. Αφού
πρώτα κάψει τους αντιπροσώπους του στη Γη. Ο Θεός δεν χρειάζεται
ενδιάμεσους, δόγματα, τελετουργικά. Αν υπάρχει Θεός, δεν μπορεί να γίνει
κακός ή καλός επειδή του καίνε πέντε γραμμάρια παραφίνης ή γδέρνουν τα
γόνατά τους για να φτάσουν ως το ευλογημένο θησαυροφυλάκιο της Τήνου.







