Ενας... αντικρατιστής με φορολογικά τραβήγματα

Ενας... αντικρατιστής με φορολογικά τραβήγματα

Δημήτρης Τρίμης

Λίγες μέρες πριν από τη δημοπρασία για την αδειοδότηση των τεσσάρων τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας ελεύθερης λήψης, η «Εφ.Συν.» συνεχίζει την παρουσίαση του προφίλ των εννιά διεκδικητών.

Σήμερα έχει σειρά ο Γιάννης Αλαφούζος (που υφίσταται φορολογικό έλεγχο με δέσμευση της προσωπικής του περιουσίας) και ο οποίος εμφανίζεται ως ο στρατευμένος πόλος έκφρασης της Κεντροδεξιάς με πλαίσιο τον «φιλελευθερισμό, τον αντικρατισμό και τον φιλοευρωπαϊσμό» και οπωσδήποτε με μαχητικό πολιτικό μέτωπο κατά του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Αφροαμερικανίδα που πρόταξε το σώμα της απέναντι στην αστυνομική βία

Εικόνα - σύμβολο

Η Αφροαμερικανίδα που πρόταξε το σώμα της απέναντι στην αστυνομική βία

Μνήμες Τιεν Αν Μεν ξύπνησε η φωτογραφία μίας νεαρής μαύρης γυναίκας να στέκεται αγέρωχη απέναντι στους πάνοπλους αστυνομικούς, κατά τη διάρκεια αντιρατσιστικής διαδήλωσης του κινήματος «Black Lives Matter» στη Λουιζιάνα.

Όπως ο ηρωικός διαδηλωτής της Τιέν Αν Μεν στάθηκε το 1989 μπροστά από τα τανκς και έγινε σύμβολο της αντίστασης, έτσι και η 28χρονη Leshia Evans στάθηκε ατάραχη μπροστά από τον αστυνομικό κλοιό, προτάσσοντας το ακίνητο σώμα της ως μόνη ασπίδα της.

Αντιρατσιστικοί συμβολισμοί

Αντιρατσιστικοί συμβολισμοί

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Χρόνια τώρα οι ευρωπαϊκές και οι παγκόσμιες ομοσπονδίες διαφόρων αθλημάτων έχουν θέσει στο στόχαστρό τους τον ρατσισμό, χωρίς υπολογίσιμη επιτυχία πάντως. Εξ ου και οι πινακίδες που βλέπoυμε στα γήπεδα, με το μήνυμα «Not to racisme». Εξ ου επίσης οι εκστρατείες ενημέρωσης με επικεφαλής ορισμένους από τους δημοφιλέστερους αθλητές, του μπάσκετ, του ποδοσφαίρου, του στίβου κτλ. Ο χώρος του αθλητισμού λειτουργεί σαν μια τεράστια γεννήτρια αισθημάτων, αντιφατικών και αλληλοσυγκρουόμενων, για τα οποία η έννοια της ακρότητας είναι συχνά αστεία.

Ποιος είναι πραγματικά ο Π. Πολάκης;

O Παύλος Πολάκης εισέβαλε προσφάτως στον χώρο της δημοσιότητας με έναν εντελώς ανορθόδοξο τρόπο

Ποιος είναι πραγματικά ο Π. Πολάκης;

Νόρα Ράλλη

ΕUROKINISSΙ

Αν και γνωστός από παλιά, με μεγάλη διαδρομή στην Αριστερά, με έντονη παρουσία στους μαζικούς, κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς χώρους και με σπουδαίο -κατά κοινή ομολογία- έργο ως επιστήμονας, ο Παύλος Πολάκης εισέβαλε προσφάτως στον χώρο της δημοσιότητας με έναν εντελώς ανορθόδοξο τρόπο.

Κατερίνα Ακριβοπούλου: Για την κάθε Μαρία…

Για την κάθε Μαρία…

Κατερίνα Ακριβοπούλου

Πρόπερσι αυτοκτόνησε η Κατερίνα, προχθές έσβησε και η Μαρία…

Και όλα Μάιο, λες και ο μήνας αυτός τις έβαλε σημάδι…

Παραμονές των εκλογών το Μάιο του 2012 ο Ανδρέας Λοβέρδος κινδύνευε για πρώτη φορά να μη βγει βουλευτής. Με την ακραία προσήλωσή  του στις επιταγές της τρόικας, η θητεία του στο υπουργείο Υγείας επί κυβέρνησης Παπαδήμου, τα πρώτα χρόνια του μνημονίου, σημαδεύτηκε από την απαρχή της διάλυσης της δημόσιας υγείας (την ολοκλήρωσε στη συνέχεια οΆδωνις) και από κατηγορίες για περίεργες συναλλαγές με μεγάλη ισραηλινή εταιρία που θεωρείται  κολοσσός στα γενόσημα. Η εκλογική του βάση είχε συρρικνωθεί επικίνδυνα και η ανασφάλειά του είχε χτυπήσει κόκκινο…

Άννα του τάφου, σιωπή!

 Άννα του τάφου, σιωπή!

Του Niko Ago

Στο βιογραφικό της Άννας Παναγιωταρέα, αναφέρεται ότι εκτός από δημοσιογράφος, είναι «καθηγήτρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης». Για τη δεύτερη ιδιότητά της, μαθαίνουμε (από τη wikipedia) ότι «στις αρχές του 2009 απέτυχε να εκλεγεί τακτικό μέλος ΔΕΠ στο ΑΠΘ με αποτέλεσμα την έντονη αντίδρασή της, υποστηρίζοντας ότι «αναρχοαυτόνομοι» δεν επέτρεψαν την εκλογή της. Αυτό διαψεύστηκε από τους παρευρισκόμενους.

Κυρά, κυράτσα ή πραγματική κυρία

Κυρά, κυράτσα ή πραγματική κυρία;

Νίκος Χατζηγιαννάκης

Η αντικυβερνητική προπαγάνδα του παλιού καθεστώτος που οδήγησε τη χώρα στην οικονομική, κοινωνική και ηθική χρεωκοπία, στηρίζεται σε απίθανα τρυκ, χονδροειδείς ανακρίβειες, στερεοτυπικούς μύθους, ασύστολα ψεύδη και, στην καλύτερη περίπτωση, σε αστήρικτα επιχειρήματα.

1ο ΕΠΑΛ ΑΡΓΟΥΣ :Μαμά, μην κλαις, θα τα λέμε στο «skype»...

Μαμά, μην κλαις, θα τα λέμε στο «skype»...

Απόστολος Λυκεσάς

Παλιά μετανάστευαν εξαιτίας της ανέχειας. Κουβαλούσαν τις αναμνήσεις τους σαν ξόρκια για τους δράκους της ξενιτιάς κι έσερναν, εκτός από τους ταπεινούς τους μπόγους, πιότερο την υπόσχεση για επιστροφή.

Γαβριήλ Σακελλαρίδης: Η ζωή μετά τον ΣΥΡΙΖΑ

Γαβριήλ Σακελλαρίδης: Η ζωή μετά τον ΣΥΡΙΖΑ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ Ι. ΑΝΕΣΤΗ

«Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης είναι ένας κανονικός, φυσιολογικός άνθρωπος». Αυτό ήταν το μάντρα κάθε δημοσιογράφου που έκανε συνέντευξη μαζί του από τον Φεβρουάριο του 2014 (όταν όλοι αρχίσαμε να γκουγκλάρουμε το όνομά του για να δούμε ποιος είναι ο υποψήφιος δήμαρχος του ΣΥΡΙΖΑ για την Αθήνα) μέχρι και τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015. Η παράταιρη παρουσία ενός κανονικού ανθρώπου στην κεντρική πολιτική σκηνή - κάπως έτσι. Και μετά ήρθε η τέλεια καταιγίδα των δέκα μηνών. Και ο κίτρινος κανιβαλισμός του περασμένου Γενάρη.

Θυμάμαι έναν τρελογιατρό στην Αϊτή

Θυμάμαι έναν τρελογιατρό στην Αϊτή

Κατσάκος Πέτρος

Τον Γιάννη Μουζάλα είχα την τύχη και την τιμή να τον γνωρίσω πριν από μερικά χρόνια χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα. Ο Εγκέλαδος είχε ισοπεδώσει την Αϊτή. Η πρόσβαση στο νησί της Καραϊβικής ήταν απελπιστικά δύσκολη, αλλά είχαμε καταφέρει τελικά με ένα συνεργείο της ΕΡΤ να φτάσουμε ώς εκεί, όπου προς μεγάλη μας έκπληξη ανακαλύψαμε πως δεν ήμασταν οι πρώτοι Έλληνες που πατούσαν το πόδι τους στην κατεστραμμένη αυτή χώρα.

«Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου»

«Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου»

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

S​​​​mall city with big hearts». 

Πέντε λέξεις της οικουμενικής κοινής μέσα σε μια ζωγραφισμένη καρδιά. Γύρω από την καρδιά, ονοματεπώνυμα στα αγγλικά και τα αραβικά, και υπογραφές: Issa Al Khedar, Rizan Youssef, κάποια δυσανάγνωστα. Στην κορυφή του χαρτιού, σαν όνομα παραλήπτη: Trikala. Και κάτω από την καρδιά, η επιστολή. Στα αγγλικά. Που, όπως γράφει ο αποστολέας της (και όπως το μετέφρασαν στον Δήμο Τρικκαίων), «δεν είναι αρκετά καλά, ώστε να περιγράψει τις όμορφες στιγμές με τους αγαπημένους ανθρώπους από την πόλη των Τρικάλων».

Άνθρωποι και κατακάθια

Άνθρωποι και κατακάθια

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Οπου οι άλλοι βλέπουν ανθρώπους, ξεσπιτωμένους και βασανισμένους, χαμένους σε μια ξένη ήπειρο, αυτοί βλέπουν πορτοφόλια. Μετράνε κεφάλια και χιλιάρικα. Ανήκουν στη διεθνή των αρπαχτικών και των απάνθρωπων, μαζί με τους στυγνούς Ασιάτες διακινητές και τους στεγνόψυχους Ευρωπαίους που στέλνουν λυκόσκυλα καταπάνω στους πρόσφυγες. Μπορεί να τους χωρίζει η εθνικότητα και η θρησκεία, αυτά όμως αποδεικνύονται πολύ γρήγορα υποθέσεις της επιδερμίδας, όχι της ψυχής. Στον σκληρό πυρήνα τους είναι ίδιοι. Ρεμάλια.

David Bowie :Τhe king is dead (video)

“Look up here, I’m in heaven I’ve got scars that can’t be seen”. 
Lazarus (David Bowie)

Look up here, I’m in heaven

I’ve got scars that can’t be seen

I’ve got drama, can’t be stolen

Everybody knows me now

Look up here, man, I’m in danger

I’ve got nothing left to lose

I’m so high it makes my brain whirl

Dropped my cell phone down below

Ain’t that just like me

By the time I got to New York

I was living like a king

“Για τυπικούς λόγους.” Ένα παραμύθι για τον Οδυσσέα.

“Για τυπικούς λόγους.” 

Ένα παραμύθι για τον Οδυσσέα.

Αντώνης Γαζάκης

Μέρες που είναι θα σας πω ένα παραμύθι λίγο αλλιώτικο από τα συνηθισμένα:

“Μια φορά κι έναν καιρό, σε κάποια χώρα μακρινή και φτωχή, πολλοί άνθρωποι έφευγαν για άλλες, ακόμη πιο μακρινές χώρες μπας και βελτιώσουν τη ζωή τη δική τους και των οικογενειών τους. Καθώς περνούσαν όμως τα χρόνια, η χώρα αυτή έπαψε να είναι τόσο φτωχή και έτσι κάποια στιγμή άρχισαν να έρχονται σε αυτή άνθρωποι από άλλες μακρινές χώρες, είτε για να δουλέψουν μπας και βγουν από τη δική τους φτώχεια και μιζέρια είτε για να ξεφύγουν από πολέμους και καταστροφές.

Δύο γενναίοι άνθρωποι

Πώς η κηδεία ενός σημαντικού ηθοποιού γίνεται μέγιστη πολιτική πράξη.

 Δύο γενναίοι άνθρωποι

του Νίκου Μωραΐτη

Δεν θα μιλήσω για τη συνεισφορά του Μηνά Χατζησάββα στην τέχνη του θεάτρου, αυτό είναι δουλειά άλλων πολύ πιο ειδικών στο θέμα από εμένα – και ευτυχώς το έχουν κάνει ήδη. Σπάνια, όμως, η κηδεία και η ταφή ενός ανθρώπου απετέλεσαν μία πολιτική πράξη τόσο ισχυρή προς τόσες διαφορετικές κατευθύνσεις.

Ευγενία Λουπάκη :17 Νοέμβρη 2015

17 Νοέμβρη 2015

Της Ευγενίας Λουπάκη 

Γιατί το φως θα μας δικάσει κι αλίμονο σ΄όποιον φοράει ματογιάλια - (Μιχάλης Γκανάς, Παραλογή)

Την περασμένη Τρίτη, στις 2 τα ξημερώματα έμαθα ότι ο Γιώργος είναι στην εντατική, με σοβαρό εγκεφαλικό. “Δεν λέμε τίποτα στον αέρα, περιμένουμε”.

Μπογδανο-Ανθρωπάκια

Μπογδανο-Ανθρωπάκια

Χρήστος Λαδάς

Ο Νικολόπουλος υπερασπιζόταν στο δικαστήριο τον δολοφόνο Καλαμπόκα για να δείξει ότι θα είναι πάντα κοντά στον κομματικό κόσμο της ΝΔ ακόμα και όταν δολοφονεί. Απέδειξε τότε, εκτός των άλλων, ότι είναι ακροδεξιός και σκατόχυψος.

Ο Μπογδάνος βλέπω συμπαρίσταται στον Ρουπακιά στη ζώνη του θεάματος. Δεν είναι βέβαια ούτε φασίστας ουτε σκατόψυχος.

Αλ. Τσίπρας: Παράθυρο ελπίδας η θεραπευτική κοινότητα στις φυλακές Διαβατών (βίντεο)

Αλ. Τσίπρας: Παράθυρο ελπίδας η θεραπευτική κοινότητα στις φυλακές Διαβατών (video)

Την πρώτη στην Ελλάδα μονάδα απεξάρτησης μέσα σε σωφρονιστικό κατάστημα, που θα στεγάζεται σε αυτόνομη πτέρυγα των φυλακών Διαβατών, εγκαινίασε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σήμερα.
«Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να θεωρείται δεύτερης ή τρίτης κατηγορίας, χωρίς δικαιώματα»τόνισε ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας κατά την ομιλία του επισημαίνοντας ότι δεν εγκαινιάστηκε απλώς μία νέα θεραπευτική μονάδα του ΚΕΘΕΑ, αλλά εγκαινιάζεται και μία νέα αντίληψη στη σωφρονιστική πολιτική, η οποία στηρίζεται στην επιείκεια και στη δυνατότητα παροχής δεύτερης ευκαιρίας.

«McRefugees» - Οι απελπισμένοι των McDonald's

Φτώχεια

«McRefugees» - Οι απελπισμένοι των McDonald's

Μια άστεγη, ηλικιωμένη γυναίκα πεθαίνει σε ένα γεμάτο κόσμο McDonald 's στο Χονγκ Κονγκ. Περνούν επτά ώρες μέχρι να ανακαλύψουν, ότι η γυναίκα είναι νεκρή.

Ποιοι είναι οι «McRefugees»; Και πώς το «φαινόμενο» αυτό έχει «εξαπλωθεί» στην Ασία;

Γίνεται η αγάπη μίσος;

Γίνεται η αγάπη μίσος;

Της Κάτιας Ηγουμενάκη

Περιπλανώμενη στην πόλη τους συνάντησα τυχαία. O Άντρας πάρκαρε στην άκρη του άδειου δρόμου και βγήκε από ένα παλιό αυτοκίνητο. Μεσήλικας, ισχνός, με γκρίζα μαλλιά και μουστάκι. Απέναντι στεκόταν η Γυναίκα – υπολόγισα λίγο μεγαλύτερή του. Τον περίμενε. Κοντούλα, μελαχρινή, μαύρα ρούχα και μάτια. Κοιτάχτηκαν μερικά δευτερόλεπτα. Παύση προ λόγου. Ένα δευτερόλεπτο… δύο… τρία… Βλέμματα σπαθιά. Εκείνη μίλησε πρώτη: