Οι «αριστοκράτες» ξεμυτίζουν ξεδιάντροπα

Οι «αριστοκράτες» ξεμυτίζουν ξεδιάντροπα

Κλέαρχος Τσαουσίδης

Η Δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα; Συμφωνούν σ’ αυτό οι δεξιοί που ομνύουν στην αριστεία ή όχι; Ο κ. Μπαμπινιώτης όχι, διότι παραπέμπει στα ομηρικά χρόνια, δηλαδή δυο χιλιετίες πριν, όταν τα πολιτεύματα στα κρατίδια που υπήρχαν στον χώρο που σήμερα λέγεται Ελλάδα, στην καλύτερη περίπτωση ήταν απλώς αριστοκρατικά, αλλά συνήθως αυταρχικά, με βασιλιάδες, πρίγκιπες και το κακό συναπάντημα.

Στην ελληνική Δημοκρατία των κλασικών χρόνων οι εκ περιτροπής κυβερνήτες εκλέγονταν με κλήρωση. Κι όχι μόνον αυτοί. Αλλά και οι αντίστοιχοι των σημερινών υπουργών, γραμματέων, δικαστών κ.λπ.

Ή με τον Γαβρόγλου ή με τους φασίστες

Ή με τον Γαβρόγλου ή με τους φασίστες

Κατσάκος Πέτρος

«Ετούτη τη στιγμή πολιτικό καθήκον και χρέος είναι η στοίχιση στο πλευρό του πανταχόθεν βαλλόμενου υπουργού Παιδείας και όχι οι αμφισβητήσεις αποφάσεων με σημειολογικά αριστερό πρόσημο που έρχονται έστω και δειλά να καταγράψουν την έναρξη μιας προοδευτικής στροφής στον χώρο της εκπαίδευσης»

Ενδιάμεσος χώρος δεν υπάρχει για να σταθείς, ούτε πολιτικά ούτε ιδεολογικά. Εκεί που το πήγαν, δεν έχει ούτε ναι, ούτε μεν, ούτε αλλά. Ή θα σταθείς στο πλευρό του συντρόφου σου ή άσε καλύτερα τις σημειώσεις, τις υποσημειώσεις και τους αστερίσκους για άλλες ώρες και για άλλους χώρους. Την ώρα που ένα μαύρο, κατάμαυρο μέτωπο σηκώνεται και απειλεί στο πρόσωπο ενός συντρόφου σου τις δημοκρατικές αρχές, τα ιδανικά και την πολιτική ταυτότητα ενός ιστορικού χώρου, όπως αυτού που υποτίθεται πως υπηρετείς, δεν είναι η στιγμή για μικροπολιτικές διαφοροποιήσεις που έρχονται και γίνονται από επιχειρήματα μέχρι και προπαγανδιστικά βίντεο στην υπηρεσία των ιδεολογικών σου αντιπάλων.

Νεοφιλελεύθερος εθνικισμός

Νεοφιλελεύθερος εθνικισμός

Θωμάς Ψήμμας

Ο νεοφιλελευθερισμός ως διακριτό ιδεολογικό ρεύμα αλληλοσυμπληρώνεται από την «αυθόρμητη τάξη-αγορά» του Hayek, τη θεωρία των «φυσικών δικαιωμάτων-ιδιοκτησιακών τίτλων» του Nozick και το μονεταρισμό του Friedman.

Σε εμπειρικό αποτύπωμα, πρώτον χαρακτηρίζεται από τη νομιμοποίηση του «ελάχιστου κράτους» (minimal state) με αποκλειστικό σκοπό την προστασία της ιδιοκτησίας των προσώπων που διαβιούν σε ορισμένη πολιτική κοινότητα.

Το ευρωπαϊκό όραμα του Βουκεφάλα

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Το ευρωπαϊκό όραμα του Βουκεφάλα

Αθηνά Σκουλαρίκη*

Η αρχαιοπρεπής βάση του πελώριου
 Μεγαλέξανδρου στην κεντρική
πλατεία των Σκοπίων 

Φοράω χλαμύδα / η αρχαιότητα είναι η τροφή μου / ίσως είμαι αρχαίος κι εγώ

«Αντίκα», τραγούδι του ριζοσπαστικού συγκροτήματος Raspeani Skopjani

Η πρόσφατη κρίση στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας επανέφερε στην επικαιρότητα τα Βαλκάνια και τις ευαίσθητες πολιτικές και διεθνοτικές ισορροπίες στην άμεση γειτονιά μας.

Υπερβολική έμφαση δόθηκε στον αλβανικό εθνικισμό και στον κίνδυνο μιας νέας πολεμικής ανάφλεξης, σύμφωνα με το στερεότυπο της «πυριτιδαποθήκης» που επικρατεί σε κάθε ανάλυση για τα Βαλκάνια.

Οι νεοσύλλεκτοι με το σήμα του αετού

Οι νεοσύλλεκτοι με το σήμα του αετού

Νίκος Σαραντάκος

Συζητήθηκε πολύ στη μπλογκόσφαιρα χτες και προχτές η είδηση για τους εφτά νεοσύλλεκτους του Μεσολογγιού που έβγαλαν φωτογραφία να σχηματίζουν με τα χέρια τους το σήμα του αετού -που είναι βέβαια και το σύμβολο που κοσμεί την αλβανική σημαία. 

Πρόκειται προφανώς για παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, από γονείς Αλβανούς μετανάστες. Για να είναι τώρα νεοσύλλεκτοι πρέπει να γεννήθηκαν γύρω στο 1996. Τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν και σπούδασαν στην Ελλάδα, επέλεξαν να γίνουν Έλληνες πολίτες, κάτι που ασφαλώς μας περιποιεί τιμή, και ως συνοδευτική υποχρέωση για την επιλογή τους αυτή κλήθηκαν να υπηρετήσουν στον Ελληνικό στρατό.

Επιστροφή στο σκοτεινό παρελθόν;

Επιστροφή στο σκοτεινό παρελθόν;

Θανάσης Γιαλκέτσης

Η άνοδος της Ακροδεξιάς σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες προαγγέλλει άραγε την είσοδο σε μια σκοτεινή για τη δημοκρατία εποχή, που κυοφορεί ανατροπές ανάλογες με εκείνες της δεκαετίας του 1930; Στο αγωνιώδες αυτό ερώτημα απαντάει με το ακόλουθο άρθρο του ο γνωστός Βρετανός ιστορικός Ιαν Κέρσοου.

Καθώς τα εθνικιστικά και ξενοφοβικά κινήματα ενισχύονται όλο και περισσότερο σε πολλές χώρες, αφού μεγαλώνει η οργή για την αδυναμία του κατεστημένου να προστατεύσει τους πολίτες από τις αρνητικές συνέπειες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, διαδίδεται μια εύλογη ανησυχία για το μέλλον. Τα ευρωπαϊκά φαντάσματα επανεμφανίζονται και μας τρομάζουν: η Ευρώπη επιστρέφει στο σκοτεινό της παρελθόν;

Για την επίσκεψη στο Καστελόριζο

Για την επίσκεψη στο Καστελόριζο

Η περιοδεία μέρους της Διαρκούς Επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής στο Καστελόριζο, τη Ρω και τη Στρογγύλη χθες δε μπορεί παρά να εκτιμηθεί ως μια ενέργεια ανέξοδου τουλάχιστον εντυπωσιασμού. Αν ίσχυε όμως μόνο αυτό, τότε μια έκφραση δυσαρέσκειας θα αρκούσε. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά.

Τουναντίον, προκύπτουν δυο κίνδυνοι που εξοργίζουν.

Ψήφος υπέρ του εθνικισμού και όχι κατά της λιτότητας

Αυτοί που απέρριπταν τα επιχειρήματα του Brexit ήταν κυρίως οι νέοι. 

Ψήφος υπέρ του εθνικισμού και όχι κατά της λιτότητας

Μάικλ Ρόμπερτς*

Ian West/PA via AP

Ο βρετανικός λαός ψήφισε με μικρή διαφορά να εγκαταλείψουμε την Ε.Ε., μετά από συμμετοχή σ’ αυτήν πάνω από 40 χρόνια. Ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο συντηρητικός πρωθυπουργός του κατεστημένου, κραύγαζε πριν από έναν χρόνο για την εκλογική του νίκη, συναινώντας στη διενέργεια δημοψηφίσματος για αποχώρηση από την Ε.Ε. Αυτό αποδυνάμωσε τότε την ψήφο υπέρ του ευρωσκεπτικιστικού Κόμματος της Ανεξαρτησίας (UKIP). Τώρα όμως, αυτή η τακτική έγινε μπούμερανγκ. Ο Κάμερον έχασε το δημοψήφισμα και ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθεί και θα παραχωρήσει τη θέση του στην πρωθυπουργία σε κάποιον που ήταν υπέρ του Brexit και ο οποίος θα πρέπει να κάνει μακρές και βασανιστικές διαπραγματεύσεις με τους ηγέτες της Ε.Ε. το φθινόπωρο, οι οποίες μπορεί να διαρκέσουν έως και δύο χρόνια.

Θλιβεροί "εθνικόφρονες"

Θλιβεροί "εθνικόφρονες"

ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΤΡΙΓΑΖΗ*

Όλο και πιο συχνά εκδηλώνονται ρατσιστικές και ακραίες εθνικιστικές συμπεριφορές στη χώρα μας, παρά τα πικρά μαθήματα της Ιστορίας. Σε αυτές, δυστυχώς, πρωτοστατούν και κληρικοί αρνούμενοι εμπράκτως το ίδιο το Ευαγγέλιο που μιλάει για αγάπη και ειρήνη και κηρύσσει «Ουκ ένι άρσεν ή θήλυ, έλλην ή ιουδαίος». Πρόσφατο κρούσμα, η απαράδεκτη συμπεριφορά του πατέρα Ευλόγιου στη Βέροια. Ενδύονται έτσι, πέραν του ράσου της εκκλησίας, και το ράσο της εθνικοφροσύνης και δεν φαίνεται να «συμπάσχουν» με όσους οδηγήθηκαν στην προσφυγιά για να σωθούν από τον πόλεμο.

Γηγενείς και πρόσφυγες του ’22. Μια διδακτική ιστορία

Γηγενείς και πρόσφυγες του ’22. Μια διδακτική ιστορία

ΠΩΣ ΕΙΔΑΝ ΟΙ ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ (ΚΑΙ) ΣΤΗΝ ΠΙΕΡΙΑ:

ΜΙΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΦΑ

«Ο ιδιοκτήτης του αγροκτήματος Κούκου παρά την Αικατερίνην, Κωνσταντίνος Καραβίδας, οπλίσας 15 χωρικούς επετέθη κατά των εγκατασταθέντων Ποντίων προσφύγων τραυματίσας άνδρας και γυναίκας διά ροπάλων. Δύο πρόσφυγες εξηφανίσθησαν, εις δε γέρων ερρίφθη εις την πυράν να καή ζων»

εφ. Ελ. Βήμα, 21/2/ 1924