Τι συνέβη στα Δεκεμβριανά του 1944

Ο Δεκέμβρης του 1944 υπήρξε το σημείο όπου η μεταπολεμική Ελλάδα έχασε την αθωότητά της.

Τι συνέβη στα Δεκεμβριανά του 1944

 Eλένη Νικολαΐδου

Τα Δεκεμβριανά του 1944 σημάδεψαν τη μεταπολεμική Ελλάδα. Η σύγκρουση ανάμεσα στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τις κυβερνητικές δυνάμεις και τους Βρετανούς μετέτρεψε την Αθήνα σε πεδίο μάχης για 33 ημέρες, αλλάζοντας οριστικά την πορεία της χώρας.

Η 3η Δεκεμβρίου 1944 έμεινε στην ιστορία ως η ημέρα που άνοιξε τον κύκλο των Δεκεμβριανών – μιας σύγκρουσης που καθόρισε τη μεταπολεμική πορεία της Ελλάδας. Μόλις λίγες εβδομάδες μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική Κατοχή, η Αθήνα μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, καθώς οι βρετανικές δυνάμεις και οι κυβερνητικοί σχηματισμοί συγκρούστηκαν με τις λαϊκές δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ο αγώνας δεν ήταν μόνο στρατιωτικός· είχε στον πυρήνα του τη διεκδίκηση της πολιτικής κυριαρχίας σε μια χώρα εξαντλημένη από πολέμους, πείνα και κατοχική βία.

Εντολή

Εντολή

Θωμάς Τσαλαπάτης

'Εχω μια πείνα που με τίποτα δεν περνά, έχω μια πείνα που με τίποτα δεν στερεύει. Είναι μια προστακτική του σώματος. Βγες έξω και άρπαξε, βγες έξω και φάε. Μια εντολή. Οχι ακριβώς. Το σώμα ως εντολή. Αυτό ναι. Και είναι πείνα. Και είναι εντολή. «Πήγαινε» μου λέει και εγώ πάω.

'Εχω μια πείνα που με τίποτα δεν στερεύει. Εχω δοκιμάσει το κάθε τι που θα μπορούσε να τη δαμάσει. Γεύματα χωρίς τέλος, χιλιάδες πιάτα να απλώνονται σε αχανή τραπέζια. Ζώα ολόκληρη από την κορυφή ώς την ουρά. Κοπάδια από αυτά απλωμένα μπροστά μου. Χωράφια και σοδειές, θρεπτικά στρέμματα, τη σάρκα των πραγμάτων. Προμήθειες ικανές να σώσουν μία πόλη από μια ετήσια πολιορκία. Συσσίτια ικανά να κατευνάσουν την ταξική ένταση, ανάμεσα στους φτωχούς και τους πολύ φτωχούς. Λευκό και κόκκινο κρέας, υδατάνθρακες και υδρογονάνθρακες, ζωντανά της θάλασσας του ουρανού και της στεριάς, ανθρώπους, πόλεις, βουνά. Τα πιάτα διαρκώς έρχονται. Δεν προλαβαίνω καν να τα δω. Δεν με ενδιαφέρουν. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η πείνα μου.

ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΟΥΜΕ

ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΟΥΜΕ

ΠΑΝΟΣ ΚΩΔΩΝΑΣ

Ραγδαία αύξηση της ποσότητας μικροπλαστικών στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Τι αποκαλύπτουν τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα, ποιοι οι κίνδυνοι.

Τα μικροπλαστικά έχουν εισχωρήσει στη ζωή μας, διαπερνώντας περιοχές του πλανήτη που θεωρούσαμε ανέγγιχτες, φτάνοντας μέχρι το ποτήρι του νερού που πίνουμε καθημερινά.

Αυτά τα αόρατα σωματίδια από πλαστικό έχουν καταφέρει να φτάσουν παντού, και το ανησυχητικό είναι ότι, αν και δεν τα βλέπουμε, οι συνέπειές τους μπορεί να είναι πολύ σοβαρές.

Τα σκάνδαλα ΠΑΣΟΚ: Από το καλαμπόκι στον Κοσκωτά και από το Χρηματιστήριο στον Τσοχατζόπουλο

 Τα σκάνδαλα ΠΑΣΟΚ: 

Από το καλαμπόκι στον Κοσκωτά και από το Χρηματιστήριο στον Τσοχατζόπουλο

Είναι γνωστό ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν φανατικός θαυμαστής και θαμώνας στα λαϊκά κέντρα που τραγουδούσε η Ρίτα Σακκελαρίου. Στο θρυλικό κέντρο το κέντρο “Κουίν Αν” στην εθνική οδό, δεν ήταν λίγες φορές που ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, εθέαθη να χορεύει το αγαπημένο του ζεμπέκικο: “Αυτός ο άνθρωπός αυτός”.

Όμως στη δεκαετία του 80, όπου με το σύνθημα “αλλαγή” το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε τη χώρα αρχικά για δύο τετραετίες και συνέχισε, τόσο ο Ανδρέας Παπανδρέου, όσο και οι συνεργάτες του (υπουργοί και διάδοχοι), φαίνεται ότι εμπέδωσαν ένα άλλο λαϊκό σουξέ της μεγάλης τραγουδίστριας. Το “Ιστορία μου αμαρτία μου, λάθος μου μεγάλο”.

Θραύσματα, αμπέχονα, δεκαετίες

Θραύσματα, αμπέχονα, δεκαετίες

ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ

Από το πουκαμισάκι με τα τσιγάρα και το Πάρκερ μέχρι την ομοιομορφία των νυχιών και των xiaomi άλλαξαν όλα για να παραμείνουν όλα ως είχαν, και χειρότερα.

Θυμάμαι τον Μιχάλη Γκανά στο βιβλιοπωλείο Δωδώνη, στην οδό Ασκληπιού, μεταξύ Σόλωνος και Ακαδημίας. Τέλη της δεκαετίας ‘70, αρχές ‘80. Στεκόταν πίσω από ένα γραφειάκι στο βάθος, κάπνιζε ήρεμα. Γνωρίζαμε ότι ήταν ποιητής και ότι ήταν Ηπειρώτης· την καταγωγή μας την έφερνε η ίδια η Δωδώνη, του Πωγωνίσιου εκδότη Βαγγέλη Λάζου και του άλλου φίλου μας βιβλιοπώλη, του λεβέντη Γιώτη Πριώνη, από την Καστάνιανη Πωγωνίου.

ΜΝΗΜΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΜΝΗΜΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η αναδυόμενη βιομηχανία της ψευδοεπιστήμης

 Η αναδυόμενη βιομηχανία της ψευδοεπιστήμης

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

Πέρα από τις ηθικές ανησυχίες, οι ψευδείς δημοσιεύσεις έχουν καταστροφικές συνέπειες για την ακαδημαϊκή κοινότητα και την κοινωνία γενικότερα. Οι τομείς της ιατρικής, της φαρμακολογίας και της περιβαλλοντικής επιστήμης πλήττονται ιδιαίτερα.

Η έρευνα απαιτεί αφοσίωση, αυστηρότητα και διαφάνεια – αξίες θεμελιώδεις για την επιστημονική κοινότητα. Ωστόσο, η ανάδυση των λεγόμενων paper mills απειλεί να υπονομεύσει αυτές τις αρχές, φέρνοντας στο προσκήνιο σοβαρά προβλήματα ακαδημαϊκής ακεραιότητας.

ΟΙ ΕΥΘΥΜΕΣ ΧΗΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΛΑ ΓΚΡΕΚΑ ΜΠΕΛΕΤΣΑ

ΟΙ ΕΥΘΥΜΕΣ ΧΗΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΝΕΓΟΣ

Το ταξίδι του Στέφανου Κασσελάκη από την άφιξη στην έκπτωση δε θα μπρούσε να έχει happy end. Ο ΣΥΡΙΖΑ από αξιωματική αντιπολίτευση εξελίχθηκε σε ταινία καταστροφής, προκαλώντας ποταμούς από κροκοδείλια δάκρυα.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν μάλλον γραφτεί και ειπωθεί όλα. Αν και το έργο συνεχίζεται, δίνοντας -σχεδόν σε καθημερινό επίπεδο πια- τροφή για ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση.

Τι έργο είναι όμως;

ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΜΑΣ

ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΜΑΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΚΟΥΜΑΚΑΣ

Γιατί στα σύνορα και την ελληνική αγορά δεν γίνεται κανένας ουσιαστικός έλεγχος. Τα έξι ελληνικά φορτία που κατασχέθηκαν.

Περίπου ένα στα τέσσερα φρούτα και λαχανικά με «κόκκινες» μετρήσεις σε φυτοφάρμακα, παράγονται στην Τουρκία. Σημαντικό μέρος της τουρκικής παραγωγής περνά από την Ελλάδα, όμως οι έλεγχοι στα σύνορα και την ελληνική αγορά είναι σχεδόν ανύπαρκτοι.

Τα τελευταία στοιχεία του ευρωπαϊκού συστήματος για την ασφάλεια των τροφίμων-RASFF είναι αποκαλυπτικά. Την εμπορική χρονιά Σεπτεμβρίου 2023-Αυγούστου 2024 απορρίφθηκαν στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και εντός των κρατών-μελών συνολικά 580 φορτία φρούτων και λαχανικών. Το 22,4% των απορρίψεων (130 περιπτώσεις) ήταν εισαγόμενα προϊόντα από την Τουρκία.

Η τραγική θυσία του Νίκου Πλουμπίδη και ο σταλινισμός του ΚΚΕ

Η τραγική θυσία του Νίκου Πλουμπίδη και ο σταλινισμός του ΚΚΕ

Νίκος Γιαννόπουλος

O Νίκος Πλουμπίδης ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
14 Αυγούστου του 1954.

Ο Νίκος Πλουμπίδης που εκτελέστηκε σαν σήμερα πριν από 70 χρόνια από το μετεμφυλιακό κράτος είναι ίσως το πιο τραγικό πρόσωπο του ελληνικού κομμουνισμού.

Σήμερα συμπληρώνονται 70 χρόνια από την εκτέλεση του κομμουνιστή Νίκου Πλουμπίδη από το εκδικητικό μετεμφυλιακό κράτος. Οταν το εκτελεστικό απόσπασμα άκουγε το παράγγελμα του “πυρ”, το ημερολόγιο έγραφε 

Ο ανθρωπότυπος του Νίκου Πλουμπίδη σπανίζει στις μέρες μας. Ενας άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει τη σταδιοδρομία του δασκάλου η οποία τουλάχιστον θα του εξασφάλιζε τα απαραίτητα προς το ζην στην Ελλάδα των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα, προτίμησε να ριχθεί με αυταπάρνηση και πάθος στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση μέσω της ένταξής του στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Όταν η φυγή από την Ελλάδα φαντάζει ως η μόνη λύση αξιοπρέπειας…

Όταν η φυγή από την Ελλάδα φαντάζει ως η μόνη λύση αξιοπρέπειας…

Νίκος Γιαννόπουλος

Ο ζόφος, που απλώνεται από τον Εβρο μέχρι τα Χανιά και από το Καστελόριζο μέχρι την Κέρκυρα, δεν αφήνει κανένο άλλο περιθώριο επιλογής στους ανθρώπους που σε πείσμα των καιρών εξακολουθούν να ονειρεύονται

Σε μία Ελλάδα που πλέον ζέχνει από τη δυσωδία της σαπίλας των θεσμών, οι αντιφάσεις δίνουν και παίρνουν. Η κυριότερη: Η πιο μορφωμένη γενιά από καταβολής ελληνικού κράτους (χιλιάδες οι Ελληνες και οι Ελληνίδες με περισσότερους από έναν μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών στη διάθεσή τους) καλούνται να κολυμπήσουν σε μία θάλασσα γεμάτη περιττώματα και να επιβιώσουν.

Τourists go home: μια, ακόμη, ενδοταξική διαμάχη

Τourists go home: μια, ακόμη, ενδοταξική διαμάχη[ 

Κατέ Καζάντη

Αν τα ταξίδια και οι διακοπές κάνουν τον άνθρωπο ευτυχέστερο, είναι διότι τον απαλλάσσουν, προσωρινά έστω, από την καταδυνάστευση της μισθωτής κι εξαρτημένης εργασίας. Η ευδαιμονία, που κατακτιέται μοναχά όταν παύει ο αγώνας για την επιβίωση και διευρύνεται ο ορίζοντας του έξω κόσμου, είναι από τα αναντικατάστατα στις ζωές των προλετάριων, δικαίωμα, θεωρητικά, αναφαίρετο.

Σε, ίσως όχι πολύ παλαιότερες εποχές, το προνόμιο του ταξιδεύειν, για λόγους αναψυχής, κατείχαν κατ’ αποκλειστικότητα οι ανώτατες τάξεις των ευγενών, ή των εμπόρων. Οι ελάχιστοι περιηγητές, οι οποίοι και κατέγραφαν, με μπόλικες δόσεις οριενταλισμού, τις εμπειρίες τους, ανήκαν επίσης στον εσμό των αριστοκρατών που έβλεπαν αφ’ υψηλού τον υπόλοιπο κόσμο. Για τους εργάτες, το ταξίδι υπήρχε μόνο ως συνώνυμο του ξεριζωμού: έφευγαν, αν έφευγαν, για να συνεχίζουν να παραδίδουν την υπεραξία τους, απλώς σε άλλους τόπους.

Τι σημαίνει για έναν τόπο όπως η Γυάρος να αποκτήσει «νέα ζωή»;

Τι σημαίνει για έναν τόπο όπως η Γυάρος να αποκτήσει «νέα ζωή»;

Της Στελίνας Πορτέση *

Τις τελευταίες ημέρες για τον αρχιτεκτονικό και μη κόσμο έχει (ξανά)αποκτήσει ενδιαφέρον η περίπτωση της Γυάρου. Ναι της Γυάρου, εκείνου του μικρού νησιού ανάμεσα στην Τζιά και τη Σύρο στο συγκρότημα των γραφικών Κυκλάδων. Το Arxellence 3, ο νέος, διεθνής διεπιστημονικός διαγωνισμός αρχιτεκτονικών ιδεών στάθηκε η αφορμή να επανέλθει η Γυάρος στη δημόσια συζήτηση. Αλλά το ενδιαφέρον δε βρίσκεται μόνο σε αυτό καθ’ αυτό το διαγωνισμό.

Τα κέρδη uber alles-Η περίπτωση της IG Farben και η σχέση της με τη ναζιστική Γερμανία

Τα κέρδη uber alles

Ο επικεφαλής του προεδρείου της IG Farben, καταδικάστηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης AP

EΛΕΝΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ

Η ιστορία του 20ου αιώνα, σχεδόν, κυριαρχείται από τον καταστροφικό Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Χίτλερ, η ναζιστική ιδεολογία, η θανάτωση εκατομμυρίων ανθρώπων είτε στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε στα χαρακώματα, είτε στα φρικιαστικά εγκλήματα των ναζί, προκαλούν ρίγη. Ο 21ος αιώνας παρουσιάζει, πανευρωπαϊκά, μία έξαρση ακροδεξιών και ναζιστικών κινημάτων, που εκτός όλων των άλλων, οφείλεται και στη μειωμένη αναφορά ή και απόκρυψη πτυχών του ναζιστικού χιτλερικού μορφώματος.

Οι “χρυσές” ευκαιρίες της Κατοχής

Οι “χρυσές” ευκαιρίες της Κατοχής

350.000 σπίτια και οικόπεδα άλλαξαν χέρια στις 1.264 ημέρες της Κατοχής.

EΛΕΝΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ

Κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής, τα χρόνια που ο ελληνικός λαός πάλευε να κρατηθεί ζωντανός, να σώσει τα παιδιά του από την πείνα, να γλυτώσει από τις εκτελέσεις και τα μπλόκα, κάποια ιδιοτελή καθάρματα σχημάτισαν μία νέα κοινωνική ομάδα, μεσούσης της Κατοχής, τους “νεόπλουτους”.

Οι “νεόπλουτοι”, και κατά το… επιστημονικότερο, ο οικονομικός δοσιλογισμός, συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές με στόχο τον προσωπικό τους πλουτισμό, εκμεταλλευόμενοι τη δεινή κατάσταση του συνόλου, σχεδόν, του ελληνικού λαού.

“Κυρία, δεν ξέρω να βάζω το μπουφάν μου”- Τι συμβαίνει στα νηπιαγωγεία της χώρας

“Κυρία, δεν ξέρω να βάζω το μπουφάν μου”

Τι συμβαίνει στα νηπιαγωγεία της χώρας

ΣΥΡΑΓΩ ΛΙΑΤΣΙΚΟΥ, ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Τα παιδιά που φοιτούν εφέτος στα νηπιαγωγεία της χώρας αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλα προβλήματα με την αυτοεξυπηρέτησής τους, ακόμα και σε απλά ζητήματα. Τι λένε νηπιαγωγοί που έχουν καταγράψει το πρόβλημα στις τάξεις τους.

Αντιμέτωποι μ’ ένα φαινόμενο που δυσκολεύει ιδιαίτερα το εκπαιδευτικό τους έργο έρχονται τους τελευταίους μήνες, και ιδιαίτερα κατά την εφετινή σχολική σεζόν, οι νηπιαγωγοί της χώρας.

Πολλά από τα νήπια αρχίζουν την παρουσία τους στην εκπαίδευση παρουσιάζοντας σοβαρές δυσλειτουργίες στα ζητήματα της αυτοεξυπηρέτησής τους, ακόμα και στα φαινομενικά απλά, όπως το να φορέσουν, ας πούμε, το πανωφόρι τους χωρίς βοήθεια.

Μουσολινισμός με χαμηλά λιπαρά

Μουσολινισμός με χαμηλά λιπαρά

Θωμάς Τσαλαπάτης

Η επιμονή του Κασσελάκη στο δημοψήφισμα συμπυκνώνει και συνοψίζει τους όρους με τους οποίους αντιλαμβάνεται την πολιτική.

Η δημόσια παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη τις τελευταίες ημέρες μπορεί να περιγραφεί ως μία από τις χυδαιότερες πολιτικές καταθέσεις που έχουν καταγραφεί από τη μεταπολίτευση και μετά στο πλαίσιο του ελληνικού δημοκρατικού τόξου (αν υποθέσουμε πως ο συγκεκριμένος ανήκει σε αυτό). Σε επίπεδο ρητορικό, αισθητικό, αλλά κυρίως σε επίπεδο ουσίας. Είναι αυτός ο μοναδικός συνδυασμός χαμογελαστού αυταρχισμού και αυτοσχεδιαστικής άγνοιας που φέρνει ως αποτέλεσμα ένα σύνολο πρωτόγνωρο στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Αμερικανοποίηση και πολιτικό θέαμα

Αμερικανοποίηση και πολιτικό θέαμα

Νίκος Δεμερτζής

Για το «φαινόµενο Στέφανος Κασσελάκης» και τα εσωτερικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν ειπωθεί και γραφεί πολλά παντού. Οι διάφορες συζητήσεις μάλιστα, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δημιουργούν ένα παράγωγο φαινόμενο αυτοεκπληρούμενης προφητείας: καθώς ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θεωρείται πως δεν έχει θέσεις, αντί η δημόσια συζήτηση να αφορά προτάσεις για την αντιμετώπιση των πολυ-κρίσεων, επί των οποίων θα όφειλε ο ίδιος να τοποθετηθεί, περιστρέφεται αντιπαραγωγικά γύρω από την εκ μέρους του έλλειψη θέσεων. Οπότε από το κενό παράγεται κενό, με το οποίο τροφοδοτείται το πολιτικό θέαμα· η εικόνα υπερτερεί των ζητημάτων.

Η Αλβανία και ο ρατσισμός μας

Η Αλβανία και ο ρατσισμός μας

Δημήτρης Σαρρής

Πριν από ακριβώς 30 χρόνια, ως έφηβος και μέσα στα πλαίσια μιας οικογενειακής εκδρομής από την Κέρκυρα, βρέθηκα για πρώτη φορά στους Άγιους Σαράντα, ακριβώς απέναντι από το μεγάλο νησί του Ιονίου. Εκείνη η επίσκεψη, εκείνη την εποχή, όταν για πρώτη φορά ακούγαμε για τους φτωχούς μετανάστες που έρχονταν από εκεί, για το “Σύστημα” που κατέρρευσε, για τη φτώχεια και για τη μαζική φυγή..

Χαμογέλα, ρε τι σου ζητάνε!

"Χαμογέλα, ρε τι σου ζητάνε!"

Αύγουστος Κορτώ

Χαμογελάω γιατί εδώ και πέντε χρόνια - με κάποια μικρά σκαμπανεβάσματα - είμαι καλά.

Όμως χαμογελούσα κι όταν ήμουν χάλια, όταν ένιωθα ότι ο αέρας αποτελούνταν κατά 21% από καθαρή δυστυχία. Το έκανα για να μην επιβαρύνω τους αγαπημένους μου περαιτέρω, γιατί ένιωθα, όπως όλοι οι ψυχικά άρρωστοι σε κρίση, ότι ήμουν άχρηστος, ένα σκέτο άχθος, κι ότι κατά βάθος ίσως μου άξιζε αυτό που ζούσα, ότι ίσως ήταν μια τιμωρία που μου επέβαλλε ο άθλιος εαυτός μου.