ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΟΥΜΕ

ΕΧΟΥΜΕ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΟΥΜΕ

ΠΑΝΟΣ ΚΩΔΩΝΑΣ

Ραγδαία αύξηση της ποσότητας μικροπλαστικών στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Τι αποκαλύπτουν τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα, ποιοι οι κίνδυνοι.

Τα μικροπλαστικά έχουν εισχωρήσει στη ζωή μας, διαπερνώντας περιοχές του πλανήτη που θεωρούσαμε ανέγγιχτες, φτάνοντας μέχρι το ποτήρι του νερού που πίνουμε καθημερινά.

Αυτά τα αόρατα σωματίδια από πλαστικό έχουν καταφέρει να φτάσουν παντού, και το ανησυχητικό είναι ότι, αν και δεν τα βλέπουμε, οι συνέπειές τους μπορεί να είναι πολύ σοβαρές.

Τα σκάνδαλα ΠΑΣΟΚ: Από το καλαμπόκι στον Κοσκωτά και από το Χρηματιστήριο στον Τσοχατζόπουλο

 Τα σκάνδαλα ΠΑΣΟΚ: 

Από το καλαμπόκι στον Κοσκωτά και από το Χρηματιστήριο στον Τσοχατζόπουλο

Είναι γνωστό ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν φανατικός θαυμαστής και θαμώνας στα λαϊκά κέντρα που τραγουδούσε η Ρίτα Σακκελαρίου. Στο θρυλικό κέντρο το κέντρο “Κουίν Αν” στην εθνική οδό, δεν ήταν λίγες φορές που ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, εθέαθη να χορεύει το αγαπημένο του ζεμπέκικο: “Αυτός ο άνθρωπός αυτός”.

Όμως στη δεκαετία του 80, όπου με το σύνθημα “αλλαγή” το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε τη χώρα αρχικά για δύο τετραετίες και συνέχισε, τόσο ο Ανδρέας Παπανδρέου, όσο και οι συνεργάτες του (υπουργοί και διάδοχοι), φαίνεται ότι εμπέδωσαν ένα άλλο λαϊκό σουξέ της μεγάλης τραγουδίστριας. Το “Ιστορία μου αμαρτία μου, λάθος μου μεγάλο”.

Θραύσματα, αμπέχονα, δεκαετίες

Θραύσματα, αμπέχονα, δεκαετίες

ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ

Από το πουκαμισάκι με τα τσιγάρα και το Πάρκερ μέχρι την ομοιομορφία των νυχιών και των xiaomi άλλαξαν όλα για να παραμείνουν όλα ως είχαν, και χειρότερα.

Θυμάμαι τον Μιχάλη Γκανά στο βιβλιοπωλείο Δωδώνη, στην οδό Ασκληπιού, μεταξύ Σόλωνος και Ακαδημίας. Τέλη της δεκαετίας ‘70, αρχές ‘80. Στεκόταν πίσω από ένα γραφειάκι στο βάθος, κάπνιζε ήρεμα. Γνωρίζαμε ότι ήταν ποιητής και ότι ήταν Ηπειρώτης· την καταγωγή μας την έφερνε η ίδια η Δωδώνη, του Πωγωνίσιου εκδότη Βαγγέλη Λάζου και του άλλου φίλου μας βιβλιοπώλη, του λεβέντη Γιώτη Πριώνη, από την Καστάνιανη Πωγωνίου.

ΜΝΗΜΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΜΝΗΜΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η αναδυόμενη βιομηχανία της ψευδοεπιστήμης

 Η αναδυόμενη βιομηχανία της ψευδοεπιστήμης

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

Πέρα από τις ηθικές ανησυχίες, οι ψευδείς δημοσιεύσεις έχουν καταστροφικές συνέπειες για την ακαδημαϊκή κοινότητα και την κοινωνία γενικότερα. Οι τομείς της ιατρικής, της φαρμακολογίας και της περιβαλλοντικής επιστήμης πλήττονται ιδιαίτερα.

Η έρευνα απαιτεί αφοσίωση, αυστηρότητα και διαφάνεια – αξίες θεμελιώδεις για την επιστημονική κοινότητα. Ωστόσο, η ανάδυση των λεγόμενων paper mills απειλεί να υπονομεύσει αυτές τις αρχές, φέρνοντας στο προσκήνιο σοβαρά προβλήματα ακαδημαϊκής ακεραιότητας.

ΟΙ ΕΥΘΥΜΕΣ ΧΗΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΛΑ ΓΚΡΕΚΑ ΜΠΕΛΕΤΣΑ

ΟΙ ΕΥΘΥΜΕΣ ΧΗΡΕΣ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΝΕΓΟΣ

Το ταξίδι του Στέφανου Κασσελάκη από την άφιξη στην έκπτωση δε θα μπρούσε να έχει happy end. Ο ΣΥΡΙΖΑ από αξιωματική αντιπολίτευση εξελίχθηκε σε ταινία καταστροφής, προκαλώντας ποταμούς από κροκοδείλια δάκρυα.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν μάλλον γραφτεί και ειπωθεί όλα. Αν και το έργο συνεχίζεται, δίνοντας -σχεδόν σε καθημερινό επίπεδο πια- τροφή για ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση.

Τι έργο είναι όμως;

ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΜΑΣ

ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΜΑΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΚΟΥΜΑΚΑΣ

Γιατί στα σύνορα και την ελληνική αγορά δεν γίνεται κανένας ουσιαστικός έλεγχος. Τα έξι ελληνικά φορτία που κατασχέθηκαν.

Περίπου ένα στα τέσσερα φρούτα και λαχανικά με «κόκκινες» μετρήσεις σε φυτοφάρμακα, παράγονται στην Τουρκία. Σημαντικό μέρος της τουρκικής παραγωγής περνά από την Ελλάδα, όμως οι έλεγχοι στα σύνορα και την ελληνική αγορά είναι σχεδόν ανύπαρκτοι.

Τα τελευταία στοιχεία του ευρωπαϊκού συστήματος για την ασφάλεια των τροφίμων-RASFF είναι αποκαλυπτικά. Την εμπορική χρονιά Σεπτεμβρίου 2023-Αυγούστου 2024 απορρίφθηκαν στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και εντός των κρατών-μελών συνολικά 580 φορτία φρούτων και λαχανικών. Το 22,4% των απορρίψεων (130 περιπτώσεις) ήταν εισαγόμενα προϊόντα από την Τουρκία.

Η τραγική θυσία του Νίκου Πλουμπίδη και ο σταλινισμός του ΚΚΕ

Η τραγική θυσία του Νίκου Πλουμπίδη και ο σταλινισμός του ΚΚΕ

Νίκος Γιαννόπουλος

O Νίκος Πλουμπίδης ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
14 Αυγούστου του 1954.

Ο Νίκος Πλουμπίδης που εκτελέστηκε σαν σήμερα πριν από 70 χρόνια από το μετεμφυλιακό κράτος είναι ίσως το πιο τραγικό πρόσωπο του ελληνικού κομμουνισμού.

Σήμερα συμπληρώνονται 70 χρόνια από την εκτέλεση του κομμουνιστή Νίκου Πλουμπίδη από το εκδικητικό μετεμφυλιακό κράτος. Οταν το εκτελεστικό απόσπασμα άκουγε το παράγγελμα του “πυρ”, το ημερολόγιο έγραφε 

Ο ανθρωπότυπος του Νίκου Πλουμπίδη σπανίζει στις μέρες μας. Ενας άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει τη σταδιοδρομία του δασκάλου η οποία τουλάχιστον θα του εξασφάλιζε τα απαραίτητα προς το ζην στην Ελλάδα των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα, προτίμησε να ριχθεί με αυταπάρνηση και πάθος στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση μέσω της ένταξής του στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Όταν η φυγή από την Ελλάδα φαντάζει ως η μόνη λύση αξιοπρέπειας…

Όταν η φυγή από την Ελλάδα φαντάζει ως η μόνη λύση αξιοπρέπειας…

Νίκος Γιαννόπουλος

Ο ζόφος, που απλώνεται από τον Εβρο μέχρι τα Χανιά και από το Καστελόριζο μέχρι την Κέρκυρα, δεν αφήνει κανένο άλλο περιθώριο επιλογής στους ανθρώπους που σε πείσμα των καιρών εξακολουθούν να ονειρεύονται

Σε μία Ελλάδα που πλέον ζέχνει από τη δυσωδία της σαπίλας των θεσμών, οι αντιφάσεις δίνουν και παίρνουν. Η κυριότερη: Η πιο μορφωμένη γενιά από καταβολής ελληνικού κράτους (χιλιάδες οι Ελληνες και οι Ελληνίδες με περισσότερους από έναν μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών στη διάθεσή τους) καλούνται να κολυμπήσουν σε μία θάλασσα γεμάτη περιττώματα και να επιβιώσουν.

Τourists go home: μια, ακόμη, ενδοταξική διαμάχη

Τourists go home: μια, ακόμη, ενδοταξική διαμάχη[ 

Κατέ Καζάντη

Αν τα ταξίδια και οι διακοπές κάνουν τον άνθρωπο ευτυχέστερο, είναι διότι τον απαλλάσσουν, προσωρινά έστω, από την καταδυνάστευση της μισθωτής κι εξαρτημένης εργασίας. Η ευδαιμονία, που κατακτιέται μοναχά όταν παύει ο αγώνας για την επιβίωση και διευρύνεται ο ορίζοντας του έξω κόσμου, είναι από τα αναντικατάστατα στις ζωές των προλετάριων, δικαίωμα, θεωρητικά, αναφαίρετο.

Σε, ίσως όχι πολύ παλαιότερες εποχές, το προνόμιο του ταξιδεύειν, για λόγους αναψυχής, κατείχαν κατ’ αποκλειστικότητα οι ανώτατες τάξεις των ευγενών, ή των εμπόρων. Οι ελάχιστοι περιηγητές, οι οποίοι και κατέγραφαν, με μπόλικες δόσεις οριενταλισμού, τις εμπειρίες τους, ανήκαν επίσης στον εσμό των αριστοκρατών που έβλεπαν αφ’ υψηλού τον υπόλοιπο κόσμο. Για τους εργάτες, το ταξίδι υπήρχε μόνο ως συνώνυμο του ξεριζωμού: έφευγαν, αν έφευγαν, για να συνεχίζουν να παραδίδουν την υπεραξία τους, απλώς σε άλλους τόπους.

Τι σημαίνει για έναν τόπο όπως η Γυάρος να αποκτήσει «νέα ζωή»;

Τι σημαίνει για έναν τόπο όπως η Γυάρος να αποκτήσει «νέα ζωή»;

Της Στελίνας Πορτέση *

Τις τελευταίες ημέρες για τον αρχιτεκτονικό και μη κόσμο έχει (ξανά)αποκτήσει ενδιαφέρον η περίπτωση της Γυάρου. Ναι της Γυάρου, εκείνου του μικρού νησιού ανάμεσα στην Τζιά και τη Σύρο στο συγκρότημα των γραφικών Κυκλάδων. Το Arxellence 3, ο νέος, διεθνής διεπιστημονικός διαγωνισμός αρχιτεκτονικών ιδεών στάθηκε η αφορμή να επανέλθει η Γυάρος στη δημόσια συζήτηση. Αλλά το ενδιαφέρον δε βρίσκεται μόνο σε αυτό καθ’ αυτό το διαγωνισμό.

Τα κέρδη uber alles-Η περίπτωση της IG Farben και η σχέση της με τη ναζιστική Γερμανία

Τα κέρδη uber alles

Ο επικεφαλής του προεδρείου της IG Farben, καταδικάστηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης AP

EΛΕΝΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ

Η ιστορία του 20ου αιώνα, σχεδόν, κυριαρχείται από τον καταστροφικό Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Χίτλερ, η ναζιστική ιδεολογία, η θανάτωση εκατομμυρίων ανθρώπων είτε στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε στα χαρακώματα, είτε στα φρικιαστικά εγκλήματα των ναζί, προκαλούν ρίγη. Ο 21ος αιώνας παρουσιάζει, πανευρωπαϊκά, μία έξαρση ακροδεξιών και ναζιστικών κινημάτων, που εκτός όλων των άλλων, οφείλεται και στη μειωμένη αναφορά ή και απόκρυψη πτυχών του ναζιστικού χιτλερικού μορφώματος.

Οι “χρυσές” ευκαιρίες της Κατοχής

Οι “χρυσές” ευκαιρίες της Κατοχής

350.000 σπίτια και οικόπεδα άλλαξαν χέρια στις 1.264 ημέρες της Κατοχής.

EΛΕΝΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ

Κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής, τα χρόνια που ο ελληνικός λαός πάλευε να κρατηθεί ζωντανός, να σώσει τα παιδιά του από την πείνα, να γλυτώσει από τις εκτελέσεις και τα μπλόκα, κάποια ιδιοτελή καθάρματα σχημάτισαν μία νέα κοινωνική ομάδα, μεσούσης της Κατοχής, τους “νεόπλουτους”.

Οι “νεόπλουτοι”, και κατά το… επιστημονικότερο, ο οικονομικός δοσιλογισμός, συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές με στόχο τον προσωπικό τους πλουτισμό, εκμεταλλευόμενοι τη δεινή κατάσταση του συνόλου, σχεδόν, του ελληνικού λαού.

“Κυρία, δεν ξέρω να βάζω το μπουφάν μου”- Τι συμβαίνει στα νηπιαγωγεία της χώρας

“Κυρία, δεν ξέρω να βάζω το μπουφάν μου”

Τι συμβαίνει στα νηπιαγωγεία της χώρας

ΣΥΡΑΓΩ ΛΙΑΤΣΙΚΟΥ, ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Τα παιδιά που φοιτούν εφέτος στα νηπιαγωγεία της χώρας αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλα προβλήματα με την αυτοεξυπηρέτησής τους, ακόμα και σε απλά ζητήματα. Τι λένε νηπιαγωγοί που έχουν καταγράψει το πρόβλημα στις τάξεις τους.

Αντιμέτωποι μ’ ένα φαινόμενο που δυσκολεύει ιδιαίτερα το εκπαιδευτικό τους έργο έρχονται τους τελευταίους μήνες, και ιδιαίτερα κατά την εφετινή σχολική σεζόν, οι νηπιαγωγοί της χώρας.

Πολλά από τα νήπια αρχίζουν την παρουσία τους στην εκπαίδευση παρουσιάζοντας σοβαρές δυσλειτουργίες στα ζητήματα της αυτοεξυπηρέτησής τους, ακόμα και στα φαινομενικά απλά, όπως το να φορέσουν, ας πούμε, το πανωφόρι τους χωρίς βοήθεια.

Μουσολινισμός με χαμηλά λιπαρά

Μουσολινισμός με χαμηλά λιπαρά

Θωμάς Τσαλαπάτης

Η επιμονή του Κασσελάκη στο δημοψήφισμα συμπυκνώνει και συνοψίζει τους όρους με τους οποίους αντιλαμβάνεται την πολιτική.

Η δημόσια παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη τις τελευταίες ημέρες μπορεί να περιγραφεί ως μία από τις χυδαιότερες πολιτικές καταθέσεις που έχουν καταγραφεί από τη μεταπολίτευση και μετά στο πλαίσιο του ελληνικού δημοκρατικού τόξου (αν υποθέσουμε πως ο συγκεκριμένος ανήκει σε αυτό). Σε επίπεδο ρητορικό, αισθητικό, αλλά κυρίως σε επίπεδο ουσίας. Είναι αυτός ο μοναδικός συνδυασμός χαμογελαστού αυταρχισμού και αυτοσχεδιαστικής άγνοιας που φέρνει ως αποτέλεσμα ένα σύνολο πρωτόγνωρο στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Αμερικανοποίηση και πολιτικό θέαμα

Αμερικανοποίηση και πολιτικό θέαμα

Νίκος Δεμερτζής

Για το «φαινόµενο Στέφανος Κασσελάκης» και τα εσωτερικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν ειπωθεί και γραφεί πολλά παντού. Οι διάφορες συζητήσεις μάλιστα, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δημιουργούν ένα παράγωγο φαινόμενο αυτοεκπληρούμενης προφητείας: καθώς ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θεωρείται πως δεν έχει θέσεις, αντί η δημόσια συζήτηση να αφορά προτάσεις για την αντιμετώπιση των πολυ-κρίσεων, επί των οποίων θα όφειλε ο ίδιος να τοποθετηθεί, περιστρέφεται αντιπαραγωγικά γύρω από την εκ μέρους του έλλειψη θέσεων. Οπότε από το κενό παράγεται κενό, με το οποίο τροφοδοτείται το πολιτικό θέαμα· η εικόνα υπερτερεί των ζητημάτων.

Η Αλβανία και ο ρατσισμός μας

Η Αλβανία και ο ρατσισμός μας

Δημήτρης Σαρρής

Πριν από ακριβώς 30 χρόνια, ως έφηβος και μέσα στα πλαίσια μιας οικογενειακής εκδρομής από την Κέρκυρα, βρέθηκα για πρώτη φορά στους Άγιους Σαράντα, ακριβώς απέναντι από το μεγάλο νησί του Ιονίου. Εκείνη η επίσκεψη, εκείνη την εποχή, όταν για πρώτη φορά ακούγαμε για τους φτωχούς μετανάστες που έρχονταν από εκεί, για το “Σύστημα” που κατέρρευσε, για τη φτώχεια και για τη μαζική φυγή..

Χαμογέλα, ρε τι σου ζητάνε!

"Χαμογέλα, ρε τι σου ζητάνε!"

Αύγουστος Κορτώ

Χαμογελάω γιατί εδώ και πέντε χρόνια - με κάποια μικρά σκαμπανεβάσματα - είμαι καλά.

Όμως χαμογελούσα κι όταν ήμουν χάλια, όταν ένιωθα ότι ο αέρας αποτελούνταν κατά 21% από καθαρή δυστυχία. Το έκανα για να μην επιβαρύνω τους αγαπημένους μου περαιτέρω, γιατί ένιωθα, όπως όλοι οι ψυχικά άρρωστοι σε κρίση, ότι ήμουν άχρηστος, ένα σκέτο άχθος, κι ότι κατά βάθος ίσως μου άξιζε αυτό που ζούσα, ότι ίσως ήταν μια τιμωρία που μου επέβαλλε ο άθλιος εαυτός μου.

Ψύχραιμα για την συνεχιζόμενη καταστροφή της Χώρας μας

Οι «συνταγές» λειτουργίας και οι μηχανισμοί σκορπίσματος χρήματος της Πυροσβεστικής

Δρ. Ελευθέριος Σταματόπουλος,

Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος Μελετητής

Η Χώρα καίγεται πάλι αδιακρίτως αν καίγονται δροσερά δάση ή πιο ξηροθερμικά οικοσυστήματα ή απλώς εκτεταμένες γεωργικές εκτάσεις.  Ένας κεραυνός στον Έβρο αρκούσε να κάψει μέχρι σήμερα μισό Νομό και συνεχίζει. Μπήκε στο άκαυτο Δάσος της Δαδιάς το οποίο να μην έχετε καμιά αμφιβολία θα καεί ολόκληρο.

Πρώτα ένα παράδειγμα συνηθισμένης πρακτικής για την Οργάνωση και τον συντονισμό. Χθες στις 7 π.μ με την έναρξη της βάρδιας των Πυροσβεστών του κλιμακίου Τρικάλων ξεκίνησαν 40 πυροσβέστες για να βοηθήσουν στην κατάσβεση στην φωτιά της Αλεξανδρούπολης με λεωφορείο. Μετά από περίπου 8 ώρες έφτασαν… Αμέσως κλήθηκαν να βοηθήσουν. Βοήθησαν όσο μπόρεσαν (πόσο αλήθεια) και στην συνέχεια αντί να ξεκουραστούν κάπου και να συνεχίσουν την άλλη μέρα,… έφυγαν αμέσως πίσω για τα Τρίκαλα πάλι με λεωφορείο. Γύρισαν λοιπόν καταπονημένοι μέχρι λιποθυμίας, αλλά το λεωφορείο πήρε άλλους 40 και κάνει την ίδια διαδρομή.

Λίγο πριν πεθάνεις…

Λίγο πριν πεθάνεις…

Το κορίτσι του διπλανού portal

Ο παππούς μου ήταν φυσικός. Ήταν και 96 χρονών. Όταν τον ρωτούσαν πόσων χρονών είναι απαντούσε «χοντρικά… λίγο πριν πεθάνω». Το καλύτερο είναι ότι χαμογελούσε όταν το ‘λεγε. Γνήσια, όχι μ’ αυτό το χαμόγελο-μορφασμό-κάλυμμα τρόμου.

Ο παππούς μου χώρισε από τη γιαγιά μου όταν ήταν 75 χρονών. Όχι γιατί βρήκε γκόμενα αυτός. Όχι επειδή βρήκε γκόμενο η γιαγιά. Χώρισε γιατί δεν ήθελε να πηγαίνει εκδρομές σε μοναστήρια μαζί της. Σιχαινόταν επίσης τις φίλες της, που αφού γλεντοκόπησαν με συζύγους και εραστές στις Μυκόνους και τα Καζίνα της Ευρώπης, αποφάσισαν να κάνουν πλέον Πάσχα στον πανάγιο τάφο μόνο και μόνο γιατί φοβήθηκαν ότι έχουν πάρει την άγουσα για τον δικό τους τον τάφο.

Ο «υγιής ανταγωνισμός» και άλλα παραμύθια

Ο «υγιής ανταγωνισμός» και άλλα παραμύθια

Μπάμπης Μιχάλης

Πάνω από 96 δισεκατομμύρια δολάρια έχουν πληρώσει από το 2000 οι αμερικανικές εταιρείες για διευθέτηση κατηγοριών σύστασης καρτέλ και πρόστιμα, όπως αποκαλύπτει έκθεση στις ΗΠΑ. ● Τράπεζες και φαρμακευτικές στην κορυφή του «υγιούς ανταγωνισμού».

Ο καπιταλισμός είθισται να ορίζεται ως ένα σύστημα συνεχούς ανταγωνισμού στο οποίο οι τιμές καθορίζονται από την προσφορά και τη ζήτηση: οι παραγωγοί αγαθών και υπηρεσιών ανταγωνίζονται μεταξύ τους προκειμένου να βρουν αγοραστές, προσφέροντας έκαστος τις ελκυστικότερες τιμές.

Αυτά, ωστόσο, ισχύουν μόνο στη θεωρία.

H δική μου αριστερά

H δική μου αριστερά

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

“Ήταν ένας νέος ωχρός, καθόταν στο πεζοδρόμιο,

χειμώνας, κρύωνε. “τι περιμένεις;” του λέω.” τον άλλο αιώνα” μου λέει.

Και χιόνιζε ήσυχα, ήσυχα, όπως πάνω από έναν τάφο”                                                                                              Τάσος Λειβαδίτης

Η δική μου αριστερά, είναι η στρατιά των διπλά ηττημένων ευγενών ηρώων που για ένα πουκάμισο αδειανό, για ένα διαψευσμένο όνειρο, για μια ματαιωμένη ελπίδα έδωσαν τη ζωή τους.

Η δική μου αριστερά διακρινόταν πάντα για την ευγένεια της.

Η δική μου αριστερά ξεχώριζε πάντα για την επιμονή της στις ιδέες της.

ΠΑΙΡΝΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ

ΠΑΙΡΝΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ

Γ. Ρίτσου 

«Σχήμα της απουσίας»
"Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους,
τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους
την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει
σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί –
Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα
σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή
καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.
Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι
κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο
και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο
που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρηση
μα απ’ την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους,
είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.

Μην ερωτευτείς άνθρωπο σαν εμένα

Μην ερωτευτείς άνθρωπο σαν εμένα

Φρόσω Μαγκαφοπούλου

Μην ερωτευτείς κάποιον που λέει λιγότερα απ’ όσα ξέρει και καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα δείχνει. Οι άνθρωποι αυτοί μπερδεύουν. Μείνε μακριά απ’ αυτούς που αγαπάνε παράξενα πράγματα όπως η μυρωδιά των βιβλίων. Που τους τραβάει σαν μαγνήτης το διαφορετικό. Που ψυχαναγκαστικά διαχωρίζουν τους όρους «μοναχικότητα» και «μοναξιά». Μην πλησιάζεις ανθρώπους άναρχους που αντί να έχουν συγκεκριμένο Θεό άγονται και φέρονται με βάση τη δύναμη της αγάπης. Ανθρώπους που ψηφίζουν χωρίς να αυταπατώνται ή να στρατεύονται όπως τους έμαθε η μαμά κι ο μπαμπάς.

Μείνε μακριά, δεν αξίζει ο κόπος. Ερωτεύσου καλύτερα άτομα που ξέρουν να βάζουν τις ζωές τους σε κουτάκια, που γουστάρουν η μόστρα τους να είναι πιο φασαριόζα από την ουσία τους. Που συμπεριφέρονται πάντα σωστά ακόμα κι όταν δεν το εννοούν. Ερωτεύσου ανθρώπους που είναι πάντα συγκεντρωμένοι, που δεν αμφιβάλλουν, που δε σε ζαλίζουν με ολονύχτιες συζητήσεις. Που λένε εύκολα ναι χωρίς να ρωτάνε γιατί. Μείνε κοντά σ’ εκείνους που οι έξοδοι μαζί τους θα είναι μόνο αλκοόλ και γαρύφαλλα. Χωρίς βαρετές εναλλακτικές όπως συναυλίες και νυχτερινές βουτιές σε κοντινές παραλίες.

Προβληματισμοί και προτάσεις με στόχο τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και της Αριστεράς

Ανοικτή επιστολή προς τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές.

Προβληματισμοί και προτάσεις με στόχο τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και της Αριστεράς

Κοινή ανησυχία όχι μόνο των μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αλλά και μιας ευρείας πλειοψηφίας κόσμου που ανήκει στο δημοκρατικό προοδευτικό τόξο, είναι η αναζήτηση αποτελεσματικού τρόπου για να ανατραπεί η κυβέρνηση του Μητσοτάκη - ΝΔ. Αγωνιζόμαστε ώστε η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και η συνακόλουθη ήττα της ΝΔ να ανοίξει το δρόμο για την εφαρμογή αριστερών-προοδευτικών πολιτικών, για μια ουσιαστική στρατηγικού χαρακτήρα ήττα του νεοφιλελευθερισμού και της ελληνικής αυταρχικής Νεοδεξιάς του κ. Μητσοτάκη, που κατολισθαίνει όλο και περισσότερο σε πολιτικές της Ακροδεξιάς και της διεθνούς Αlt Right.

Για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία

Για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία

Λίλιαν Τσιτσέρκια 

Δημοσιεύουμε σήμερα ένα άρθρο της Λίλιαν Τσιτσέρκια, μεταδιδακτορικής ερευνήτριας φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου, που δημοσιεύτηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2022 στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού Jacobin, με τίτλο “Why Socialists Need to Talk About Justice” [Γιατί οι σοσιαλιστές πρέπει να μιλούν για τη δικαιοσύνη] (jacobin.com/2022/12/capitalism-socialism-liberalism-justice-philosophy-marx). Μέσα στη γενική ιδεολογική αφασία της σύγχρονης ελληνικής κεντρικής πολιτικής σκηνής, όπου η λέξη «σοσιαλισμός» έχει περιπέσει σε αχρησία, το περιεχόμενο του κειμένου μπορεί να φαντάζει «απλοϊκό» και παλιακό. Στους παλιότερους θυμίζει τις αντιπαραθέσεις των δεκαετιών του 1970 και του 1980 μεταξύ της ανανεωτικής και της παραδοσιακής κομμουνιστικής Αριστεράς, στην οποία υπό μία έννοια θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε και μεγάλο μέρος της άκρας Αριστεράς (παρά την σφοδρή της αντίθεση στη σοβιετική ορθοδοξία). Η προτροπή της Τσιτσέρκια στους σοσιαλιστές να μιλούν για τη δικαιοσύνη της μετακαπιταλιστικής κοινωνίας είναι, κατά την γνώμη μου, αυτό που κάποτε εννοούσαμε κάποιοι/ες όταν υποστηρίζαμε την ανάγκη κατάκτησης της ηγεμονίας στην κοινωνία και οραματιζόμασταν τον «σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία» (Εξ ου και η «αυθαιρεσία» της αλλαγής του τίτλου του άρθρου). Το γεγονός ότι κυρίως στην Αμερική, όπου εδρεύει το Jacobin, αλλά και σε άλλες χώρες, η ριζοσπαστική νεολαία συζητά πάλι για την υπέρβαση του καπιταλισμού και για έναν μελλοντικό σοσιαλιστικό κόσμο, ας μην μας οδηγήσει σε μελαγχολικές σκέψεις επειδή γίνεται με «καθυστέρηση» μισού αιώνα. Ας το δούμε ως μια ευκαιρία να ξαναρχίσει και στη χώρα μας αυτή η συζήτηση, αντί της άχαρης αποϊδεολογικοποιημένης αντιπαράθεσης για τη νομή της εξουσίας.  Χ.Γο.

Φτάνει να φύγει ο Μητσοτάκης;

Φτάνει να φύγει ο Μητσοτάκης;

Μάριος Διονέλλης

«Καλή χρονιά, με υγεία και... να φύγει ο Μητσοτάκης». Πολλές φορές ειπώθηκε, άλλοτε μεταξύ σοβαρού και αστείου και άλλοτε με πραγματική ελπίδα και προσμονή. Το είπα, το ευχήθηκα κι εγώ αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού ήταν το ερώτημα: «Φτάνει;» Σε κάποιες περιπτώσεις το άνοιξα το θέμα, σε άλλες το απέφυγα. Χρονιάρες μέρες ήταν εξάλλου...

Μπροστά στις κάλπες, όμως, το ερώτημα επανέρχεται: «Φτάνει να φύγει ο Μητσοτάκης;». Και μετά τι θα έρθει; Ο,τι και να έρθει θα είναι πιο... «προοδευτικό»; Και τι σημαίνει «προοδευτικό»;

Χωρισμός Εκκλησίας-Πολιτείας στις δέκα πρώτες μέρες

Χωρισμός Εκκλησίας-Πολιτείας στις δέκα πρώτες μέρες

Τι είναι σήμερα οι απανταχού Εκκλησίες; Μα αρμός της εξουσίας, ίσως μάλιστα ο πιο ισχυρός κι ανθεκτικός

Οταν, μεσούσης της κρίσης του κορωνοϊού (Απρίλιος του 2020), η Βραζιλία μετρούσε κατά χιλιάδες τα θύματα, ο Ζαΐρ Μεσσίας Μπολσονάρου, σε συνεννόηση με τους αγαπημένους του εταίρους, τους πάστορες της Ευαγγελικής, κυρίως, Εκκλησίας και τους θρησκευτικούς ηγέτες γενικώς, καθιέρωσε ημέρα γενικής νηστείας για να διώξει το μίασμα από τη χώρα. «Οι δυνάμεις του κακού υψώνονται ενάντια σε έναν θεοσεβούμενο χριστιανό Πρόεδρο, υπέρμαχο της οικογένειας. Η Κυριακή θα είναι μία ημέρα νηστείας» έγραφε τότε στο Twitter ο -και πάστωρ, και γερουσιαστής- Μάρκο Φελιτσιάνο.