Ναι ρε, πεινάμε. Τι ζόρι τραβάς;
Κι εκεί που είσαι αραχτός στην τραπεζάρα του Μαξίμου -κερασιά νάναι ή βαλανιδιά;- και χαζεύεις το Xiaomi που σου έστειλε ο CEO (αμάν, κινέζικο πάλι, δεν είχε κανένα άιφον, ένα σάμσουνγκ έστω;) και χαζεύεις στη βιντεοκλήση 5G με τον Πιερακάκη, με ταχύτητες φωτός και απίστευτη ευκρίνεια και ήχο κρυστάλλινο και λες «Πόσο παμμέγιστος είμαι, έφερα το 5G στους χλιμίντζουρες πιο γρήγορα κι απ’ τα εμβόλια», αχός βαρύς ακούγεται έξω από το Μέγαρο, «Ποιος παπάρας κάνει φασαρία;», «Μην ανησυχείτε πρόεδρε, το ελέγχουμε κάτι συνδικαλο-άπλυτοι είναι, τους μαζεύουμε. Ενα πανό ανοίξανε μόνο», «Πανό; Και τι λέει; Με βρίζουν;» «Οχι, πρόεδρε. Μια λέξη μόνο έχει. ΠΕΙΝΑΜΕ». «Πεινάμε; Στον Ξανθόπουλο και στον Καΐλα ξεπέσανε. Ποιος πεινάει σήμερα;» 
ΑΝ Η ΣΚΥΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, Η ΧΑΡΥΒΔΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΧΑΛΙΝΩΜΕΝΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
«Η συζήτηση για την πορεία του Πολυτεχνείου δεν αφορά μόνο τη 17η Νοεμβρίου. Αφορά συνολικά το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν δημόσια τα αιτήματά τους για τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια (μη γελιόμαστε, ο κορονοϊός έχει πολύ δρόμο μπροστά του). Αφορά τον πυλώνα μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας, που δεν είναι ο κοινοβουλευτισμός (και ο Όρμπαν έχει κοινοβουλευτισμό), αλλά η αυτοτελής δυνατότητα των πολιτών να δρουν συλλογικά εκτός των σχεδιασμών της κρατικής εξουσίας. Ειδικά σήμερα, που πρέπει να εκφραστεί η κοινωνική αντιπολίτευση για τις εγκληματικές επιλογές της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της πανδημίας το τελευταίο εξάμηνο.
Είναι γεγονός ότι ο Αύγουστος που διανύουμε δεν ή- ταν ένας ήρεμος μήνας από πλευράς πολιτικών εξελίξεων.
Τα γεγονότα ήταν πολλά και οι αποτυχίες της κυβέρνησης να τα διαχειριστεί διαδέχονταν η μία την άλλη. Ταυτόχρονα, όμως, για να είμαστε ειλικρινείς, το κλίμα στο εσωτερικό του κόμματός μας δεν ήταν το καλύτερο.
Ας συνεννοηθούμε λοιπόν…δημοσίως
Σαν βάση της σημερινής απάντησης παίρνουμε τα επιχειρήματα που διατύπωσε πρόσφατα ο σ. Παύλος Πολάκης ασκώντας κριτική σε συνέντευξη που είχε δώσει ο σ. Τσακαλώτος στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ. Όχι επειδή θέλουμε να προσωποποιήσουμε την απάντησή μας στον σ. Π. Πολάκη, αλλά γιατί θεωρήσαμε πως στη δική του κριτική συνοψίζονται καλύτερα και πιο ολοκληρωμένα όλες οι άλλες.
Όταν τα ρόπαλα του ολοκληρωτισμού δεν σφυροκοπούν στα κεφάλια μας, επικίνδυνες σκέψεις αναβλύζουν μέσα μας. Μια από αυτές τις σκέψεις είναι ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τον έλεγχο, χωρίς τεχνητές απαγορεύσεις και χωρίς να είμαστε αναγκασμένοι να υποτασσόμαστε στην εκάστοτε εξουσία. 
 |
Απαραίτητη η μελέτη αντιτύπου για την έκδοση
υπουργικής απόφασης, η οποία εκτιμάται ότι δεν
μπορεί να εκδοθεί σε διάστημα μικρότερο του
ενός μήνα.
|
Έτσι θ᾽ ακολουθούσε τους άρχοντες ο κόσμος· |
| Με σύνθημα «Παγκόσμια Οικονομική Φάρσα» χιλιάδες διαδηλωτές κατά της κλιματικής αλλαγής φθάνουν σήμερα στο Νταβός, μετά από πορεία τριών ημερών στις ελβετικές Αλπεις. |
Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αρχηγικό κόμμα; Το ερώτημα τίθεται τόσο έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και εσωκομματικά– τίθεται μάλιστα άλλοτε αρνητικά και άλλοτε θετικά – χωρίς να συζητιέται ποτέ στα σοβαρά. Αρχικά, λοιπόν, πρέπει να διαχωριστεί η πολιτεία του προέδρου του κόμματος ως προέδρου από την πολιτεία του ως πρωθυπουργού τα 4,5 χρόνια της θητείας του. Ο διαχωρισμός χρειάζεται επειδή, ενώ ο πρόεδρος του κόμματος πολιτεύεται σύμφωνα με το καταστατικό, ο πρωθυπουργός πολιτεύεται σύμφωνα με το Σύνταγμα. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός δεν έχει δικαίωμα, επικαλούμενος το καταστατικό του κόμματός του, να μην αναλάβει τις – θηριώδεις – αρμοδιότητες και εξουσίες που του δίνει το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα του επιβάλει να τις αναλάβει και τον καθιστά αποκλειστικά υπεύθυνο για τη διαχείριση αυτών των αρμοδιοτήτων και εξουσιών. Όσον αφορά, τώρα, τη θέση και την πολιτεία του Αλέξη Τσίπρα ως προέδρου του κόμματος, πράγματι, από τότε που εκλέχθηκε έως σήμερα, παρατηρείται αυξανόμενη συγκέντρωση εξουσίας στο «γραφείο προέδρου».
Είναι ασύγγνωστη η ανακοίνωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για επαναφορά μιας ιδέας που απορρίφθηκε με έντονες αποδοκιμασίες προ επταετίας, ως σημερινού –ανύπαρκτου– σχεδίου για τον σταθμό Βενιζέλου του Μετρό Θεσσαλονίκης. Μοιάζει απίστευτο ότι ο πρωθυπουργός πείσθηκε από την αναιμική ομάδα σαμαρικών πολιτευτών της πόλης και τη σημερινή ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, που το μόνο που επιζητούν είναι μια... ρεβάνς.
